Γράφει ο Σκηνοθέτης
Τίποτα δεν πρόκειται να μείνει όρθιο στην κοινωνία μετά από το τελικό χτύπημα του πληθωρισμού και της αύξησης των τιμών.
Και λέμε τελικό χτύπημα αφού προηγήθηκαν «κουρέματα», οικονομικές κρίσεις και πανδημία που έφεραν την αγοραστική δύναμη των πολιτών στα τάρταρα. Σκεφτείτε τι πρόκειται να γίνει τώρα που οι τιμές αγγίζουν κόκκινο.
Η ζωή στη χώρα μας βρίσκεται σε μιαν κατάσταση που θυμίζει την αντίστοιχη με την οικονομική κρίση που μάστιζε τον τόπο μας προς κάποιων ετών. Με αυτά και μ’ αυτά επιστρέψαμε στα μαύρα χρόνια των μνημονίων, στην πείνα και στην εξαθλίωση.
Και όταν λέμε εξαθλίωση το εννοούμε κυριολεκτικά. Ποιος θα μπορέσει να σπουδάσει τα παιδιά του; Ποιος θα μπορέσει να οργανώσει τη ζωή του; Να νοικιάσει ή να αγοράσει σπίτι ή διαμέρισμα;
Η έκρηξη τιμών, το δημόσιο χρέος, ο πληθωρισμός, η μείωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών αποτελούν τα τελειωτικά χτυπήματα που θα καταποντίσουν κάθε κοινωνική προσπάθεια επιβίωσης. Η κοινωνία πλέον οδηγείται στην φτώχεια και στην ανέχεια με πρόσχημα την κρίση που προκλήθηκε λόγω πολέμου και πανδημίας.Κανένα δίκτυ ασφαλείας δεν φαίνεται να υπάρχει παρά μόνο η δική μας αφύπνιση. Πρέπει ο μέσος πολίτης να ξυπνήσει και να σταματήσει να βλέπει μόνο το δικό του «στομάχι». Δίπλα μας άνθρωποι πεινούν, υποφέρουν και φυτοζωούν.
Ας θέσουμε έστω και μια φορά το συλλογικό στη θέση του ατομικού…