ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Σχεδόν 50 χρόνια – κοντά μισός αιώνας – είναι πάρα πολλά για μια χώρα προκειμένου να κουβαλά το κυπριακό και να το «φέρει» από συνομιλία σε συνομιλία. Η Ελλάδα από το 1974 και έπειτα κουβαλά το κυπριακό και χρόνο με το χρόνο γίνεται σχεδόν ξεκάθαρο ότι άρχισε να κουράζεται. Η εκάστοτε ελλαδική κυβέρνηση – όπως και η τωρινή του Κυριάκου Μητσοτάκη – θεωρεί ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις – παρά τα σημαντικά προβλήματα (Αιγαίο, Μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη, παραβιάσεις εναέριου χώρου κλπ) – θα μπορούσαν να τεθούν σε άλλο πλαίσιο και να εξευρεθεί μια διαχρονική λύση που θα έφερνε τις δύο γείτονες χώρες κοντά.
Το «αγκάθι», όμως, του κυπριακού κάθε άλλο παρά επιτρέπει την αλλαγή πλεύσης στα ελληνοτουρκικά. Και φυσικά, οι τελευταίοι που ευθύνονται είναι οι Ελληνοκύπριοι. Μια χώρα, όμως, όπως η Ελλάδα με σοβαρές ούτως ή άλλως πολιτικές ανισορροπίες, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ΙΣΩΣ και να έβλεπε με καλό μάτι μια ειρηνική συνύπαρξη με την Τουρκία.
Αυτό εξάλλου φάνηκε και στην τελευταία επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα όπου και έγινε ξεκάθαρο ότι η ΚΥΠΡΟΣ αποτελεί, μάλλον, το μεγαλύτερο εμπόδιο για να αρχίσουν οι συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών. Δεν μας ενδιαφέρουν οι σπασμωδικές αντιδράσεις των κυπρίων φοιτητών που εντέλει συνελήφθησαν για τα μάτια του κόσμου και αφέθηκαν – όπως πολύ σωστά έγινε – ελεύθεροι την ίδια στιγμή. Με αυτό το «πατριωτικό» σκεπτικό διερωτόμαστε γιατί οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι που αντέδρασαν στην επίσκεψη Ερντογάν δεν μεταβαίνουν στα οδοφράγματα να εμποδίσουν ή να γιουχάρουν όσους επισκέπτονται το ΨΕΥΔΟΚΡΑΤΟΣ;
Γιατί δεν αντιδρούν απέναντι σε όσους επωφελούνται από τις φτηνές τιμές των προϊόντων στα κατεχόμενα; Γιατί δεν αντιδρούν με παρρησία και σθένος απέναντι σε όσους τζογάρουν στα καζίνο του «ΒΟΡΡΑ»; Η Ελλάδα, για να προλάβω όλους αυτούς που θυμούνται το «η Κύπρος είναι μακριά» του Κωνσταντίνου Καραμανλή, εδώ και 49 χρόνια πληρώνει την παρουσία της ΕΛΔΥΚ, σπουδάζει τα παιδιά μας στα ελληνικά πανεπιστήμια, προσφέρει τις φοιτητικές της εστίες σε άπορους κύπριους φοιτητές και φροντίζει να μας παρέχει τη διεθνή εκπροσώπηση που χρειαζόμαστε ως μικρής δυναμικής κράτος στο εξωτερικό.
Αυτό που θα πρέπει να αντιληφθούμε ΟΛΟΙ μας στην Κύπρο, είναι ότι χωρίς την Ελλάδα και την παρουσία της στο ΝΑΤΟ η Κύπρος δεν μπορεί να έχει καμία μα καμία τύχη. Οπότε ας αφήσουμε τα κατά καιρούς πολιτικά σχόλια περί «ΚΑΛΑΜΑΡΑΔΩΝ» διότι χωρίς αυτούς τους «ΚΑΛΑΜΑΡΑΔΕΣ» θα ήμασταν κάτι σαν τους Παλαιστίνιους…