Ήταν την περασμένη Κυριακή η μέρα της μάνας. Η δεύτερη Κυριακή του Μάη, είναι μια μέρα σημαδιακή. Είναι μέρα τιμής και ευγνωμοσύνης για την μάνα. Το πιο γλυκό, όμορφο, καρτερικό, προστατευτικό πλάσμα του κόσμου. Κατά την δική μου άποψη, η μάνα γιορτάζεται κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Η συνεισφορά της στην ανθρωπότητα, είναι τεράστια.
Κατ’ αρχάς φέρνει στο κόσμο την νέα ζωή. Αργότερα πολεμά για να επιβιώσει , να προκόψει την οικογένεια της, να βοηθήσει τα παιδιά της. Η μάνα είναι ο παιδαγωγός ο ψυχολόγος, ο παρακινητής , ο προστάτης, ο καθοδηγητής , ο φύλακας άγγελος και των παιδιών και όλης της οικογένειας. Οι ρόλοι της τεράστιοι, όπως τεράστια είναι και η συνεισφορά της. Ότι και να γράψεις , ότι και να πεις θεωρώ ότι είναι λίγα, για να περιγράψεις την έννοια και την αξία της μάνας.
« Ρε Αντρίκκο, η μάνα είναι μάννα, γιέ μου», μου έλεγε συχνά η μάνα μου. Ο κάθε άνθρωπος έχει μια μάνα σύμβολο.
Μέσα από την δική μου οικογενειακή διαδρομή, διαπιστώνω και καταγράφω τις μεγάλες αξίες και την προσφορά της μάνας στην οικογένεια, στην ζωή και στην κοινωνία. Ιδιαίτερα στις σκληρές, απάνθρωπες, παλιές εποχές. Πόσα να θυμηθώ και πως να περιγράψω μάνα τα κατορθώματα σου.
Την αγωνία σου για τα παιδιά σου και το μέλλον τους, τη σκληρή σου δουλειά για την επιβίωση της οικογένειας σου, την μοναξιά και την φτώχεια σου. Μάνα μου, τι να θυμηθώ ακόμα , τον τοκογλύφο που μας έκανε έξωση από το φτωχικό μας και μας δάνεισε το Συνεργατικό Ταμιευτήριο Κάτω Βαρωσίων, αφού σε σύστησε ο Πρόεδρος του Σάββας Γεωργίου; Την περηφάνεια σου, την ανιδιοτέλεια, την ηθική σου, την ειλικρίνεια σου, την αγάπη σου, την φερεγγυότητα σου, την συνέπεια σου, την δύναμη σου, την αποφασιστικότητα και την μαγκιά σου;
Ο Μανώλης Γλέζος σε μια συνέντευξη του, σε πολύ μεγάλη ηλικία ανέφερε σε ερώτηση του δημοσιογράφου. « Η πιο έντονη ανάμνηση της ζωής μου είναι η μάνα μου ». Μέχρι το τέλος της ζωής τους οι άνθρωποι, μεταφέρουν αυτό το μεγάλο και ασήκωτο φορτίο αγάπης, σεβασμού και εκτίμησης για την μάνα. Κάθε άλλη σκέψη , συμπεριφορά και αχαριστία αποτελούν ιεροσυλία.
Μάνα , δεν θα ξεχάσω ποτέ τις αναφορές σου , για τον πατέρα μου, που δυστυχώς έφυγε πολύ νωρίς και δεν τον γνώρισα. Με γεμίζει χαρά, ικανοποίηση και υπερηφάνεια, με τις Ιστορίες, ενέργειες και συμπεριφορές του. Ένοιωθες περήφανη και αυτή την διάσταση την μετέφερες στα παιδιά σου.
Ζήσαμε χωρίς την φυσική παρουσία του , αλλά φρόντισες , να μας ζεσταίνεις και να μας διδάσκεις, σαν να ήταν καθημερινά παρών .
Ζούσαμε την παρουσία του , μέσα από τις καθημερινές αναφορές σου. Μάνα , ήσουν αγράμματη , πως σκέφτηκες αυτές τις πρακτικές; Ακόμα και σήμερα δεν βρίσκω λύση.
Η εισβολή και η προσφυγιά ανέδειξε ακόμα ένα ρόλο στην πολύπαθη μάνα. Η ζωή της, άλλαξε πορεία. Άλλο γολγοθά ήταν η μοίρα της, να ακολουθήσει. Οι αγνοούμενοι μας ήταν και είναι καρφί στην καρδιά της.
Εχασε τα παιδιά της , τον άντρα της, τον σύντροφο της. Εζησε και ζει ένα τεράστιο δράμα. Ακόμα προσμένει τα αγαπημένα της πρόσωπα να επιστρέψουν. Η τραγικότερη παράμετρος του ξεριζωμού και της προσφυγιάς.
Η μάνα και σ’ αυτή την τραγική περίοδο μάζεψε τα κομμάτια της, σήκωσε τα μανίκια της και προχώρησε στο μέλλον.
Θυμάμαι αγαπητή μου μάνα, πόσο πόνο και θυμό ένοιωθες, για τους αγνοούμενους μας και τις μανάδες τους.
Θυμάμαι τις συζητήσεις μέσα στο αντίσκηνο. Το πιο επίκαιρο ζήτημα γι’ αυτή ήταν η μάνα του αγνοουμένου και ο πόνος της.
Μάνα , δεν θα ξεχάσω ποτέ, την δεύτερη μας μάνα. Την γιαγιά μας, την μάνα σου , που ήλθε από το χωριό στην Αμμόχωστο για να μας προσέχει, και εσύ να βρεις δουλειά για να μας ζήσεις.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις συμβολές της, την αγάπη και την αγωνία της.
Σήμερα τιμούμε την μάνα , τον άνθρωπο που ποτέ δεν θα προδώσει τα παιδιά της.
Σήμερα τιμούμε τον άνθρωπο, ο οποίος πάντοτε μέχρι το τέλος της ζωής της, πονεί και αγωνία για τα παιδιά της.
Σήμερα τιμούμε τον άνθρωπο με τα πολλαπλά καθήκοντα και υποχρεώσεις. Σήμερα τιμούμε τις μάνες όλου του κόσμου και η σκέψη μας ταξιδεύει σ’ όλο τον κόσμο, σ’ όλες τις μάνες που δεν έχουν φαγητό, νερό και σχολεία, ιατρεία, ανέσεις να δώσουν στα παιδιά τους.
Σήμερα τιμούμε την μάνα, αλλά ταυτόχρονα καταριόμαστε το σύστημα, το οποίο σκοτώνει τα παιδιά της και εξαθλιώνει την ζωή της και της οικογένειας της.
Τιμούμε την μάνα , η οποία πεινά και ζει στην εξαθλίωση, η οποία βλέπει τα παιδιά της να πεθαίνουν, να ξεκινά ένα δρόμο κακοτράχαλο και επικίνδυνο , να βρει ένα τόπο για να θρέψει τα παιδιά της, ένας δρόμος που πολλές φορές είναι χωρίς επιστροφή , ένας δρόμος του θανάτου. Η μάνα πεθαίνει για τα παιδιά της, η μάνα είναι ο άνθρωπος που με τις φτερούγες της , ζεσταίνει και προστατεύει τα παιδιά της, τα σπλάχνα της…..
Όσα και να πεις για την μάνα είναι λίγα… πολύ λίγα. Αυτοί οι άνθρωποι , οι μάνες έχουν τον αιώνιο σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη μας. Χωρίς δισταγμούς οφείλουμε να υποκλιθούμε στο μεγαλείο τους.
«Για τον κόσμο είσαι απλά μια μητέρα. Για το παιδί σου είσαι ο κόσμος όλος».
Ανδρέας Μουσκάλλης
Προπονητής Ποδοσφαίρου