Γράφει ο Καλλίνικος
Κάπου σε αυτή τη χώρα έχει χαθεί η σοβαρότητα. Κάπου σε αυτό το κράτος – το οποίο έχει παραλύσει εδώ και δεκαετίες – οι λέξεις και οι έννοιες της ΣΟΒΑΡΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ έχουν τόσο πολύ ξεφτίσει που κανένας πλέον δεν θα μπορούσε να τους δώσει το ειδικό βάρος που χρειάζονται.
Η επιλογή και ο διορισμός του Μιχαλάκη Μιχαήλ στην ΕΔΥ δεν είναι η σταγόνα που ξεχείλισε ένα – από χρόνια- ξεχειλισμένο ποτήρι.
Δεν λέμε ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν λάθος επιλογή. Δεν είμαστε οι αρμόδιοι να το κρίνουμε αυτό. Αυτό που λέμε είναι ότι μέσα στο βιογραφικό του, οι σπουδές του καθώς και η θητεία του στο στρατό συμπίπτουν χρονικά.
Κάτι που – όπως το είδαμε όλοι εμείς- θα μπορούσε να το αντιληφθεί και ένας σοβαρός – χωρίς παρωπίδες – Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ο διορισμός αυτός και η ταυτόχρονη σχεδόν παραίτηση του κύριου Μιχαήλ κάθε άλλο παρά τιμά τον Πρόεδρο και το επιτελείο του.
Μα ούτε ένας δεν το πρόσεξε; Ούτε ένας δεν θέλησε να διαβάσει το βιογραφικό; Τόσο πολύ πια οι θέσεις μοιράζονται σε φίλους και γνωστούς;
Το γεγονός του εν λόγω διορισμού αποτελεί ΑΠΛΑ το ΣΥΜΠΤΩΜΑ μιας νοσηρής κατάστασης που εδώ και δεκαετίες οδηγεί εκατοντάδες νέους στην αφάνεια και γιατί όχι και στη φυγή προς χώρες όπου το ΜΕΣΟ και ο μετριοκρατία έχουν προ πολλού δώσει τη θέση τους στην αξιοκρατία.
Ο Νίκος Χριστοδουλίδης κατόρθωσε μέσα σε λίγους μήνες να χάσει την αξιοπιστία του. Να χάσει, δηλαδή, το έρεισμα που είχε ως ένας καθαρός από βαρίδια άνθρωπος και πολιτικός.
Η πλειοψηφία των πολιτών «τρέμει» στην ιδέα ενός κράτους των ΑΡΙΣΤΩΝ που διατυμπάνιζε ο ίδιος. Πλέον ΚΑΝΕΝΑΣ δεν μπορεί να έχει εμπιστοσύνη σε κανένα διορισμό.