Ο Αδάμος Μαρνέρος είναι ο Κυβερνήτης που πραγματοποίησε την τελευταία πτήση των Κυπριακών Αερογραμμών προς το διεθνές αεροδρόμιο Λευκωσίας τα ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1974. Ηταν η πτήση Λονδίνο-Λευκωσία, με ενδιάμεση στάση το αεροδρόμιο Φιουμιτσίνο της Ρώμης και σε αυτή επέβαιναν, εκτός από τον ίδιο και το πλήρωμα, δύο οικογένειες, μια Ελληνοκυπρίων και μια Τουρκοκυπρίων.
Μιλώντας στην ΕΡΤ, έξω από το αεροδρόμιο, το οποίο από τον Αύγουστο του 1974 βρίσκεται από τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών και με αφορμή την κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα ο χώρος, ο κος Μαρνέρος περιέγραψε τί είδε από το πιλοτήριο του αεροσκάφους κατά την προσέγγισή του στην Κύπρο.
«Ξεκινήσαμε από τη Ρώμη με κατεύθυνση τη Λευκωσία. Πάνω από τη Ρόδο κάναμε στροφή στα δεξιά με το ραντάρ προς την Τουρκία και κατ’επέκταση την Κύπρο», δήλωσε ο κος Μαρνέρος για να προσθέσει:
«Παρατήρησα έξω από την Αττάλεια τέσσερις μεγάλες κουκκίδες με άλλες δύο μικρότερες, να κατευθύνονται προς την Κύπρο. Υπέθεσα ότι αυτά ήταν τουρκικά πλοία. Κι όπως αποδείχθηκε ήμουν σωστός. Οταν πλησίασα τις ακτές της Κύπρου παρατήρησα έξι κουκκίδες έξω από την ακτή της Πάφου. Παραξενεύτηκα με το θέαμα. Ζήτησα από τον Πύργο Ελέγχου άδεια για να διατηρήσω το ύψος μου στα 15,000 πόδια και να κάνω ένα γύρο της Κύπρου, όπως και έκανα. Από την Αμμόχωστο μέχρι τον Απόστολο Αντρέα και γύρω από ολόκληρο το νησί. Εξω από την Αμμόχωστο είδα μια άλλη κουκκίδα, με άλλες δύο μικρότερες οι οποίες όπως αποδείχτηκε ήταν το Αγγλικό Ερμής, το οποίο μετέφερε Άγγλους υπηκόους.
Εριξα την ακτίνα του ραντάρ όσο πιο χαμηλά μπορούσα, ούτως ώστε να έχω την καλύτερη δυνατή επαφή με τα σημεία. Εκεί, στην ακτή της Κερύνειας και συγκεκριμένα στην ακτή του Αγίου Γεωργίου είδα άλλες έξι με οκτώ κουκκίδες. Τέσσερα ακόμη πλοία, τα οποία έφευγαν από την Μερσίνα ήταν ορατά με γυμνό μάτι.
Μετέφερα όλα όσα είδα στον Πύργο Ελέγχου και ζήτησα άδεια να επιστρέψω στη Ρώμη. Μάλιστα ζήτησα να τηλεφωνήσουν στον τότε διευθυντή των Κυπριακών Αερογραμμών Ευδόκιο Σάββα, ξυπνώντας τον γιατί ήταν περίπου 4 το πρωί και να του μεταφέρουν ότι ζητώ άδεια να επιστρέψω διότι βλέπω την Κύπρο περιτριγυρισμένη με περίπου 21 πλοία – ανάμεσά τους όπως αποδείχθηκε μετέπειτα και ο αμερικανικός 6ος στόλος – . Μου είπαν ότι θα επανέλθουν άμεσα.
Μετά από μόλις ένα λεπτό μου απάντησαν ότι «οι οδηγίες από τον Γενικό Διευθυντή είναι να προσγειωθείς». Μετά από αυτό ζήτησα να επικοινωνήσουν με το αρχηγείο της ΕΛΔΥΚ στην Κερύνεια ζητώντας σχετική άδεια και από αυτούς. Πάλι μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έλαβα την ίδια απάντηση. Να προσγειωθώ. «Ολα είναι ήρεμα», μου είπαν χαρακτηριστικά.
Για την συγκεκριμένη πτήση γράφτηκε και βιβλίο πριν από λίγα χρόνια. Μετά την κυκλοφορία του σχετικού βιβλίου για την τελευταία προσγείωση στο αεροδρόμιο Λευκωσίας από τον κο Αδάμο Κόμπο, έγινε μια μεγάλη έρευνα και ο συγγραφέας του βιβλίου ανακάλυψε ότι ο ελεγκτής εναέριας κυκλοφορίας δεχόταν απειλές με πιστόλι και κατά την διάρκεια της επικοινωνίας μας είχε εντολή να μου μεταφέρει ότι πρέπει να προσγειωθώ «Οι Τούρκοι κάνουν γυμνάσια, πες του να προσγειωθεί».
«Προσγειώθηκα ξημερώματα, πρωτού χαράξει ο ήλιος και όταν πήρα το αυτοκίνητό μου για να επιστρέψω στο διαμέρισμά μου στη Λευκωσία άρχισε η εισβολή. Βγαίνω και βλέπω περίπου 60 με 70 αλεξιπτωτιστές να πέφτουν από τουρκικά μεταγωγικά και την ίδια ώρα άρχισαν τα F-104 να ρίχνουν βόμβες και να διαλύουν το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, εδώ πιο κάτω από το σημείο όπου βρισκόμαστε. Είδα αρκετές βόμβες να πέφτουν από αυτά τα F-104.
Φυσικά και φοβήθηκα μήπως κάποια από αυτές με πλήξει. Ομως μία από αυτές δεν εξερράγη. Σταμάτησα με το αυτοκίνητο μου για να δώ, λάθος μου βέβαια. Και διαπίστωσα ότι επρόκειτο για βόμβα ναπαλμ, η οποία πάνω έγραφε property of NATO».
Ερωτηθείς πώς αισθανόταν την στιγμή της προσγείωσης, αλλά όλων όσων ακολούθησαν, ο κος Μαρνέρος ανέφερε:
«Εβλεπα την χώρα μου την πατρίδα μου να είναι περιτρυγισμένη για μια καταστροφική εισβολή. Σκεφτόμουν την ασφάλεια των επιβατών, του πληρώματος, του αεροσκάφους και το να υπήρχε ένα ακόμη αεροπλάνο εκτός Κύπρου για να μπορέσει να συνεχίσει τη λειτουργία της η εταιρεία.
Δεν φοβήθηκα, ένιωθα μια απέραντη θλίψη. Μόλις είχα προαχθεί ως Κυβερνήτης στις Κυπριακές Αερογραμμές και είχα οικογένεια. Ολο το μέλλον ήταν μπροστά μου. Και όλα αυτά έβαιναν σε ένα τέλος. Οπως και έγινε, όλα τελείωσαν εκείνο το πρωινό».