Συγκλονίζει ο Αλέξανδρος Λούγκος, το πρώτο θύμα των αερόσακων Takata.
Μιλώντας στο πλαίσιο εκδήλωσης από τη Βαρκελώνη, όπου βρίσκεται για να υποβληθεί στην 22η χειρουργική επέμβαση, επεσήμανε ότι «πριν τις 30 Ιουλίου 2017 η ζωή μου ήταν υπέροχη. Ζούσα μια κοινωνική ζωή, πήγαινα σχολείο και είχα κάνει μερικές διαφημίσεις για την τηλεόραση. Με είχαν πλησιάσει σχεδιαστές μόδας, συμμετείχα σε επιδείξεις μόδας, ζούσα ένα όνειρο. Ήμουν ένα κοινωνικό άτομο, έβγανα με φίλους και φίλες και πρόσβλεπα στην ολοκλήρωση των σπουδών μου και ονειρευόμουν μια καριέρα στον χώρο της μόδας».
Πρόσθεσε ότι «ξαφνικά, τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου 2017 όλα άλλαξαν, όλα κατέρρευσαν. Μετά το ατύχημα ξύπνησα στο νοσοκομείο στη ΜΕΘ. Με ρώτησαν τι μέρα είναι. Δεν μπορούσα να μιλήσω, έδειξα στη μητέρα με το δάκτυλο μου το ένα, δηλαδή ότι ήταν Δευτέρα. Μου λέει όχι, είναι Τετάρτη. Ήσουν σε κώμα τρεις ημέρες. Το ότι δεν μπορούσα να μιλήσω, ήταν το μεγαλύτερο σοκ στη ζωή μου. Τις πρώτες μέρες είχα πολλές επισκέψεις στο νοσοκομείο από συγγενείς, φίλους, συγγενείς και συμμαθητές. Όσο περνούσε ο καιρός λιγόστευαν οι επισκέψεις, όπως λιγόστεψαν και οι ευχές και το ενδιαφέρον μέσω μηνυμάτων. Άτομα που πίστευαν ήταν στενοί φίλοι, άτομα που αγαπούσα, άρχισαν να απομακρύνονται ή να μου συμπεριφέρονται διαφορετικά. Δεν ενδιαφέρονταν πια για μένα και σε μερικές περιπτώσεις ήμουν και θύμα μπούλινγκ. Έπεσα σε κατάθλιψη, να βλέπω την κατάσταση όσο πιο θετικά μπορούσα».
Συμπλήρωσε ότι «οι γιατροί μου είπαν ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. Προσπάθησα να τους πιστέψω, έλεγα από μέσα ότι θα το ξεπεράσω αλλά ήταν πολύ δύσκολο. Έβλεπα τον εαυτό μου στον καθρέπτη και αηδίαζα. Έχασα την κοινωνική μου ζωή, έχασα ευκαιρίες εργασίας, περιθωριοποιήθηκα πλήρως. Δεν μπορούσα να εργαστώ στο μόντελινγκ, ούτε στο μπαράκι που δούλευα. Έβλεπα εφιάλτες για το δυστύχημα και έκλαιγα συνειδητοποιώντας ότι δεν θα είμαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Οι γνωστοί μου δεν με αναγνώριζαν, Μπορεί και να έκαναν ότι δεν με αναγνώριζαν».
Ανέφερε ότι «συνειδητοποίησα ότι ο μόνος τομέας που θα έβρισκα δουλειά ήταν κάπου που δεν φαινόταν το πρόσωπό μου και δεν θα δεχόμουν μπούλινγκ. Η κοινωνική μου ζωή ανήκε στο παρελθόν, δεν είχα φίλους πια, οι ελάχιστοι που με έβλεπαν ίσως με λυπούνταν και απλά ανέχονταν να είναι μαζί μου. Όταν έφυγα από το νοσοκομείο κυκλοφορούσα με μάσκα, δεν μπορούσα να δω το πρόσωπό μου στον καθρέπτη. Αηδίαζα. Έχασα 22 κιλά, υποβλήθηκα σε 21 επεμβάσεις και σήμερα βρίσκομαι στη Βαρκελώνη για την 22η. Και όλα αυτά για μια δυσλειτουργία ενός βασικού εξοπλισμού σε ένα αερόσακο αυτοκινήτου. Βγήκε πόρισμα αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν έκανε τίποτε γι αυτό και σήμερα δεν είναι μαζί μας ο Κυριάκος και η Στυλιανή. Μετά έμαθα ότι είχαν σταλεί 57 προειδοποιήσεις από τα αρμόδια όργανα της ΕΕ και πάλι δεν έγινε τίποτα προληπτικά».
Ευχαρίστησε τη Μαρία Λούη, μητέρα του Κυριάκου Όξινου, ο οποίος έχασε τη ζωή του λόγω των ελαττωματικών αερόσακων Takata, εκφράζοντας τον θαυμασμό του «για την υπέροχη προσπάθειά της στη μνήμη του γιου της Κυριάκου και της 19χρονης Στυλιανής, η οποία τόσο άδικα και πρόωρα έφυγε από τη ζωή». Συνέχισε αναφέροντας ότι «δεν έχω αυταπάτες ότι σε αυτή τη χώρα θα τιμωρηθούν οι υπαίτιοι. Άλλωστε πότε έγινε κάτι τέτοιο στο παρελθόν σε πιο μεγάλες τραγωδίες. Ας ελπίσουμε ότι οι οικογένειες του Κυριάκου και της Στυλιανής θα είναι οι τελευταίες που θα σημαδευτούν και θα υποφέρουν».