Γράφει ο Καλλίνικος
Βελτίωση συνεχίζουν να καταγράφουν οι οικονομικοί δείκτες για τη φτώχεια και την ανισότητα στη χώρα μας, παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες, ανέφερε – μεταξύ άλλων- στη Βουλή ο Υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Πετρίδης.
Εμείς σταχυολογήσαμε κάποια από τα στοιχεία που παρέθεσε ο ίδιος ο Υπουργός:
- Το ποσοστό του πληθυσμού που βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας, δηλαδή το διαθέσιμο εισόδημα του βρισκόταν κάτω από το χρηματικό όριο κινδύνου φτώχειας, παρουσίασε μείωση, φτάνοντας στο 13,8% το 2021 σε σχέση με 14,3% που ήταν το 2020, 15,4% το 2018 και 15,3% το 2013.
- Το ποσοστό του πληθυσμού που βρισκόταν σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό το 2021 παρουσίασε οριακή μεταβολή στο 21,7% σε σχέση με το 2020 (21,3%), ενώ παρουσίασε βελτίωση σε σχέση με το 2018 (23,9%) και πολύ σημαντική βελτίωση από το 2013 (27,8%).
- Ο συντελεστής Gini, ο οποίος αποτελεί δείκτη άνισης κατανομής ή συγκέντρωσης του εισοδήματος παρουσίασε οριακή μεταβολή το 2021 αφού έφτασε στο 29,4% σε σχέση με 29,3% που ήταν το 2020, και 29,1% το 2018 ενώ παρουσιάζει σημαντική βελτίωση σε σχέση με το 2013 που ήταν στο 32,4%.
Σίγουρα οι προσπάθειες που καταβάλλει το κράτος άρχισαν να καρποφορούν αφού όλα τα στοιχεία καταδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο.
Θα μπορούσαν να είναι και καλύτερα τα στοιχεία; Αυτό είναι ένα ερώτημα που σίγουρα απασχολεί όλους όσους βλέπουν την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας.
Κανένας δεν διαφωνεί για τις πετυχημένες προσπάθειες που έχουν γίνει ή που θα γίνουν.
Όμως το ερώτημα παραμένει: Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει;
Ένας στους δέκα Ελληνοκύπριους αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας με το εισόδημα του να είναι κάτω από χρηματικό όριο κινδύνου φτώχειας. Ένας στους πέντε Ελληνοκύπριους αυτήν την περίοδο βρίσκεται σε κοινωνικό αποκλεισμό λόγω της οικονομικής του κατάστασης ενώ η άνιση κατανομή ή συγκέντρωση εισοδήματος εξακολουθεί να βρίσκεται αρκετά ψηλά.
Όλα αυτά δεν μπορούν να λυθούν μέσα από επιδόματα. Όλα αυτά δεν μπορούν να επιλυθούν δημιουργώντας πολίτες εξαρτημένους από επιδοματικές πολιτικές κρατικής «ζητιανιάς».
Η οικονομία χρειάζεται εργατικό δυναμικό και το εργατικό δυναμικό χρειάζεται την υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ίσως αν πάψουμε να οραματιζόμαστε μια θέση στο δημόσιο ή μια θέση στο κρατικό «μισθολόγιο» του ΕΕΕ να αρχίσουμε ως κράτος να αναπτυσσόμαστε.
Διότι καλό είναι να ασκείται κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση αλλά καλό θα είναι να κάνουμε κι εμείς τη δική μας αυτοκριτική. Από τους εργοδότες μέχρι και τους εργαζόμενους…