Η Διεθνής Ημέρα του Αγέννητου Παιδιού (International Day of the Unborn Child) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 Μαρτίου για να συμπίπτει με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και καθιερώθηκε από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’ (1920-2005), ο οποίος θεωρούσε την ημέρα αυτή ως μια «θετική επιλογή υπέρ της ζωής και της εξάπλωσης μιας κουλτούρας για τη ζωή, που να εγγυάται τον σεβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε κάθε περίπτωση».
Οι εορτασμοί για το αγέννητο παιδί ξεκίνησαν από χώρες της Λατινικής Αμερικής με ισχυρή Καθολική παράδοση, όπως το Ελ Σαλβαδόρ (1993), η Αργεντινή (1998) και η Χιλή (1999) και η Γουατεμάλα (1999).
Σε επικοινωνία που είχαν οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ με τη Μονάδα Παρακολούθησης Υγείας του Υπουργείου Υγείας για στοιχεία και στατιστικά που αφορούν αγέννητα παιδιά, αναφέρθηκε ότι δεν υπάρχουν καταγεγραμμένα μέχρι στιγμής οποιαδήποτε στοιχεία.
Κύπρος και αμβλώσεις
Είναι γενικά παραδεκτό ότι με την αποποινικοποίηση των ανεπιθύμητων κυήσεων μπήκε το πρώτο λιθαράκι στην πρόσβαση των γυναικών σε ασφαλείς ιατρικές υπηρεσίες, αλλά και στην ελεύθερη επιλογή της γυναίκας να αποφασίζει η ίδια για το σώμα της.
Σύμφωνα με την νομοθεσία στην Κύπρο η διακοπή κύησης επιτρέπεται εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί 12 εβδομάδες εγκυμοσύνης ή εφόσον η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, σεξουαλικής κακοποίησης ενήλικης ή ανήλικης ή σεξουαλικής κακοποίησης γυναίκας με νοητική αναπηρία ή αιμομιξίας και εφόσον δεν έχουν συμπληρωθεί 19 εβδομάδες εγκυμοσύνης και νοουμένου ότι δηλώσει ενυπόγραφα ενώπιον του ιατρού ότι η εγκυμοσύνη είναι αποτέλεσμα βιασμού, σεξουαλικής κακοποίησης ή αιμομιξίας. Σε περίπτωση που η έγκυος είναι ανήλικη την πιο πάνω δήλωση υπογράφει και ένας από τους γονείς ή αυτός που έχει την επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης, ενώ σε περίπτωση που η έγκυος είναι γυναίκα με νοητική αναπηρία, αντί της εγκύου την πιο πάνω δήλωση υπογράφει μόνο ο ένας από τους γονείς ή αυτός που έχει την επιμέλεια του προσώπου της γυναίκας με νοητική αναπηρία.
Επίσης επιτρέπεται κατόπιν γνωμοδότησης αρμόδιου ιατρού σύμφωνα με την οποία παρουσιάζονται ενδείξεις ανωμαλίας του εμβρύου που συνεπάγονται τη γέννηση νεογνού με παθολογικά προβλήματα ή κατόπιν γνωμοδότησης αρμόδιου ιατρού ότι υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής βλάβης της σωματικής ή ψυχικής υγείας αυτής. Αν στις πιο πάνω περιπτώσεις η έγκυος είναι ανήλικη ή γυναίκα με νοητική αναπηρία, απαιτείται και η συναίνεση ενός από τους γονείς ή αυτού που έχει την επιμέλεια του προσώπου της ανήλικης ή της γυναίκας με νοητική αναπηρία.
Τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Η άμβλωση είναι νόμιμη στις πλείστες χώρες της Ευρώπης, ωστόσο σε έξι ευρωπαϊκές χώρες δεν επιτρέπουν την άμβλωση κατόπιν αιτήματος ή έχουν πολύ περιοριστικούς νόμους. Η Μάλτα, η Ανδόρα και ο Άγιος Μαρίνος δεν επιτρέπουν την άμβλωση. Το Μονακό και το Λιχτενστάιν την επιτρέπουν μόνο όταν η υγεία ή η ζωή μιας γυναίκας κινδυνεύει, σε περίπτωση βιασμού ή λόγω εμβρυακών ανωμαλιών. Στην Πολωνία που η απόφαση της πολωνικής Κυβέρνησης έχει απαγορεύσει τα χειρουργεία αμβλώσεων παρά μόνο σε επιβεβαιωμένη περίπτωση βιασμού, αιμομιξίας ή πιθανών σοβαρών προβλημάτων υγείας για τη μητέρα και το έμβρυο.
Σε Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Δανία, Εσθονία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία και Σουηδία η άμβλωση είναι νόμιμη κατόπιν αιτήματος, όταν η απόφαση λαμβάνεται μόνο από τη γυναίκα.
Η άμβλωση στην Ιταλία είναι νόμιμη κατά τις πρώτες 90 ημέρες της εγκυμοσύνης, αλλά δεν είναι πάντα εύκολο να επιτευχθεί. Σύμφωνα με στοιχεία του Υπουργείου Υγείας της Ιταλίας, το 69% των γυναικολόγων και το 46% των αναισθησιολόγων αρνούνται να πραγματοποιήσουν αμβλώσεις λόγω συνείδησης έτσι ορισμένες γυναίκες αναγκάζονται να ταξιδέψουν σε μεγάλες αποστάσεις, προκειμένου να μπορέσουν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη.