Τον Νοέμβριο του 2011 στο Παρίσι, η UNESCO (ο οργανισμός του ΟΗΕ που ασχολείται με εκπαιδευτικά, επιστημονικά και πολιτιστικά θέματα) κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης του Οργανισμού ανακήρυξε την 30η Απριλίου σε Παγκόσμια Ημέρα της Τζαζ Μουσικής. Έκτοτε οι λάτρεις του μουσικού αυτού είδους, διοργανώνουν συναυλίες σε όλο τον κόσμο.
Σκοπός του εορτασμού είναι «να φωτίσει τον σπουδαίο ρόλο της τζαζ ως μορφή τέχνης και μέσο επικοινωνίας που υπερβαίνει τις διαφορές». Η πρωτοβουλία ανήκει στον διάσημο αμερικανό τζαζίστα Χέρμπι Χάνκοκ και πρέσβη καλής θελήσεως της UNESCO, ο οποίος χαρακτήρισε την τζαζ «φωνή ελευθερίας».
Η 30η Απριλίου επιλέχτηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Τζαζ, επειδή συμπίπτει με την τελευταία ημέρα του Μήνα της Τζαζ, που εορτάζεται κάθε Απρίλιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες αποτελούν τη γενέθλια χώρα της τζαζ μουσικής, αφού αποτέλεσε εξέλιξη της λαϊκής αμερικανικής μουσικής κατά τον 19ο αιώνα, με αφρικανικές καταβολές. Περιλαμβάνει αρκετά μουσικά είδη που στηρίχτηκαν σε ένα κοινό σκεπτικό κατασκευής, τον μερικό ή και ολικό αυτοσχεδιασμό. Γνώρισε σημαντική ανάπτυξη και διεθνή αναγνωρισιμότητα κατά τη δεκαετία του 1920.
Ένας σημαντικός συνθέτης και πιανίστας της τζαζ, ο Τελόνιους Μονκ (Thelonious Monk, 1917-1982) είχε πει:¨«Η Τζαζ είναι Ελευθερία», ενώ σύμφωνα με τον Dr. William Klemm, η ακρόαση της jazz μουσικής φέρει πλήθος από γνωστικά οφέλη, με κυριότερο την ανακούφιση από το άγχος. «Έρευνες έδειξαν ότι η μουσική και τα επίπεδα του άγχους πάνε χέρι-χέρι. Ενώ ο γρήγορος ρυθμός είναι ικανός να σε ξεσηκώσει, ο πιο αργός, όπως αυτός της jazz, μπορεί να χαλαρώσει μυαλό και σώμα. Ο Dr. Klemm ανακάλυψε μια σύνδεση μεταξύ των επιπέδων του στρες και της ικανότητας κάποιου να διαβάζει, επισημαίνοντας ότι το στρες είναι ο χειρότερος εχθρός της μνήμης. Βάσει αυτής της λογικής, η ακρόαση της τζαζ κατά τη διάρκεια της μελέτης, μπορεί να μειώσει τα επίπεδα τους στρες, ενώ παράλληλα αυξάνει την ικανότητα λήψης πληροφοριών.
Επιπλέον η τζαζ ενεργοποιεί τον εγκέφαλο. Η αλλαγή ρυθμού βάζει τον εγκέφαλο σε μια διαδικασία και μάλιστα έχει αποδειχθεί πως οι μουσικοί της τζαζ αναπτύσσουν άλλη εγκεφαλική δραστηριότητα από τους κοινούς θνητούς.
Η τζαζ, όπως και κάθε μορφή τέχνης, δεν είναι ένα άκαμπτο γνώρισμα αφού μπορεί να καλλιεργηθεί σε βάθος χρόνου μέσω της εξάσκησης, και από την πλευρά της, η εξάσκηση του εγκεφάλου επιφέρει σημαντικές αλλαγές στην κριτική και δημιουργική σκέψη.
.