Η Μαριάννα Παφίτη, είναι φιλόλογος και ηθοποιός. Στα 23 της χρόνια, εκεί που ξεκίνησε να πραγματοποιεί τα όνειρά της, που ζωγράφισε ως παιδί, διαγνώστηκε με πολλαπλή σκλήρυνση.
Είχε, μόλις ολοκληρώσει τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο Κύπρου (Πτυχίο Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών) κι ετοιμαζόταν για τον κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών. Μέχρι τα 33 της, η αναπηρία της, ήταν αόρατη ενώ η κινητικότητά της δεν είχε, ακόμη, επηρεαστεί ιδιαίτερα. Στα 34 της, έπαιξε την Λυσιστράτη τελευταία φορά κρατώντας ράβδο . Με το μπαστούνι περπάτησε στην τελετή αποφοίτησης, στην οποία της απονεμήθηκε ο διδακτορικός της τίτλος. Λόγω της επιδείνωσης της νόσου και λόγω της εμφάνισης της κινητικής αναπηρίας αποχώρησε από την θεατρική ομάδα στην οποία συμμετείχε για την μισή της ζωή. Σιγά – σιγά γεννήθηκε μέσα της η Οργάνωση Πολιτισμού (Αναπηρίας) Νεόφυτος και μαζί με εκείνη ξεκίνησε να γράφει κείμενα που αφορούσαν τον πολιτισμό της αναπηρίας. Σήμερα η Μαριάννα Παφίτη, ως ένας άνθρωπος με χρόνια πάθηση εν μέσω πανδημίας , εξηγεί στους «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ», τι εστί ΓΕΣΥ.
«Αγαπημένη μου Έλλη,
Σήμερα θέλω να σου γράψω για όσα ζω, τεκμηριωμένα πλέον, ως ασθενής με χρόνια νόσο στο πλαίσιο της «μεγαλύτερης κοινωνικής μεταρρύθμισης στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας», του Γενικού Συστήματος Υγείας, του περιβόητου ΓεΣΥ. Ναι, οι συνδηλώσεις της λέξης «περιβόητος» είναι αρνητικές. Ο τίτλος μου, με το παραλλαγμένο αρκτικόλεξο, δείχνει πως απευθύνομαι σε ένα πρόσωπο, σε ένα «Εσύ» το οποίο σχετίζεται με το ΓεΣΥ, εξ ου και το «(γ)ΕΣΥ» του τίτλου.
Αυτό το Εσύ είναι όλοι όσοι υποστήριξαν τη δημιουργία του υποτιθέμενου μεγαλύτερου κοινωνικού αγαθού: ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο ίδιος ο Υπουργός Υγείας, νυν και πρώην, όλοι οι αξιωματούχοι, η Βουλή, όλοι οι πολιτικοί, όλοι οι αφοσιωμένοι και ένθερμοι θιασώτες του ΓεΣΥ που εμφανίζονταν στα σόσιαλ όποτε τολμούσα να εκφράσω ανησυχία για τους όρους δημιουργίας του νέου συστήματος υγείας.
Δηλώνω, λοιπόν, πως εξαρχής της γενέσεως του ΓεΣΥ, πληρώνω πολύ περισσότερα από όσα πλήρωνα πριν τη δημιουργία του και όχι μόνο πληρώνω κυριολεκτικά (θυμίζω και την αποκοπή από τον μισθό μας) αλλά και μεταφορικά – θα εξηγήσω αργότερα.
Αυτές τις μέρες επέλεξα να νοσηλευτώ στο σπίτι. Εν καιρώ πανδημίας, ούσα ευάλωτη η ίδια, δεν θα ήθελα να νοσηλευτώ σε οποιοδήποτε νοσηλευτήριο – σκέψου πως ενάμιση χρόνο τώρα υποφέρω από ενδονοσοκομειακό μικρόβιο, από κείνα “που κυκλοφορούν πάνω στους τοίχους”, όπως τα περιέγραψε φίλος νοσηλευτής. Το φάρμακο το πληρώνω εγώ. Θα μου πεις ας πήγαινες στο νοσηλευτήριο να σου χορηγηθεί δωρεάν. Θα σου απαντήσω σε λίγο στο επιχείρημα αυτό. Ζήτησα, λοιπόν, από τον θεσμό των κοινοτικών νοσηλευτριών να στηρίξουν την επιλογή αυτή. Πληροφορήθηκα τα εξής:
Α. Δικαιούμαι να με επισκέπτεται κοινοτική νοσηλεύτρια μόνο μια (1) φορά τον μήνα και επί πληρωμή (6 ευρώ τη φορά).
Β. Οι κοινοτικές νοσηλεύτριες δεν δικαιούνται να χορηγήσουν την αντιβίωση ή άλλο φάρμακο ενδοφλέβια.
Γ. Και να δικαιούνταν, όμως, δεν θα μπορούσαν, ούτως ή άλλως, να με επισκέπτονται τρεις (3) φορές τη μέρα. Άρα η επιλογή ιδιώτη νοσηλευτή είναι υποχρεωτική.
Δ. Κατέφυγα σε ιδιώτες νοσηλευτές για πληροφορίες. Ο πρώτος μού ζήτησε χίλια πενήντα ευρώ (1050) και θα μπορούσε να μου κάνει έκπτωση τα πενήντα (50), όπως μού είπε κατά λέξη. Ο δεύτερος τριακόσια (300). Για την ίδια εργασία, ίδιο χρόνο, ίδια αναλώσιμα. Αλήθεια ποιος ελέγχει τς τιμές παροχής υπηρεσιών υγείας στον ιδιωτικό τομέα; Αλήθεια ποιανού είναι η δουλειά να ελέγχει τις τιμές και να οριοθετεί την αυθαιρεσία, τη διαφθορά; (Το ήξερες, αγαπημένη μου Έλλη, πως στον υπόλοιπο κόσμο – όχι μακριά, εδώ δίπλα, στην Ελλάδα μας – συζητούν την ιδιωτικοποίηση του νερού;)
Ε. Θα μπει στο ΓεΣΥ αυτός ο εξαίρετος και ενσυναίσθητος νοσηλευτής και η συνεργάτιδά του; «Σκέψου», μου είπε, «να έμενα πολύ μακριά και να έπαιρνα τρία (3), τέσσερα (4) ευρώ την ώρα για να σε επισκεπτώ και να σου παρέχω υπηρεσία διάρκειας μια ώρα; Εσύ θα δεχόσουνα να εργαστείς με τέτοια πληρωμή;»
Όχι φυσικά. (Τι μέλλον είναι αυτό που κτίσαμε για τους νέους μας;)
Σου έγραψα πιο πάνω πως πληρώνω πιο πολλά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ξέρεις, Έλλη μου, πόσους ειδικούς γιατρούς έχω γύρω μου; Έξι (6) ευρώ την επίσκεψη. Ξέρεις, Έλλη μου, πως για να κάνω αναλύσεις δωρεάν πρέπει πρώτα να καλύψω ένα χρηματικό ποσό της τάξεως των εκατόν πενήντα (150) ευρώ; Ξέρεις, Έλλη μου, πως το ΓεΣΥ δεν καλύπτει καμία εκ των βιταμινών και άλλων διατροφικών συμπληρωμάτων που αγοράζουμε οι χρόνιοι ασθενείς διότι υποχρεούμαστε από την ίδια την ασθένειά μας;
Δεν ξέρω γιατί επικαλούνταν την αγάπη και το νοιάξιμο για τους ευάλωτους σε αυτή την πανδημία. Δεν είδα να με ψάχνει κανείς εκ των εθελοντών που επισκέπτονταν τους ευάλωτους ή εκ των συναφών ή αρμόδιων υπηρεσιών και θεσμών. Μάλλον είμαι πολύ δυνατή για να νοιαστεί κανείς των.
Και τώρα που χρειάστηκα υπηρεσίες και νοσηλεία κατ’ οίκον και προστασία από την πανδημία; Πού ήσουνα (γ)ΕΣΥ τώρα που σε χρειάστηκα; Μην με επικαλείσαι, λοιπόν, για τα περιοριστικά μέτρα που παίρνεις, δεν σε πιστεύω πια.
Και κάτι ακόμα (γ)ΕΣΥ. Θέλω να μπορώ να γράφω αξιολόγηση κάτω από το όνομα των γιατρών σου. Σε πληροφορώ πως, μικρή έστω, μερίδα από τότε που έπαψα να είμαι πενηντάευρο σταμάτησε να κάνει τη δουλειά της. Και αυτό το τελευταίο δεν είναι αίτημα δικό μου μόνο, είναι αίτημα της Οργάνωσης Πολιτισμού (Αναπηρίας) «Νεόφυτος» και εισήγηση της υπέροχης Αντιπροέδρου μας, της Μαρίνας Σταύρου. Και επειδή(γ)ΕΣΥ κάποτε με ειρωνεύτηκες ρωτώντας με δημόσια αν η «Νεόφυτος» είναι ορχήστρα, σου απαντώ τώρα, δημόσια επίσης: Η «Νεόφυτος», πρέσβειρα του πολιτισμού της αναπηρίας, θα έλεγε κανείς πως παραπέμπει σε μεικτή χορωδία. Μεικτή γιατί σε αυτή δεν συμμετέχουν μόνο άντρες, ούτε μόνο γυναίκες, ούτε μόνο ανάπηροι, ούτε μόνο αρτιμελείς, ούτε μόνο άρρωστοι, ούτε μόνο υγιείς, ούτε μόνο στρέιτ, ούτε μόνο γκέι, ούτε μόνο άσπροι, ούτε μόνο μαύροι κ.ο.κ. Και επειδή η χορωδία έλκει την καταγωγή της από τον χορό του αρχαίου δράματος, απλά υπενθυμίζω πως η συγκεκριμένη ομάδα ηθοποιών ήταν πάντοτε επί σκηνής όπου εξελίσσονταν τα δρώμενα.
Αγαπημένη μου Έλλη, το ξέρεις πόσο αγαπώ το θέατρο. Συμβαίνει, όμως, το εξής παράδοξο. Οι ηθοποιοί δεν εχουν ανάγκη της υποκριτικής τέχνης εκτός σκηνής. Είναι, όμως, σε θέση να οσμίζονται την υποκρισία σε κάθε επίπεδο της πραγματικότητας. Και πίστεψέ μου, οι «ηθοποιοί» αυτοί, οι εκτός σκηνής, είναι κάκιστοι και εκτίθενται ποικιλοτρόπως.
Αγαπητό ΓεΣΥ, είναι χρέος μου να μιλώ. Οπότε, δημόσια σε καταγγέλλω για παραβίαση της αρχής της ισότητας την οποία εσύ πρώτο επικαλέστηκες. Όπως πας, φοβάμαι πως οι Κασσάνδρες, που κατηγορούσες μαινόμενο, θα επιβεβαιωθούν.
Μαριάννα Παφίτη
(χωρίς τίτλο – ως και οι τίτλοι ξέφτισαν πλέον)»