Με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή να μαίνεται, πριν από λίγες ημέρες ο Χασάν Νασράλα, ηγέτης της Χεζμπολάχ, προειδοποίησε και την Κύπρο, τονίζοντας πως εάν η χώρα επιτρέψει στο Ισραήλ να χρησιμοποιήσει τα αεροδρόμιά της, τότε η Κύπρος «θα έχει γίνει μέρος του πολέμου».
Το 2022 ο ισραηλινός στρατός έκανε ορισμένες ασκήσεις στην Κύπρο, με τα ισραηλινά μέσα να γράφουν τότε πως η εκπαίδευση αφορά «τον αγώνα ενάντια στη Χεζμπολάχ» σε μία επικράτεια που μοιάζει αρκετά στη λιβανέζικη. Σήμερα, παράλληλα με τον πόλεμο στη Γάζα, το Ισραήλ βρίσκεται σε πόλεμο και με τη Χεζμπολάχ.
«Η ΕΕ παρακολουθεί με νευρικότητα τις εξελίξεις», γράφει το SPIEGEL Online. «Διότι η Κύπρος είναι μέλος της ΕΕ εδώ και 20 χρόνια και επομένως η Ευρώπη θα γινόταν και αυτή μέρος του πολέμου, εάν ο ηγέτης της Χεζμπολάχ διεξήγαγε επίθεση ενάντια στη χώρα.
Όπως δήλωσε εκπρόσωπος της Ένωσης, “κάθε απειλή ενάντια σε κάποιο κράτος-μέλος μας αποτελεί απειλή ενάντια στην ΕΕ. […] Η ΕΕ είναι η Κύπρος και η Κύπρος είναι η ΕΕ”. Η Ελλάδα επεσήμανε αμέσως την “αμέριστη αλληλεγγύη” της προς την Κύπρο, προσθέτοντας πως η απειλή επίθεσης αποτελεί “κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών”.
Η Κύπρος δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Ωστόσο οι Συνθήκες της ΕΕ προβλέπουν μία παρόμοια υποχρέωση συνδρομής: σε περίπτωση επίθεσης, τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ είναι υποχρεωμένα να βοηθήσουν το κράτος που δέχεται επίθεση με όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους», επισημαίνει το SPIEGEL.
Όπως παρατηρεί το γερμανικό μέσο, δεν είναι εύκολο για την Κύπρο να αποφεύγει να εμπλακεί στις συγκρούσεις που εκτυλίσσονται στην περιοχή. «Η Κύπρος έχει τεράστια στρατηγική σημασία στην Ανατολική Μεσόγειο. […] Μέχρι τώρα η χώρα προσπαθούσε να τα έχει καλά και με τα δύο στρατόπεδα. Η Κύπρος καλλιεργούσε με το Ισραήλ όχι μόνο μία στρατιωτική, αλλά και οικονομική συνεργασία – τα δύο κράτη θέλουν να συνάψουν μία συμφωνία σχετικά με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Όμως και με τον Λίβανο υπήρχαν θετικές επαφές: στις αρχές Απριλίου ο Κύπριος πρόεδρος Χριστοδουλίδης βρέθηκε στη Βηρυτό και τάχθηκε σθεναρά υπέρ μίας μεγαλύτερης οικονομικής αρωγής από την ΕΕ προς τη χώρα.
[…] Δεν είναι βέβαιο το τι ήθελε ακριβώς να πετύχει ο ηγέτης της Χεζμπολάχ με την απειλή του ενάντια στην Κύπρο. Σε κάθε περίπτωση όμως η κίνησή του αυτή είχε κάποιο αποτέλεσμα. Σήμερα δεν ακούγεται τίποτα για μία στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ, όπως οι ασκήσεις προ δύο ετών».
Είναι λύση η εξαήμερη εργασία;
Την 1η Ιουλίου θεσπίζεται στην Ελλάδα η εξαήμερη εργασία και δύο συντάκτες της ZEIT Online αντιπαρατίθενται σχετικά με την καταλληλότητα και την προσφορότητα του μέτρου.
«Στην Ελλάδα το να δουλεύει κανείς εθελοντικά περισσότερο έχει λογική. Διότι η χώρα έχει έλλειψη εργατικού δυναμικού […] αλλά και μεγάλο πρόβλημα με τη μαύρη εργασία», επισημαίνει η συντάκτρια που τάσσεται υπέρ του μέτρου. Κατά την ίδια «η γερμανική αγορά εργασίας πρέπει να αλλάξει και αυτή και να γίνει πιο ευέλικτη. Όποιος θέλει να δουλέψει περισσότερο, θα πρέπει να μπορεί να το κάνει, ακόμη και έξι ημέρες την εβδομάδα. […] Θα μπορούσε να ακολουθηθεί το παράδειγμα της Ελλάδας: να μπορεί κάποιος να δουλέψει μία ημέρα παραπάνω και να αμείβεται γι’ αυτό εξαιρετικά καλά.
[…] Εξάλλου, υπάρχουν δύο είδη εργαζομένων: εκείνοι που θέλουν οπωσδήποτε να δουλεύουν λιγότερο, που θέλουν μία τετραήμερη εργασία και περισσότερο ελεύθερο χρόνο και που μπορούν να αντέξουν οικονομικά ένα τέτοιο μοντέλο. […] Και υπάρχουν και εκείνοι που κάνουν ευχαρίστως και εθελοντικά υπερωρίες, επειδή αντέχουν να το κάνουν και τους αρέσει η δουλειά τους. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό επισήμως – και από αυτό θα επωφεληθούν όλοι. Μονάχα εάν ένα μέρος των εργαζομένων δουλεύει περισσότερο στο μέλλον, θα μπορούν άλλοι να δουλεύουν λιγότερο».
Ο δεύτερος συντάκτης ωστόσο εκτιμά πως «οι περισσότερες εργατοώρες δεν σημαίνουν αυτομάτως πως κάποιος είναι και πιο παραγωγικός. Επομένως, αντί να απαιτούμε επίμονα περισσότερες ώρες, θα πρέπει η εργασία να γίνει πιο αποδοτική. Είτε με τη βελτίωση και επιτάχυνση των διαδικασιών στον εργασιακό χώρο – για παράδειγμα: είναι όντως απαραίτητη αυτή η σύσκεψη; Πρέπει όντως να συναντηθώ με τον πελάτη; – είτε με την εφαρμογή της τεχνητής νοημοσύνης. […] Όποιος δουλεύει πάρα πολύ δεν έχει αρκετό χρόνο ξεκούρασης, κάνει περισσότερα λάθη και αρρωσταίνει συχνότερα λόγω υπερκόπωσης».
Όσον αφορά δε την εφαρμογή της εξαήμερης εργασίας και στη Γερμανία, ο συντάκτης θεωρεί πως «πράγματι οικονομικά τα πράγματα δεν είναι καλά στη Γερμανία. Αυτό όμως οφείλεται στο αδύναμο παγκόσμιο εμπόριο, στα αυξημένα επιτόκια, στον πληθωρισμό, στους υψηλούς φόρους, στην εξάρτηση από το ρωσικό αέριο και στο πολιτικό σώμα, που κάνει υπερβολικά πολλή οικονομία και επενδύει πολύ λίγα χρήματα. Και σίγουρα δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι δουλεύουν πολύ λίγο».