ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Έφυγε και το 2023, ήρθε το 2024 κι εμείς ακόμα περιμένουμε τον απεσταλμένο για το
ΚΥΠΡΙΑΚΟ… Θα έρθει δεν θα έρθει; Κι αν έρθει τι θα αλλάξει; Αυτό είναι που δεν
καταλαβαίνουμε… Αυτό είναι που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε…
Δεν μας φτάνουν όλα όσα έχουμε στο κεφάλι μας, έχουμε και τον Λετυμπιώτη
καθημερινά να περιμένει την απεσταλμένη του ΟΗΕ λες και πρόκειται για τον αείμνηστο
τραγουδιστή Διονύση Θεοδόση όπου μας τραγουδούσε τη δεκαετία του 1980 το «Όλο
εγώ περίμενα να σ’ έφερνε ένα πλοίο, όλο εγώ περίμενα αγάπη μου στο κρύο…»
Εντω μεταξύ στα κατεχόμενα γίνεται το «έλα να δεις» από τις πωλήσεις και την
εκμετάλλευση ελληνοκυπριακών περιουσιών…
Εντάξει, ξέρουμε ότι υπάρχουν πολιτικοί με ευαισθησίες για τους Τουρκοκύπριους αλλά
σε καμία περίπτωση δεν περιμέναμε ότι η πλειοψηφία των πολιτικών μας θα
εθελοτυφλούσε σε τέτοιο σημείο ώστε να μην αντιλαμβάνεται πλέον ότι το ΚΥΠΡΙΑΚΟ
με δικά μας λάθη παρέμεινε στάσιμο.
Η υποχωρητικότητα, ο φόβος, η έλλειψη ιστορικής παιδείας και κυρίως η σταδιακή
αποδοχή των τετελεσμένων της εισβολής έφερε την Κύπρο σε απλό παρατηρητή της
λεηλασίας που λαμβάνει χώρα στην κατεχόμενη Κύπρο.
Αν δει κάποιος τις δηλώσεις τόσο του Χριστοδουλίδη όσο και του Τατάρ τα τελευταία
24ωρα θα αντιληφθεί ότι οι κυβερνώντες μας, μας κοροϊδεύουν εμφανέστατα και μέσα
στα μούτρα μας.
Την ώρα που η Κυβέρνηση Χριστοδουλίδη μιλά για απεσταλμένους και
ΛΥΣΗ του κυπριακού, στα κατεχόμενα μιλούν ΞΕΚΑΘΑΡΑ για δύο κράτη…
Τελικά το ΚΥΠΡΙΑΚΟ μετατράπηκε σε «ππάτσια» για ομιλίες και πρωτοχρονιάτικα
μηνύματα… Ας έρθουν, λοιπόν, και οι απεσταλμένοι. Διότι «Τι θα απογίνουμε χωρίς
τους βαρβάρους»…