Από τους μεγάλους αμυντικούς της εποχής του και από τους παίκτες που έκαναν τεράστια καριέρα και στην Κύπρο και στην Ελλάδα με τα χρώματα του ΑΠΟΕΛ και της Δόξας Δράμας αντίστοιχα, ήταν ο Ανδρέας Σταύρου.
Στο ΑΠΟΕΛ κέρδισε τα πάντα, στην Δόξα είχε εξαετή πολύ επιτυχημένη παρουσία και όλα τα χρόνια στην Α Εθνική κατηγορία, ενώ στα δυο τελευταία διατέλεσε και αρχηγός των Μαυραετών.
Διαβάστε την συνέντευξη του στον Στέλιο Παπαμωϋσεως που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο «Κορυφαίων Αναμνήσεις».
Αντί για Ολυμπιακό στο ΑΠΟΕΛ…
Ο Ανδρέας Σταυρού γεννήθηκε την 1η Μαρτίου του 1958 στην Αλάμπρα .
Από νωρίς στις αλάνες, μαζί με τον μετέπειτα κουμπάρο και συμπαίκτη αλλά και αδελφικό φίλο τον Γιώργο Πέτρου.. Μαζί πήγαν για να προπονηθούν και να υπογράψουν στον Ολυμπιακό, κατέληξαν όμως στο ΑΠΟΕΛ και δυο μεγάλες πορείες τυχαία ξεκινούσαν.
Θυμάται και αφηγείται ο Ανδρέας.
«Πράγματι ένα απόγευμα πήγαμε με τον Γιώργο στο ΓΣΠ για δοκιμή και έτοιμοι για συμφωνία με τον Ολυμπιακό, όμως εκείνη την μέρα δεν είχε προπόνηση και ενώ ήμασταν έτοιμοι να αποχωρήσουμε απογοητευμένοι, μας φώναξε ο Ανδρέας Λαζαρίδης να προπονηθούμε στο ΑΠΟΕΛ . Φαίνεται πήγαμε καλά και από την επομένη ουσιαστικά ανήκαμε στην δύναμη του ΑΠΟΕΛ, και κάναμε το ντεμπούτο μας στα 16 μας χρόνια στην πρώτη ομάδα» λέει ο Ανδρέας Σταύρου.
Πρωτάθλημα και τρία κύπελλα στην πρώτη του θητεία στο ΑΠΟΕΛ…
Από εκεί και πέρα άρχισε η καθιέρωση του Σταύρου σαν δεξί μπακ κατά αρχάς και από συγκυρία μετακόμισα σαν σέντερ μπακ και έγραψε μεγάλη ιστορία ενώ μέχρι το 1980 που μετακόμισε στη Δόξα Δράμας είχε ήδη κατακτήσει 1 πρωτάθλημα 3 κύπελλα με το ΑΠΟΕΛ.
Θυμάται και αφηγείται ο Ανδρέας Σταύρου.
«Αμέσως μετά το 1974, όταν άλλαξαν τα δεδομένα εξ αιτίας της Τουρκικής εισβολής και μέχρι το 1980 που πήγα στην Δόξα, έγινε μεγάλη μάχη για τον τίτλο ανάμεσα σε Ομόνοια και ΑΠΟΕΛ βασικά. Σε αυτά τα χρόνια μονιμοποιήθηκα σαν σέντερ μπακ γιατί τραυματίστηκε ο Λίλλος Σοφοκλέους και τον αντικατέστησα, δίπλα από τον Νίκο Παντζιαρά και εκεί έμεινα μέχρι το τέλος της καριέρας μου. Πήραμε τρία κύπελλα, το 1976 με την Αλκή και μάλιστα με 6-0, το 1978 με Ολυμπιακό με 3-0 και το 1979 με ΑΕΛ 1-0 στην παράταση. Δεν δεχτήκαμε γκολ σε τρεις τελικούς και αυτό είναι που σημιτικό στατιστικό στοιχείο. Το 1980, κρίθηκε ο τίτλος στο τελευταίο ματς και στην διαφορά ενός γκολ για το ΑΠΟΕΛ που πήρε πρώτο πρωτάθλημα μετά το νταμπλ του 1973. Ήταν πάντως μια πολύ καλή εξαετία για την ομάδα», λέει ο Ανδρέας Σταύρου που …
Οδεύοντας για Άρη Θεσσαλονίκης βρέθηκε στον Δόξα Δράμας…
Το 1980, στα 22 του χρόνια, φτασμένος πλέον αμυντικός όδευε για Θεσσαλονίκη για σπουδές, ο πρώην συμπαίκτης του Γιώργος Παντζιαράς μεγαλουργούσε ήδη στον Άρη και του πρότεινε να πάει εκεί. Τελικά, έγινε ανατροπή μεγάλη για την οποία αναφέρεται ο Ανδρέας Σταύρου.
«Έφυγα το 1980 για σπουδές στην Γυμναστική Ακαδημία και όντως ο Γιώργος μου πρότεινε να πάω στον πολύ δυνατό τότε Άρη, που να θυμίσω έχασε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον Ολυμπιακό Πειραιώς, στο μπαράζ στον Βόλο. Όλα ήταν σχεδόν συμφωνημένα, ώσπου επενέβηκε ο Πάνος Μάρκοβιτς που με ήξερε από την Κύπρο και τότε ήταν προπονητής στην Δόξα και με πήρε στην ομάδα της Δράμας» λέει ο Ανδρέας Σταύρου για το ιστορικό της μεταγραφής στους μαυραετούς.
Μεγαλούργησε στη Δόξα Δράμας , έγινε και αρχηγός της …
Ο Ανδρέας ταυτόχρονα με τις σπουδές του ήταν και βασικό στέλεχος της μεγάλης τότε Δόξας Δράμας με έξι συνεχόμενες παρουσίες στην Α Εθνική και γενικά πολύ καλή πορεία, ενώ στα τελευταία δυο χρόνια ήταν και αρχηγός της. Λέει για την παραμονή του στην Δράμα, ο πρώην αρχηγός της.
«Πολύ καλές αναμνήσεις έχω από τα έξι χρόνια που βρέθηκα εκεί. Είχαμε πολύ δυνατή ομάδα, συνεχώς στην Α Εθνική ήμασταν, τα βάζαμε με τους μεγάλους ειδικά στην έδρα μας και γενικά ήμασταν μια οικογένεια με την συμπαράσταση του μεγάλου μας κόσμου. Είχα την τιμή στα τελευταία δυο χρόνια να είμαι αρχηγός αυτής της ιστορικής ομάδας, που πραγματικά μόνο καλές αναμνήσεις μου άφησε το πέρασμα μου από εκεί όπου βρισκόμουν και στα καλύτερα μου ποδοσφαιρικά χρόνια», λέει ο Ανδρέας Σατύρου που επιστρέφει…
Στο ΑΠΟΕΛ δεύτερη θητεία και τέλος το 1991…
Από την Δόξα έφυγε το 1986 ο Σταύρου και μέχρι το 1991 έμεινε στο ΑΠΟΕΛ όπου κέρδισε ακόμη ένα πρωτάθλημα το 1990 και στην αμέσως επομένη χρονιά αποχώρησε από την ενεργό δράση εξ αιτίας σοβαρού τραυματισμού. Θυμάται και λέει χαρακτηριστικά.
«Επέστρεψα στα 28 μου χρόνια, πιο έμπειρος και πιο γεμάτος σαν παίκτης. Το ΑΠΟΕΛ ήταν πρωταθλητής στην προηγούμενη χρονιά και μέχρι το 1990-91 που αποχώρησα, καταφέραμε να πάρουμε ακόμη ένα πρωτάθλημα το 1989-90.
Στην επομένη χρονιά, τραυματίστηκα και παρά την προσπάθειά μου να συνεχίσω, δεν τα κατάφερα και έφυγα στις αρχές της περιόδου 90-91 έχοντας 17 σχεδόν χρόνια γεμάτα σε Κύπρο και Ελλάδα», λέει ο Σταύρου.
Η παρακίνηση Σωκράτη Μαραγκού με την Μπάγερν στο Μόναχο…
Θυμάται ένα χαρακτηριστικό περιστατικό προς το τέλος της καριέρας του στο ΑΠΟΕΛ ο Σταύρου που έχει να κάνει με τον επαναληπτικό του 2-3 για το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στο Μόναχο με την Μπάγερν και λέει.
«Πήγα τραυματίας, απλά γιατί μου είπε ο τότε προπονητής με ήθελε στην αποστολή. Δοκίμασα να προπονηθώ και πονούσα πολύ. Πήγα αποδυτήρια και το ανάφερα και τότε ο τερματοφύλακας Σωκράτης Μαραγκός που είπε το αμίμητο. Καλύτερα να παίξεις τραυματίας και να τελειώσει η καριέρα σου στο Μόναχο με την Μπάγερν παρά σε λίγες εβδομάδες με τον Άρη. Με έπεισε, έπαιξα τραυματίας, και τελικά ουσιαστικά η καριέρα μου τελείωσε εκεί, με την Μπάγερν στο Μόναχο», λέει ο Ανδρέας Σταύρου.
Κεφάλαιο Εθνική Κύπρου και 1-1 με Γαλλία.
Στην Εθνική Κύπρου δεν αγωνίστηκε πολλές φορές ο Σταύρου, για την ακρίβεια 5 συμμετοχές είχε, όμως σε μια από αυτές έχει να περηφανεύεται για το 1-1 με την Γαλλία τον Οκτώβριο του 1988 στο Μακάριο. Λέει για το κεφάλαιο Εθνική Κύπρου.
«Θα είχα περισσότερες συμμετοχές, έγινε όμως μια παρεξήγηση σε ένα αγώνα με παίκτη που αγωνιζόταν στην Ελλάδα και για κάποια χρόνια δεν μας φώναζαν στην Εθνική. Όντως με την Γαλλία ήταν μια ιστορική βραδιά γατί ήταν πολύ δυνατή τότε και το 1-1 με την ισοφάριση με πέναλτι του Πάμπου Πίττα, έκανε αίσθηση στην Ευρώπη, λέει ο Ανδρέας Σταύρου που έγινε στο τέλος…
Προπονητής για ανόδους…
Ο Ανδρέας μετακόμισε λίγο αργότερα στην όμορφη Ρόδο όπου παραμένει μέχρι σήμερα και ασχολείται με την προπονητική και έχει τον τίτλο του προπονητή στις ανόδους. Λέει γι αυτό.
«Ανέλαβα και τις τρεις μεγάλες ομάδες του νησιού, την Ρόδο, τον Διαγόρα και τον Ιαλυσό και είχαμε μεγάλες επιτυχίες, αλλά και σε άλλες ομάδες που εργάστηκα επιτύχαμε σημαντικά πράγματα. Γενικά είμαι ευχαριστημένος με αυτό που βιώνω στην Ρόδο όπου έχω κάνει αρκετούς φίλους και θεωρώ το έργο μου για σχεδόν 25 χρόνια εκτιμήθηκε».
Κορυφαίοι τερματοφύλακες και κορυφαίοι επιθετικοί.
Στο κλασσικό ερώτημα για κορυφαίους αντίπαλους τερματοφύλακες αλλά και επιθετικούς στην Κύπρο απαντά ο Ανδρέας Σταύρου και λέει.
«Και στις δυο θητείες μου στο ΑΠΟΕΛ έζησα πολύ καλούς σε αυτές τις δυο θέσεις αλλά ξεχώρισα και θα αναφέρω για τερματοφύλακες τους τρεις με το επίθετο Κωνσταντίνου, τον Ανδρέα της ΑΕΛ, τον Δήμο της Ένωσης Παραλιμνίου και τον Χάρη της ΕΠΑ και για επιθετικούς τον Σωτήρη Καϊάφα της Ομόνοιας, τον Φοίβο Βραχίμη της Ανόρθωσης και τον Τζωρτζ Κασπάρη του Πεζοπορικού, λέει ο μεγάλος αμυντικός».