Γράφει ο Σκηνοθέτης
Από χώρα της Μπανανίας η Κύπρος μετονομάστηκε σε χώρα των προστίμων. Πρόστιμα και πάλι πρόστιμα. Αναπνέεις και παίρνεις πρόστιμο.
Σε μια εποχή, μάλιστα, όπου ολόκληρη η κοινωνία υποφέρει από την ακρίβεια και βρίσκεται στα όρια της ψυχολογικής κατάρρευσης κάποιοι βρήκαν τη στιγμή να εφαρμόσουν αυξημένη πολιτική προστίμων.
Σίγουρα η φιλοσοφία του πρόστιμου έχει να κάνει και με το γεγονός ότι οι Κύπριοι πολίτες δεν καταλαβαίνουν διαφορετικά. Για παράδειγμα οι κάμερες, μας «εξαναγκάζουν» να τηρούμε τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας αφού από μόνοι μας αδυνατούμε να αντιληφθούμε το συμφέρον για τη ζωή μας.
Από την άλλη, όμως, ποιος θα μπορέσει να πληρώσει όλα αυτά τα πρόστιμα όταν δεν έχει τη δυνατότητα να πληρώσει ακόμα και για βασικά αγαθά;
Προφανώς και κάποιους δεν τους ενδιαφέρει αν οι πολίτες βρίσκονται στα όρια της ανέχειας και της φτώχειας. Διότι να τους ένοιαζε θα έβρισκαν άλλο τρόπο να εφαρμόσουν την τάξη στο οδικό δίκτυο.
Οι Κύπριοι μάθαμε να ζούμε με το φόβητρο και το μαστίγιο. Ως πότε όμως; Ως πότε σε αυτή τη δύσμοιρη, τριτοκοσμική χώρα θα σκύβουν οι πολίτες το κεφάλι;
Την ίδια στιγμή, γίνονται χιλιάδες λάθη από την εταιρεία που εκδίδει τα πρόστιμα και οι πολίτες δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους.
Οι κύπριοι πολίτες για ακόμα μια φορά, είναι έρμαιο στα χέρια κάποιων αμερικανών που αποφασίζουν ανάλογα με τον τζίρο και τις επιθυμίες τους, να επιβάλουν την τάξη. Μα αυτό είναι κράτος;