ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ
Δεν είναι ούτε ένας ούτε δύο μα ούτε και λίγοι οι αριστεροί που δεν έχουν πλέον
εκφραστικό όργανο στη Βουλή μα ούτε και εκτός βουλής…
Το γεγονός αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά στο ΑΚΕΛ γι’ αυτό και κάθονται σε
αναμμένα κάρβουνα αφού όπως φάνηκε και στις ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ όχι ΜΟΝΟ τη
μεγάλη μάζα των πολιτών δεν καταφέρνει να πείσει η Εζεκία αλλά ούτε και μια
σημαντική μερίδα νέων ψηφοφόρων που πρόσκεινται ιδεολογικά στην αριστερά.
Σίγουρα ούτε το αντίβαρο του ΒΟΛΤ κατάφερε να πείσει τους ανένταχτους
αριστερούς ψηφοφόρους αφού και αυτό παρέμεινε σε χαμηλές πτήσεις. Οπότε πεδίο
λαμπρό και ανοιχτοί οι ορίζοντες για όλους αυτούς τους ανένταχτους ΠΟΛΙΤΙΚΑ
αριστερίζοντες να φτιάξουν το δικό τους κόμμα.
Αυτός είναι και ο βασικός και σημαντικότερος φόβος του Στέφανου Στεφάνου ο
οποίος βλέπει να παραμένει το κόμμα του στο κομμουνιστικό περιθώριο και να
ακολουθεί το δρόμο των υπόλοιπων συντροφικών κομμάτων της Ευρώπης που
βουλιάζουν σαν πολιτικά ναυάγια.
Το ζήτημα, όμως, είναι ποιος άραγε θα μπορούσε να γίνει ο νέος ηγέτης ενός
νεοϊδρυθέντος αριστερού κόμματος; Ποιος θα ήταν αυτός που θα μπορούσε να
μαζέψει όλα αυτά πολιτικά «αδέσποτα»;
Το ρόλο του ΗΓΕΤΗ πάντως δεν μπορεί να τον διαδραματίσει κανένας από το ΑΚΕΛ
αλλά ούτε και κάποιος από τις περασμένες εποχές της ΕΖΕΚΙΑ. Μπορεί να
ακούγονται διάφορα για ανασύνταξη των αριστερών δυνάμεων όμως, ο δρόμος είναι
μακρύς και κακοτράχαλος…