Θεωρείται και είναι στην κορυφαία τριάδα τερματοφυλάκων όλων των εποχών και η αναγνώριση έρχεται και από τους αντιπάλους επιθετικούς αλλά και από μεγάλους τερματοφύλακες της εποχής του, όπως ο Βαρνάβας Χριστοφή που στην πρόσφατη συνέντευξη του στον Στέλιο Παπαμωϋσέως και το βιβλίο «Κορυφαίων αναμνήσεις», αυτό τόνισε και μάλιστα θεωρεί τιμή που τον διαδέχτηκε κάτω από τα δοκάρια της ομάδας μας.
Η αναφορά για τον μεγάλο Νίκο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗ τον φύλακα άγγελο της εστίας της Ομόνοιας και της Μικτής Κύπρου.
Γεννήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου του 1940 και εγγράφηκε στην Ομόνοια το 1956 και σχεδόν άμεσα πήρε θέση κάτω από τα δικράνια της και τα εγκατέλειψε το 1968 σε ηλικία μόλις 28 χρονών λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων αλλά και αρκετών προβλημάτων στα πόδια από τραυματισμούς.
Πρόλαβε και πανηγύρισε 2 πρωταθλήματα το 1961 και το 1966 και ένα κύπελλο το 1965, αγωνίστηκε στην Ευρώπη με τους Πράσινους ενώ ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της Μικτής Κύπρου όσο διήρκησε η καριέρα του.
Ήταν ο πρώτος τερματοφύλακας που χρησιμοποίησε γάντια, κάτι που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από αντίπαλους οπαδούς …
Με φωνάζαν Αλίκη…
Μάλιστα η απόφαση του αυτή, να χρησιμοποιήσει γάντια στην περίοδο 1960-61, κάτι πρωτόγνωρο για τα τότε δεδομένα έφερε και την αντίδραση αρκετών αντίπαλων οπαδών και ο ίδιος θυμάται και με χιούμορ εξηγεί το ιστορικό…
«Ήταν η χρονιά που δώσαμε φιλικό με μια ομάδα από την Ουκρανία, είχα πολύ καλή απόδοση και μου έκαναν δώρο γάντια και στην έναρξη της περιόδου τα φόρεσα. Ήταν κάτι που για πρώτη φορά παρουσιαζόταν τότε στην Κύπρο και πολλοί αντίπαλοι οπαδοί με φωνάζαν… Αλίκη, εννοώντας την Βουγιουκλάκη που τότε μεσουρανούσε και σε πολλές ταινίες ή και φωτογραφήσεις της χρησιμοποιούσε γάντια . Δεν πτοήθηκα και μέχρι το τέλος της καριέρας μου τα φορούσα και βέβαια εννοείται ότι πολύ σύντομα άρχισαν και άλλοι τερματοφύλακες να τα χρησιμοποιούν» λέει ο Ελευθεριάδης.
Κορυφαίο ματς στην Κύπρο;
Έκανε μεγάλα παιγνίδια ο Νίκος Ελευθεριάδης με την Ομόνοια και την Μικτή, αυτό στην Γερμανία έμεινε στην ιστορία αναφέρεται πιο κάτω, αλλά θυμάται έντονα ένα και το αναφέρει και πάλι με την Μικτή Κύπρου .
«Ήταν ένα φιλικό με την Εθνική Ελλάδας το 1963 που ήρθε με όλα τα αστέρια της στο ΓΣΠ και την κερδίσαμε 3-1, μάλιστα το γκολ που δέχτηκα ήταν με πέναλτι και πραγματικά εκείνο το απόγευμα έπιασα τα άπιαστα, λέει χαρακτηριστικά».
Η εποχή του ταλέντου και του πάθους…
Γίνεται από παίκτες της τότε εποχής πολλές φορές αναφορά για πλούσιο ταλέντο και πάθος για την φανέλα και το άθλημα και ο Νίκος Ελευθεριάδης από την θέση που αγωνιζόταν είναι σε θέση να τοποθετηθεί.
Λέει συγκεκριμένα.
«Ασφαλώς και υπήρχαν μεγάλοι παίκτες σε πολλές ομάδες. Ασφαλώς και αδικηθήκαν γιατί δεν είχαν την προβολή αλλά και τα σύγχρονα μέσα ούτε καν την υποφερτή επιστημονική στήριξη. Το ότι κάποιοι όπως ο Κρυστάλλης, ο Σιαντρής, ο Ζάγκυλος, ο Στυλιανού, ο Ιακώβου, ο Παύλος Βασιλείου, ο Πάκκος αγωνίστηκαν σε μεγάλες ομάδες της Ελλάδας και ήταν βασικοί, φανερώνει και το πλούσιο ταλέντο που είχαν, αλλά και πολλοί άλλοι που δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν εκτός Κύπρου. Άρα δεν είναι υπερβολή όπως κάποιοι νεαροί λένε για την αξία των παικτών της τότε εποχής καταλήγει» ο πρώην κήπερ των Πρασίνων.
Μεγάλοι αντίπαλοι και μεγάλοι τερματοφύλακες.
Έχει σημασία για τον τεράστιο Ελευθεριάδη να αναφερθεί σε άλλους μεγάλους της θέσης του αλλά και μεγάλους ή και επικίνδυνους αντίπαλους επιθετικούς.
Γυρίζει την σκέψη πάνω από μισό αιώνα πίσω και τοποθετείται.
«Δεν θέλω να αδικήσω κανένα ούτε τερματοφύλακα αλλά ούτε και επιθετικό, η αλήθεια όμως είναι ότι αυτή την ώρα στο μυαλό μου έρχονται για κάτω από τα δοκάρια τα ονόματα Πάπυρος, Αλκιβιάδης, Φιλώτας και Βαρνάβας. Σε ότι αφορά αντίπαλους επιθετικούς, ο Παμπουλλής, ο Κρυστάλλης, ο Ευθυμιάδης και ο Κότροφος, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνοι ειδικά εντός περιοχής…».
Κώστας και Εσσο…
Από την πραγματικά πολύ μεγάλη ομάδα της Ομόνοιας ξεχωρίζει τους κορυφαίους ο Νίκος και λέει.
«Είχαμε πολύ καλούς παίκτες σε όλη αυτή την 12ετια που αγωνίστηκα και κυρίως στις δυο χρονιές που πήραμε το πρωτάθλημα. Θέλω όμως να κάνω ιδιαίτερη αναφορά στον Κώστα και στον Έσσο που ήταν πραγματικά κορυφαίοι και ηγέτες στις θέσεις τους, πέραν από την παθολογική αγάπη που είχαν για το άθλημα και το απέδειξαν και στην συνέχεια».
Ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ και την Ανόρθωση…
Θυμάται και τα μεγάλα ματς σε πρωτάθλημα και κύπελλο ο Ελευθεριάδης και στέκεται σε δυο ομάδες.
Λέει συγκεκριμένα…
«Είχαμε πολλά ντέρμπι γιατί υπήρχαν δυνατές ομάδες και δεν είναι τυχαίο που εκείνη την δεκαετία πήραν πρωτάθλημα και οι 3 ομάδες της Λευκωσίας, η ΑΕΛ και η Ανόρθωση ενώ ήταν πολύ δυνατή και η Νέα Σαλαμίνα. Όμως από τότε τα ντέρμπι με το ΑΠΟΕΛ πραγματικά ήταν το θέμα συζήτησης πολλών ημερών, όπως και οι αναμετρήσεις με την Ανόρθωση ειδικά στο ΓΣΕ. Έμοιαζαν στο Βαρώσι οι αγώνες βγαλμένοι από άλλη εποχή, μεγάλα ντέρμπι, γεμάτο γήπεδο, μπόλικη αγωνία και στο τέλος χάρες και λύπες, αλλά πάντα φίλοι έφευγαν και οι οπαδοί και εμείς οι ποδοσφαιριστές» λέει με νοσταλγία ο μεγάλος τερματοφύλακας.
Καλοκαίρια προπόνηση με ΑΠΟΕΛιστες …
Ήταν σύνηθες φαινόμενο τότε η φιλία αντίπαλων παικτών, αλλά να κάνουν προπόνηση μαζί, ήταν και τότε είδηση. Ο Ελευθεριάδης θυμάται κάποια Καλοκαίρια στο ΓΣΠ και λέει..
«Πραγματικά πολλά Καλοκαίρια με φίλους από το ΑΠΟΕΛ και τον Ολυμπιακό, πηγαίναμε στο ΓΣΠ και προπονούμασταν για να διατηρηθούνε σε ψηλό επίπεδο με την έναρξη της περιόδου. Και αυτό φαινόταν στο ξεκίνημα, αλλά είχαμε και πραγματικά μεγάλο πάθος για μπάλα».
Το τέλος εποχής μόλις στα 28 του..
Μετά από εντυπωσιακή καριέρα γεμάτη δράση και μπόλικες επιτυχίες, ο Ελευθεριάδης κρέμασε κυριολεκτικά τα γάντια το τέλος της περιόδου 1968 και ας ήταν μόλις 28 χρονών, που για τερματοφύλακα σήμερα ουσιαστικά αρχίζει η μεγάλη καριέρα …
Λέει για την απόφαση του…
«Είχα επαγγελματικές δυσκολίες, εννοώ με τα ωράρια και είχα αποφασίσει να τερματίσω την καριέρα μου, σε μια εποχή που πραγματικά ήμουν στην καλύτερη μου φάση, και παρά τις πιέσεις εκείνη την φορά δεν υποχώρησα και νοιώθω ότι έφυγα την κατάλληλη χρονική στιγμή γι’ αυτό και με θυμούνται όσοι με έζησαν με τις καλύτερες των εντυπώσεων».
Πάει γήπεδο, και το παράπονο του…
Σήμερα στα 78 του χρόνια ο μεγάλος Ελευθεριάδης εξακολουθεί να πηγαίνει αλλά επιλεκτικά γήπεδο, ενώ κάνει αναφορά και για ένα παλιό του παράπονο.
Λέει χαρακτηριστικά.
«Εξακολουθώ να πηγαίνω γήπεδο στο ΓΣΠ εννοείται, αλλά σε μεγάλα βασικά ματς, ενώ βλέπω και Ευρωπαϊκά έστω και αν δεν αγωνίζεται η Ομόνοια.
Μια και ο λόγος για την Ομόνοια, αναμένω φέτος να κάνει μια νέα αρχή, να επιτρέψει εκεί που της αξίζει και την θέλει ο μεγάλος της κόσμος.
Ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα για πολλά χρόνια, είναι νομίζω καιρός να επανέλθει εκεί που έμαθε δεκαετίες ολόκληρες να μάχεται, στα πολύ ψηλά.
Και επίσης έγινε πολύς λόγος για την μετά δικής μου εποχής τερματοφύλακες στην Ομόνοια, να πω ότι είχα τεθεί στην διάθεση του συμβουλίου τότε, λέγοντας τους ότι χωρίς λεφτά, αλλά αν χρειαστεί λόγω κάποιων ωρών απουσίας από το πρατήριο βενζίνης που διατηρούσα από τότε, να με βοηθούσε κάποιος, να ασχοληθώ με δυο η τρεις τερματοφύλακες και να τους ετοιμάσω για την Α ομάδα πολύ σύντομα.
Δεν πήρα ποτέ απάντηση» λέει δεκαετίες αργότερα ο μεγάλος Νίκος τον οποίο πραγματικά ευχαριστώ για την κουβέντα αλλά και για την φιλία του που με τίμησε για έτη πολλά.
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1960-1961
Ήρθε ο πρώτος τίτλος
Ήταν σημαδιακή η χρονιά 1960-61, για την Ομόνοια αλλά και για το Νίκο Ελευθεριάδη, καθώς οι Πράσινοι κατάφεραν να στεφθούν πρωταθλητές για πρώτη φορά στην σύντομη παρουσία τους στην Α κατηγορία.
Λέει γι’ αυτή την μεγάλη επιτυχία ο κήπερ του Τριφυλλιού.
«Είχαμε φτιάξει στην προηγούμενη τριετία τις βάσεις για να κυνηγήσουμε την κορυφή, σε μια εποχή που η Ανόρθωση ήταν κυρίαρχη και στην προηγούμενη έκοψε πρώτη το νήμα, και εμείς τερματίσαμε δεύτεροι. Εκείνη όμως την χρονιά ξεκινήσαμε πολύ καλά και τελειώσαμε ιδανικά, έχοντας παίκτες τεραστίας αξίας σε όλες τις γραμμές, μερικοί εκ των οποίων ήταν ο Κώστας, ο Πάκκος, ο Χριστοφόρου, ο Τσελεπής και ταυτόχρονα έχοντας τον μεγάλο μας κόσμο δίπλα μας και στο ΓΣΠ και εκτός. Η αλήθεια είναι ότι είμασταν μακράν οι καλύτεροι και αυτό το παραδέχτηκαν και οι αντίπαλοι μας. Είχαμε άμυνα λιοντάρια και επίθεση κανόνια, όπως έλεγε και ο ύμνος μας και τα 91 γκολ που πετύχαμε σε 22 μόλις ματς, νομίζω τα λένε όλα. Και αυτή η χρονιά, πέρα από την κατάκτηση του πρώτου πρωταθλήματος που πανηγυρίστηκε δεόντως σε όλη την Κύπρο, θεωρώ ήταν σημαδιακή για την μετέπειτα πορεία της Ομόνοιας, καταλήγει ο Ελευθεριάδης».
Ο ήρωας της Καλσρούης
Ο Νίκος Ελευθεριάδης ήταν βασικός στην Μικτή τότε Κύπρου και αγωνίστηκε εναντίον τεράστιων αντίπαλων της εποχής. Στο πιο αλησμόνητο γι’ αυτόν αγώνα αναφέρεται και δικαιολογημένα νοιώθει σε προσωπικό επίπεδο τεράστια περηφάνια. Λέει συγκεκριμένα.
«Ήταν το 1965 και δίναμε εκτός έδρας αγώνα με την Δυτική Γερμανία στην πόλη Καρλσρούη που ήταν πανίσχυρη και την εποχή εκείνη. Πραγματικά από την αρχή κατηφόρισε το γήπεδο, είναι ζήτημα αν περάσαμε την μέση του γηπέδου κάποιες φορές και ήταν όντως ένας ανελέητος και συνεχής βομβαρδισμός της εστίας μας. Τραυματίστηκα και συνέχισα με δεμένο το κεφάλι, χάσαμε 5-0, ενώ μπορούσε να ήταν διψήφιος ο αριθμός γκολ για τους Γερμανούς σε ένα κατάμεστο γήπεδο. Ήταν το κορυφαίο μου ματς και την επόμενη οι εφημερίδες, έχω και τα σχετικά αποκόμματα, με βάφτισαν Ηρακλή, Ήρωα και ιπτάμενο κήπερ, καταλήγει ο Ελευθεριάδης».
Νίκος ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗΣ, απλά κορυφαίος…