Είναι συχνό φαινόμενο σε συζητήσεις που πραγματοποιούνται σε μεγάλες παρέες αυτοί που έχουν άδικο να φωνάζουν, ώστε με τη δύναμη της φωνής να προσπαθούν να επιβάλουν την λανθασμένη άποψη τους.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει τους τελευταίους μήνες στην κοινωνία και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης με θέμα την πανδημία.
Οι λίγοι, οι αντιεμβολιαστές, εκείνοι που ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Covid-19 «φωνάζουν».
Μπαίνουν σε συζητήσεις με στόχο να επιβάλουν τη θέση τους, ανεβάζουν τους τόνους με στόχο να πείσουν για τη θέση τους. Ότι αυτό που βιώνουμε είναι ένα ψέμα, ότι οι νεκροί θα πέθαιναν έτσι κι αλλιώς. Ότι το εμβόλιο θα μας κάνει κακό, ότι είναι μια απλή γρίπη.
Είναι οι ίδιοι που πέρασαν ήσυχα παιδικά χρόνια λόγω των εμβολίων που έκαναν μικροί με αποτέλεσμα να μην προσβληθούν από κάποια αρρώστια που τον προηγούμενο αιώνα σκότωσε χιλιάδες άτομα.
Είναι οι ίδιοι βέβαια, οι οποίοι αλλάζουν άποψη μόλις μολυνθούν, μόλις πεθάνει ένας οικείος τους. Τότε βλέπουν την αλήθεια, αλλά ίσως είναι αργά.
Ναι έγιναν λάθη και θα γίνουν κι άλλα σε μια τέτοια πρωτόγνωρη κατάσταση. Λάθη που τους έδωσε δικαίωμα να… μακρύνει η γλώσσα τους.
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, όσο μπορούμε, να σταθούμε απέναντι τους πριν είναι αργά για όλους μας.