«Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο». Τα λόγια ανήκουν στον αγωνιστή Ευαγόρα Παλληκαρίδη, ο οποίος στο τελευταίο του ποίημα έγραψε:
«Θ΄ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
Λίγο πριν τα μεσάνυκτα της 13ης Μαρτίου 1957, στις 11.30μμ, ο 19 ετών τότε μαθητής Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίστηκε από τους Βρετανούς. Αγωνιζόμενος για την Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ευγενείς της Αυτoύ Μεγαλειότητος τον έθαψαν στα Φυλακισμένα Μνήματα μαζί το πυρίκαυστο σώμα του Γρηγόρη Αυξεντίου που έπεσε 10 μέρες πριν και ετάφη στα Φυλακισμένα Μνήματα. Ο Ευαγόρας έγραψε 500 ποιήματα και όταν συνελήφθη κουβαλούσε ένα αποσυναρμολογημένο αυτόματο όπλο, ανέτοιμο για χρήση.