ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Ένα αίσθημα ανικανοποίητου και αχόρταγου είναι αυτό που διακατέχει τα στελέχη του
ΔΗΚΟ τα οποία παρόλο που εδώ και ένα χρόνο λύνουν και δένουν μέσα στο προεδρικό
και ελέγχουν ξεκάθαρα πια όλους τους διορισμούς εντούτοις ζητούν ακόμα περισσότερα.
Σίγουρα την τέχνη του ΠΑΡΕ – ΔΩΣΕ την κατέχουν πολύ καλά στον περίγυρο της
Στράκκας – ξέρετε έξω από τα τείχη της βασιλικής αυλής του ΠΡΙΓΚΙΠΑ- και αυτό τους
ωθεί στο να ζητούν όλο και περισσότερα.
Μήπως θεωρούν άραγε ότι δεν έχουμε κυβέρνηση Χριστοδουλίδη αλλά κυβέρνηση
ΔΗΚΟ; Κάπως έτσι, όμως, δεν είναι και η αλήθεια; Ο Νικόλας είναι αυτός που διορίζει,
ο Νικόλας είναι αυτός που αποφασίζει αλλά ο Χριστοδουλίδης είναι αυτός που όπου
σταθεί κι όπου βρεθεί δηλώνει ότι όλες οι αποφάσεις έχουν τη δική του σφραγίδα…
Αλήθεια γιατί αυτή η ανάγκη να το δηλώνει; Ακούσατε ποτέ τον Αναστασιάδη να
δηλώσει ή να τονίσει ότι οι αποφάσεις ήταν δικές του; υπήρξε έστω και κάποιος στη
δεκαετία Αναστασιάδη που να πίστεψε ότι οι αποφάσεις δεν ήταν του Αναστασιάδη;
Αυτή η ανάγκη του Χριστοδουλίδη πηγάζει από το φόβο του ότι ΝΑΙ όλος ο κόσμος
ΞΕΡΕΙ ότι τους διορισμούς τους αποφασίζει η ΣΤΡΑΚΚΑ και οι σύμβουλοι του
ΠΡΙΓΚΙΠΑ…
Μόνο που αυτό δεν αρκεί στους ΔΗΚΟΙΚΟΥΣ αφού εξ ιδρύσεως του κόμματος τους
μόνο να παίρνουν ξέρουν. Είναι οι βασιλιάδες του παρασκηνίου οι οποίοι ούτε
ιδεολογική πυξίδα έχουν μα ούτε και πολιτικό πρόγραμμα.
Πυξίδα και πρόγραμμα είναι ξεκάθαρα μόνο το συμφέρον και το βόλεμα… Τα υπόλοιπα
περί «κόκκινων γραμμών» είναι φαιδρότερα ακόμα και από τους διορισμούς του
Χριστοδουλίδη.