Γράφει ο Καλλίνικος
Μέρα της Ανεξαρτησίας ήταν και πέρασε. Μα ποιας ανεξαρτησίας όταν ο κατακτητής σου δεν έχει φύγει ποτέ; Και όχι μόνο δεν τον έδιωξες αλλά του έδωσες και Βάσεις.
Για ποια Ανεξαρτησία μας μιλάτε; Για μια ανεξαρτησία που κράτησε από το 1960 μέχρι το 1974; Για μια ανεξαρτησία που στηρίχθηκε σε πήλινα πόδια;
Το κυπριακό ζήτημα δεν ξεκίνησε με αίτημα την ανεξαρτησία της Μεγαλονήσου αλλά με βασικό αίτημα την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η αποτυχία αυτού του εγχειρήματος, παρά την ηρωική δράση της ΕΟΚΑ, αποτέλεσε και την αιτία για να μην κατορθώσει ποτέ η νεοσύστατη – τότε- Κυπριακή Δημοκρατία να σταθεί στα πόδια της.
Από τη μια υπήρχαν τα τεράστια προβλήματα με τη λειτουργικότητα του ΔΟΤΟΥ Συντάγματος της Ζυρίχης – Λονδίνου και από την άλλη υπήρχε (σε πολύ μεγάλη μερίδα του πληθυσμού) ο διακαής πόθος της ΕΝΩΣΗΣ με την Ελλάδα.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα ήταν αναμενόμενο να μην μπορέσει η Κύπρος να γευτεί τους καρπούς της ανεξαρτησίας της.
Απλά, εν έτει 2022 και για ακόμα ένα χρόνο, κρύψαμε τα ιστορικά ερωτήματα κάτω από το χαλί και αφεθήκαμε στις πρόσκαιρες επευφημίες.
Και μην νομίζετε ότι δεν υπήρξαν από το 1959 πολιτικοί που προειδοποιούσαν για το επερχόμενο κακό της Ζυρίχης – Λονδίνου…
Ο πολιτικός Σοφοκλής Βενιζέλος το 1959 μέσα στην Ελληνική Βουλή ήταν κατηγορηματικός:
“Δεν θέλω να είμαι μάντης κακών. Προβλέπω όμως ότι αι υπογραφείσαι συμφωνίαι θα αποδειχθή, εν τη εφαρμογή των, ότι δεν είναι βιώσιμοι και πρέπει να ανατραπούν. Άλλως, πολύ φοβούμαι, ότι θα θρηνήσωμεν νέας εθνικάς συμφοράς”.