Γράφει ο Σκηνοθέτης
Μέσα στο γενικότερο κλίμα δυστυχίας, ακρίβειας, φτώχιας και κορωνοϊού που υπάρχει ευτυχώς παρακολουθούμε από κοντά και τις εξελίξεις στην ΕΔΕΚ και σκάει κανένα γέλιο το χειλάκι μας.
Σίγουρα αυτό δεν είναι κόμμα. Και σίγουρα – όπως πολύ καλά θα μας πείτε- η όλη κατάσταση δεν είναι για γέλια αλλά για κλάματα.
Από τη μια ο Μαρίνος Σιζόπουλος που όχι μόνο δεν κατάφερε να κρατήσει τους ΕΔΕΚΙΤΕΣ ενωμένους αλλά διέλυσε και το κόμμα οριστικά και από την άλλη οι συσπειρωμένοι (ως μία ΓΡΟΘΙΑ) ΕΔΕΚΙΤΕΣ που ούτε ζωγραφιστό δεν θέλουν να το βλέπουν.
Ακόμα και οι βουλευτές του – με μία μόνο εξαίρεση- του γύρισαν την πλάτη αφού πλέον κανένας ΕΔΕΚΙΤΗΣ δεν τον αναγνωρίζει ως τον πρόεδρο του κόμματος.
Και κάπως έτσι κυλούν τα τεκταινόμενα στην ΕΔΕΚ και κάπως έτσι ένα από τα πιο ιστορικά κόμματα με σαφή ιδεολογική και πολιτική πορεία θα εξαφανιστεί από το χάρτη της Βουλής αλλά και της πολιτικής ζωής.
Αυτά που συμβαίνουν στην ΕΔΕΚ δεν τιμούν κανένα. Αφήνουν μιαν πικρή γεύση για την κατάντια όλων όσων πλαισιώνουν τον Σιζόπουλο που «αποκεφαλίζει» όποιο διαφωνεί μαζί του.
Το μέλλον για το κεντρώο κόμμα αναμένεται να γραφτεί με μελανά χρώματα και όσοι εξακολουθούν να στηρίζουν τον Σιζόπουλο έχουν βάλει την υπογραφή τους στην οριστική καταδίκη ενός ιστορικού πολιτικού χώρου.