Γράφει ο Καλλίνικος
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα και για την τεράστια νίκη της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στην αριστερά και συγκεκριμένα στο κόμμα που είχε κάνει σημαία του την έξοδο από τα μνημόνια.
Σίγουρα η νίκη της δεξιάς δεν αποτελεί παγκόσμια πρώτη αυτή τη στιγμή αλλά πρόκειται για ένα πανευρωπαϊκό φαινόμενο το οποίο σταδιακά και μετά το 2015 άρχισε να ρίχνει σαν ντόμινο όλα τα αριστερά ή σοσιαλιστικά κόμματα.
Εξ αρχής, ο πολιτικός λόγος όλων αυτών των αριστερών πολιτικών σχηματισμών ήταν καταγγελτικός γι’ αυτό εξάλλου και είχαν ξαφνικά – μετά από την πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού το 1991- δει τις «μετοχές» τους να ανεβαίνουν κατακόρυφα στο πολιτικό χρηματιστήριο.
Μέσα, όμως, σε μερικά χρόνια το αφήγημα τους κατέρρευσε παταγωδώς αφού αριστερά κόμματα τα οποία ανήλθαν στην εξουσία εφάρμοσαν αντίστοιχες πολιτικές με τα δεξιά και συντηρητικά κόμματα.
Ας μην ξεχνάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα όχι ΜΟΝΟ δεν έσκισε τα μνημόνια – όπως διατυμπάνιζε- αλλά σε πολλές περιπτώσεις εφάρμοσε και αυστηρότερα – εκ των μνημονιακών – μέτρα.
Κάτι το οποίο και οι ψηφοφόροι φυσικά δεν το ξέχασαν.
Παράλληλα, οι τελευταίες, λοιπόν, εκλογές στην Ελλάδα καταδεικνύουν ότι κόμματα τα οποία αρκούνται σε ένα στείρο και πολλές φορές προσβλητικό λόγο απέναντι στους αντιπάλους τους, το μόνο που κατορθώνουν είναι να ΠΡΙΜΟΔΟΤΗΣΟΥΝ τους ίδιους τους αντιπάλους τους.
Την τελευταία δεκαετία ΟΛΑ τα αριστερά πολιτικά σχήματα της Ευρώπης το ΜΟΝΟ που έκαναν ήταν αυτό και τίποτε άλλο. Παρέμειναν σε μια στείρα και προσβλητική καταγγελτική πολιτική χωρίς κανένα σχέδιο πολιτικής δράσης και χωρίς πρόγραμμα διακυβέρνησης.
Σίγουρα δεν είναι ευκταίος ο συντηρητισμός της ευρωπαϊκής κοινωνίας αλλά και η πλήρης ΑΣΥΔΟΣΙΑ σε σημαντικούς πολιτικοκοινωνικούς τομείς (είτε στο μεταναστευτικό είτε στην «ΕΠΙΛΟΓΗ» φύλου) ώθησαν μεγάλη μερίδα της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης να γυρίσει την πλάτη στα λεγόμενα «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΑ» κόμματα.
Το πώς θα αντιδράσουν τα αριστερά και σοσιαλιστικά κόμματα (όσα απέμειναν) κανένας δεν μπορεί να γνωρίζει.
Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ακόμη μαζεύει τα κομμάτια του ΤΕΙΧΟΥΣ του Βερολίνου και από τα συντρίμμια αυτά ψάχνει να φτιάξει πολιτικό οικοδόμημα…