Έπεσε η αυλαία στην πολύκροτη υπόθεση του διπλού φονικού στους Εργάτες, το οποίο διαπράχθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2021 με δράστη τον Κώστα Γιάγκου, ο οποίος μαχαίρωσε μέχρι θανάτου τη σύζυγο του, Ανδρούλα Αβραξίδου και το γιο τους, Στέλιο Γιάγκου, ενώ προσπάθησε να σκοτώσει και τον δεύτερο του γιο.
Το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λευκωσίας, αφού έκρινε ένοχο τον Κώστα Γιάγκου, το πρωί της Παρασκευής, τον καταδίκασε σε δύο φορές ισόβια, διαδοχικά, για τους δύο φόνους εκ προμελέτης, ενώ του επέβαλε ποινή φυλάκισης δέκα ετών, αναφορικά με την απόπειρα φόνου κατά του δεύτερου του γιου.
Παρότι η υπεράσπιση του κατηγορούμενου επικαλέστηκε ότι ο πελάτης τους πάσχει από σχιζοφρένεια και έχει μειωμένη ευθύνη, το Κακουργιοδικείο μέσω της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του, έκρινε ότι πρόκειται για πρόσωπο που ήταν σε θέση να προβεί σε απαραίτητες νοητικές διεργασίες για να μπορέσει να διαμορφώσει προμελέτη, πριν κατά και μετά τους φόνους, ως ήταν η θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας, Ανδρέα Αριστείδη.
Στην απόφασή του το Κακουργιοδικείο ανέφερε μεταξύ άλλων, πως ο κατηγορούμενος τον τελευταίο καιρό πριν τη διάπραξη των φόνων, αλλά και τις ημέρες που ακολούθησαν, δεν παρουσίασε οποιανδήποτε υποτροπή, τονίζοντας πως ο 60χρονος «αντιλαμβανόταν τι έπραττε, γνώριζε το αποτέλεσμα των πράξεών του, γνώριζε ότι υπήρχαν συνέπειες και συνειδητά προσπάθησε να τις αποφύγει».
Το Κακουργιοδικείο κατέληξε ότι ο 60χρονος είναι πρόσωπο που μπορούσε να διαμορφώσει προμελέτη και επί της ροής των γεγονότων, πριν, κατά και μετά τους φόνους. «Κατά τα λεγόμενα του ιδίου, είχε δύο σημαντικά παράπονα. Το ένα ήταν ότι φοβόταν πως τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας θα ζητούσαν από την ψυχίατρο να τον εγκλείσει στο ψυχιατρείο, κάτι το οποίο δεν ήθελε με τίποτε να γίνει και ότι η σύζυγός του επανειλημμένως αρνείτο να έχει σεξουαλική επαφή μαζί του».
Ο κατηγορούμενος, συνεχίζει το Κακουργιοδικείο, «ομολογεί κατ’ ουσία ότι η φόνευση δεν ήταν μια παρόρμηση της στιγμής. Μια ξαφνική έκρηξη θυμού και συναισθημάτων. Ήταν προ καιρού ειλημμένη απόφαση. Η “λύτρωση” που υπήρχε στο μυαλό του για να αποφύγει την υλοποίηση μιας διαχρονικής και συνεχούς απειλής από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο».
Σημειώνεται ακόμα ότι ο κατηγορούμενος «απρόκλητα προσπάθησε και απέτυχε να πνίξει τον δεύτερο του γιο με το σύρμα, όχι απλώς δεν εγκατέλειψε την προσπάθεια, αλλά την ενέτεινε και διεύρυνε τον αριθμό των υποψήφιων θυμάτων. Συγκεκριμένα πήγε στην κουζίνα, πήρε το φονικό μαχαίρι και επέστρεψε δριμύτερος. Με άλλα λόγια υπήρξε μια χρονική ανάπαυλα, κατά την οποία ο κατηγορούμενος είχε ευκαιρία αναλογισμού και υπαναχώρησης, την οποία όχι μόνο δεν εκμεταλλεύτηκε αλλά αντίθετα, εξοπλίστηκε με κατάλληλο φονικό όργανο και ανασυνταγμένος πλέον, επανήλθε».
Στην απόφαση τονίζεται εξάλλου η βιαιότητα των χτυπημάτων και η στόχευση σε ζωτικά όργανα, ενώ τονίζεται ότι επιχείρησε σε δύο διαφορετικά χρονικά σημεία και διαφορετικούς τρόπους να σκοτώσει τον Χαράλαμπο, αλλά και τη σύζυγό του.
«Η προσπάθεια του κατηγορουμένου διαφυγής με το αυτοκίνητό του αμέσως μετά τους φόνους, όσο πρόχειρη και αναποτελεσματική κι αν ήταν, είναι ακόμα ένα στοιχείο το οποίο συνυπολογίζουμε στην κρίση μας σε ότι αφορά τη διαμόρφωση “προμελέτης”. Ο κατηγορούμενος έχει πλήρη αντίληψη για το τι έκανε και για το ποια ήταν η κατάληξη. Ήξερες ποιες θα ήταν οι συνέπειες και προσπάθησε να τις αποφύγει».
Καταληκτικά, το Κακουργιοδικείο έκρινε ότι έχει αποδειχθεί συνεκτικά, αλλά απολύτως σίγουρα, ότι, ο κατηγορούμενος προμελέτησε και βάσει αυτής της προμελέτης, εκτέλεσε τους φόνους των άτυχων θυμάτων. «Το ελατήριο των φόνων, αν και είναι έκδηλο από τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, δεν ενδιαφέρει για σκοπούς στοιχειοθέτησης των συστατικών στοιχείων του αδικήματος. Τα συστατικά στοιχεία είναι η προμελέτη και η φόνευση».