Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961, όταν πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου με την έναρξη της σεζόν του «Θέατρου των Εθνών» στο Παρίσι. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.
Επί τη ευκαιρία της εορτής του θεάτρου οι ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ μίλησαν με τον καταξιωμένο ηθοποιό και σκηνοθέτη Μαρίνο Ξενοφώντος ο οποίος ανέλυσε τα προβλήματα του κλάδου εν καιρώ πανδημίας.
«Τα θέατρα για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα υποχρεώνονται να είναι κλειστά για αρκετό καιρό, με την Πολιτεία να στέκεται αδιάφορη απέναντι στα κλειστά θέατρα και γενικότερα απέναντι στους άνεργους, άπραγους καλλιτέχνες όχι μόνο του θεάτρου αλλά όλων των χώρων, εντελώς ανάλγητα, αδικαιολόγητα δίνοντας έμφαση μόνο σε άλλα επαγγέλματα τα οποία θεωρεί ότι ενισχύουν την Οικονομία του κράτους με τη συμβολή τους και ουσιαστικά αφήνοντας στο περιθώριο όλες τις πολιτιστικές δράσεις», εξηγεί.
Μόνο μετά από έντονες διαμαρτυρίες των ιδίων των καλλιτεχνών προχώρησαν σε εξαγγελία ορισμένων μέτρων στήριξης «που και πάλι οι επιδοτήσεις οι οποίες έδωσαν είναι πολύ πενιχρές, σχεδόν εξευτελιστικές για τους καλλιτέχνες γενικότερα», αναφέρει. Παράλληλα, ο κος Ξενοφώντος θίγει το γεγονός ότι ενώ λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας σε όλες τις θεατρικές αίθουσες, επιτρέπουν την παρουσία μόνο 50 ατόμων «ισοπεδώνοντας βασικά τα πάντα, διότι δεν μπαίνουν καν στη λογική να σκεφτούν ότι υπάρχουν θέατρα των 500 ή 700 θέσεων και δεν μπορείς σε ένα τέτοιο θέατρο να βάζεις 50 άτομα και ταυτόχρονα σε ένα θέατρο «τσέπης» (πολύ μικρής χωρητικότητας θέατρα) να επιτρέπεται επίσης παρουσία 50 ατόμων. Αυτό και μόνο δείχνει ότι δεν υπάρχει σοβαρή σκέψη, μελέτη, έρευνα», συνεχίζει, εξηγώντας ότι υπάρχει μια πλήρης αδιαφορία και η Πολιτεία απλά για να κλείσει τα στόματα και να σταματήσει τις διαμαρτυρίες «προβαίνει σε επιπόλαιες λήψεις αποφάσεων απλά και μόνο για τη δημιουργία εντυπώσεων. Ουσιαστικά αυτή η πανδημία απέδειξε περίτρανα ότι όχι μόνο είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης αλλά είμαστε μπελάς για την εκάστοτε Κυβέρνηση, για την Πολιτεία γενικότερα είμαστε οι ζητιάνοι των Κυβερνήσεων που πρέπει να παρακαλούμε για τα αυτονόητα», υποστηρίζει.
Συμπληρωματικά αναφέρει πως «με την πρώτη ευκαιρία μας κλείνουν και δεν αντιλαμβάνονται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο πέρα των οικονομικών προβλημάτων που συσσωρεύονται για τις θεατρικές εταιρίες, θεατρικούς οργανισμούς κλπ., συντείνει η Πολιτεία στο να δημιουργεί φοβικά αισθήματα στον ίδιον τον κόσμο δημιουργώντας τους εμμονές και καλλιεργώντας την εντύπωση ότι κολλάς τον κορωνοϊό στους πολιτιστικούς χώρους», ενώ προσθέτει πως αν αυτή η πανδημία δεν τελειώσει άμεσα «θα φτάσουμε στο σημείο να παρακαλούμε τον κόσμο να επιστρέψει ξανά στους πολιτιστικούς χώρους», τονίζει αναφέροντας πως πρέπει να διασφαλιστεί η συνέχιση των Πολιτιστικών Οργανισμών «οι οποίοι κινδυνεύουν αυτή τη στιγμή να βάλουν λουκέτο αν συνεχιστεί και το 2022 αυτή η ιστορία -από ό,τι διαφαίνεται δεν θα τελειώσει, θα έχουμε ξανά την ίδια ιστορία από τον Οκτώβριο και στο τέλος δεν θα μείνουν Πολιτιστικοί Οργανισμοί ανοικτοί».
Επιπρόσθετα αναφέρει πως αυτή τη στιγμή δεδομένη είναι η πλήρης απαξίωση στη σημασία και τη σημαντικότητα του θεάτρου για την κοινωνία. «Τα θέατρα δεν θα έπρεπε να κλείσουν κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη, ακόμα και όταν ήταν όλα κλειστά θα έπρεπε να παραμείνουν ανοικτά τηρώντας με αυστηρότητα και ευλάβεια όλα τα μέτρα προστασίας», σημειώνει, τονίζοντας πως θα ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία υπό τις περιστάσεις να μεγαλώσει το θεατρόφιλο κοινό «δηλαδή να θεωρηθεί ποιοτική και ασφαλής έξοδος του κόσμου, θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία με αυτόν τον τρόπο, όπως και μια συναυλία ακουστικής μουσικής έτσι μεγαλώνει και η εκτίμηση του κόσμου απέναντι στον Πολιτισμό. «Αντίθετα όμως, απομακρύνουν με τις πολιτικές τους τον κόσμο, από τον Πολιτισμό, από την αγάπη προς τις Τέχνες, από την ανάγκη να εντάξουν τον Πολιτισμό και την Τέχνη στην καθημερινότητά τους».
Όπως επισημαίνει ο κος Ξενοφώντος τα τελευταία χρόνια υπήρξε αύξηση των θεατρόφιλων, υπήρχαν περισσότερες παραστάσεις οι οποίες δημιουργούσαν μεγαλύτερο κοινό. Όπως εξηγεί, «αν κάποιος πάει στο θέατρο και του αρέσει πάρα πολύ η εμπειρία -για πρώτη φορά- θα επιχειρήσει να πάρει και τους φίλους του, να μοιραστεί την εμπειρία του μαζί τους και έτσι είναι που πλατύνει το θεατρόφιλο κοινό. Αυτή η ροή όμως διακόπηκε βάναυσα από την πανδημία και από τους τρόπους που τη χειρίστηκε η Πολιτεία πλήττοντάς το θέατρο και τον Πολιτισμό γενικότερα.
Επιπρόσθετα, σημειώνει πως αυτή η πανδημία μας παίρνει πάρα πολύ πίσω «και δεν είναι μόνο στην Κύπρο αφού στο εξωτερικό είναι κλειστά τα θέατρα, άρα αυτό μπορεί να είναι και σκοπιμότητα το γεγονός ότι σκοτώνουν έτσι τον Πολιτισμό. Είναι η πνευματική ζωή του ανθρώπου μέσα από τις Τέχνες και μέσα από την επαφή του μέσα από τις Πολιτιστικές εκδηλώσεις, το γεγονός ότι τις απαγορεύουν από τη στιγμή που όταν ανοίξουν ανοίγουν εμπορικά κέντρα πρέπει να μας βάλει λίγο σε σκεπτικισμό. Φαίνεται να είναι ένα τέλεια οργανωμένο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Αν αυτά τα πράγματα γίνονται είτε απερίσκεπτα είτε τέλεια οργανωμένα είναι και τα δυο το ίδιο επικίνδυνα», υποστηρίζει.
Καταλήγοντας ο κος Ξενοφώντος στέλνει το μήνυμα πως υπό τις περιστάσεις, και ενόσω κρατάει αυτή η πανδημία «ο κόσμος πρέπει να στραφεί στο θέατρο που είναι η πλέον ασφαλής και ποιοτική έξοδος και η δε Πολιτεία πρέπει να ενδιαφερθεί πραγματικά και όχι απλά για να εντυπωσιάσει ενόψει εκλογών είτε για να κλείσει στόματα», σημειώνει.
Δωρεάν παραστάσεις από τον ΘΟΚ
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, η οποία γιορτάζεται στις 27 Μαρτίου κάθε χρόνο, ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου προσφέρει στο κοινό δωρεάν αυτό το Σάββατο τις παραστάσεις Σε κρίσιμη κατάσταση* του Αντώνη Γεωργίου (στις 18:00) και Το παράδειγμα του δόκτορα Κόρτσακ του Ντέιβιντ Γκρεγκ (στις 15:00).
*Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους.
Περισσότερες Πληροφορίες
Επικοινωνία: Οι θεατές παρακαλούνται να επικοινωνήσουν σήμερα με το Ταμείο του Θεάτρου ΘΟΚ στο τηλ. 77 77 27 17 (ώρες 12:00-13:30 και 16:00-17:00).
Κάθε χρόνο ένας άνθρωπος του θεάτρου αναλαμβάνει να γράψει το μήνυμα του εορτασμού, το οποίο είθισται να διαβάζεται στα θέατρα πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου. Το πρώτο μήνυμα έγραψε ο Ζαν Κοστώ, ενώ το φετινό υπογράφει η γνωστή Αγγλίδα ηθοποιός Helen Mirren. Το Κυπριακό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου επέλεξε να διαβαστεί μεταφρασμένο αυτό το κείμενο στα ελληνικά, από τη βραβευμένη ηθοποιό και σκηνοθέτιδα Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Σημειώνεται πως τη μετάφρασή του ανέλαβε η Γιώτα Κλείτου.
«Διανύουμε μια πολύ δύσκολη εποχή για τις ζωντανές παραστάσεις και πολλοί καλλιτέχνες, τεχνικοί, τεχνίτες και γυναίκες αγωνίζονται σε ένα επάγγελμα που ήταν ήδη επισφαλές. Ίσως αυτή η διαρκής ανασφάλεια να τους κατέστησε ικανότερους να επιβιώσουν αυτής της πανδημίας με εξυπνάδα και θάρρος.
Η φαντασία τους έχει ήδη μετουσιωθεί μέσα σε αυτές τις νέες συνθήκες σε ευρηματικούς, ψυχαγωγικούς και συγκινητικούς τρόπους επικοινωνίας, πράγμα το οποίο οφείλεται φυσικά σε μεγάλο βαθμό στο διαδίκτυο.
Από τότε που υπάρχουν άνθρωποι πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη, αφηγούνται ο ένας στον άλλον ιστορίες. Η πανέμορφη κουλτούρα του θεάτρου θα ζει όσο παραμένουμε εδώ. Η δημιουργική παρόρμηση των συγγραφέων, σκηνογράφων, χορευτών, τραγουδιστών, ηθοποιών, μουσικών, σκηνοθετών δε θα καταπνιγεί ποτέ και στο πολύ εγγύς μέλλον θα ευδοκιμήσει και πάλι με νέα ενέργεια και μια νέα αντίληψη του κόσμου που μοιραζόμαστε όλοι.
Αδημονώ»!
Η οπτικογράφηση της ανάγνωσης του μηνύματος για τις 27 Μαρτίου, ημέρα γιορτής για την παγκόσμια θεατρική κοινότητα, πραγματοποιήθηκε στο Θεατρικό Μουσείο Κύπρου, καθώς επιλέχθηκε ως ο ιδανικότερος χώρος παρουσίασης της ιστορίας του σύγχρονου κυπριακού θεάτρου. Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η Ειρήνη Σοφοκλέους.