Γράφει ο Σκηνοθέτης
Τα λόγια σε τέτοιες περιπτώσεις είναι σίγουρα περιττά. Οι λέξεις είναι φτωχές και χωρίς νόημα. Ίσως η σιωπή μόνο θα μπορούσε να τοποθετήσει τα πράγματα στη σωστή τους θέση.
Όταν ένας άνθρωπος με το έργο της Ζέτας Αιμιλιανίδου «φεύγει» τόσο νωρίς σίγουρα ό, τι και να γράψει κάποιος είναι πολύ λίγο και πολύ φτωχό.
Στη Ζέτα έτυχε η μεγάλη οικονομική κρίση, η ανεργία, η ανέχεια των πολιτών και η φτώχια. Τίποτα, όμως, δεν στάθηκε εμπόδιο στην προσφορά της.
Από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στους εργαζόμενους που έχαναν τις δουλειές τους. Εξ αρχής στάθηκε σύμμαχος με τους άνεργους και τους χαμηλοσυνταξιούχους βρίσκοντας λύσεις για τους μη έχοντες.
Η Ζέτα ήταν η Υπουργός που βγήκε από το γραφείο της και ήρθε αντιμέτωπη με τη φτώχια και την ανέχεια του κόσμου.
Ήταν από τις λίγες περιπτώσεις όπου μία πολιτικός δεν προκαλούσε το θυμό και τον εκνευρισμό των πολιτών.
Επί των ημερών της μειώθηκε η ανεργία, άνοιξαν θέσεις εργασίας και δόθηκαν χρήματα στους λιγότερο ευεργετημένους και σε όσους τα είχαν ανάγκη.
Ας είναι, λοιπόν, ελαφρύ το χώμα που θα τη σκεπάσει.
«Καλό ταξίδι» στο φως…