ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Με το έτσι και με το θέλω – χωρίς να ψηφιστούν από Πολιτικό Γραφείο και τα
εσωκομματικά όργανα του ΔΗΣΥ – εμφανίζονται αδικημένοι και πεισμώνουν σαν μικρά
παιδιά που δεν εξελέγησαν στο ψηφοδέλτιο των Ευρωεκλογών της Πινδάρου.
Εμφανίζονται προσβεβλημένοι ενώ έχασαν σε μια ξεκάθαρα δημοκρατική εκλογική
διαδικασία. Εμφανίζονται αδικημένοι ενώ τους δόθηκε ξεκάθαρα η ευκαιρία να λάβουν
το «χρίσμα» και απλά δεν τα κατάφεραν.
Και δεν φτάνει αυτό, μιλούν για παρασκήνια, για περιθώρια και για συμφωνίες κάτω από
το τραπέζι. Οι μεγάλοι πολιτικοί και οι εμπνευσμένοι ηγέτες (από όποια πολιτική θέση κι
αν βρίσκονται) αποδέχονται ΟΧΙ μόνο την ΝΙΚΗ αλλά και την ΗΤΤΑ.
Και ο ΔΗΣΥ – από την εποχή του αείμνηστου Γλαύκου Κληρίδη – είχε την παρρησία να
αποδέχεται τις ήττες του. Γι’ αυτό και μέχρι σήμερα θεωρείται μεγάλο κόμμα.
Ο πρώην αντιπρόεδρος του ΔΗΣΥ Μάριος Πελεκάνος αντίθετα από τη μέρα που δεν
κατόρθωσε να εκλεγεί στο ευρωψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ πείσμωσε σαν μικρό παιδί και
αποφάσισε να εγκαταλείψει το κόμμα.
Λες και η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ αλλά και ολόκληρος ο μηχανισμός του κόμματος
αποφάσισε σε κλειστές αίθουσες χωρίς δημοκρατικές διαδικασίες. Λες και η Πινδάρου
όφειλε να διορίσει τους υποψηφίους της και όχι να τους εκλέξει.
Μα εξορισμού η δημοκρατία σημαίνει να αποδέχεσαι τις συλλογικές αποφάσεις. Η
δημοκρατία δεν είναι αλά καρτ. Είτε την αποδέχεσαι είτε απλά απέχεις από κάθε
δημοκρατική διαδικασία.
Η πολιτική και οι παρατάξεις δεν υπηρετούνται ΜΟΝΟ όταν μας βολεύει. Και δυστυχώς
ο ΔΗΣΥ τα τελευταία χρόνια είδε πολλούς που ευνοήθηκαν από θέσεις να τον
εγκαταλείπουν…
Μόνο που ένα κόμμα δεν πρέπει να υπακούει σε πείσματα. Αυτό ξεχωρίζει τις μεγάλες
παρατάξεις από τις υπόλοιπες…