Ήταν 9 Μαρτίου 2020, ο ιός Sars Cov2, εισέβαλε και στην Κύπρο. Αναμενόμενο δε, απροετοίμαστοι δε.
Εκείνη την ημέρα, μαζί με τα δύο πρώτα κρούσματα, φτάνουν και στην Κύπρο και τα συγκεκριμένα εργαστηριακά μηχανήματα αλλά και τα αντιδραστήρια που θα ανίχνευαν τον ιό, αφού προηγουμένως οι διαγνώσεις των ύποπτων κρουσμάτων, πραγματοποιούνταν στην Ελλάδα.
Εκείνη την «ιδιαίτερη» ημέρα λοιπόν εντοπίζονται τα δύο πρώτα κρούσματα. Ο Υπουργός Υγείας Κωνσταντίνος Ιωάννου ανακοινώνει ότι πρόκειται για έναν 25χρονο άνδρα που έφθασε στην Κύπρο από την Ιταλία κι έναν 64χρονο, του οποίου η άφιξη προερχόταν από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Μέσα σε λίγες ώρες, η ταυτότητα του 64χρονου αποκαλύφθηκε αφού δεν ήταν άλλος από τον καρδιοχειρουργό Δρ. Χρυσούλη Κόκκινο. Ο Δρ Κόκκινος, είχε ταξιδέψει στην Βρετανία για οικογενειακούς λόγους και λίγες μέρες μετά την επιστροφή του διαγνώστηκε θετικός. Ο γιατρός, καθώς βρισκόταν στο εξωτερικό, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από οικείο άτομο ασθενούς του, καθώς με το που προσγειώθηκε στην Κύπρο, στις 04:00 το πρωί, είχε μεταβεί κατευθείαν στο νοσοκομείο, όπου παρέμεινε άϋπνος κι ακούραστος για 48ώρες.
Θυμάμαι, τότε, όσοι έτυχε να είχαμε ταξιδέψει στο εξωτερικό, κατά την άφιξη μας στην Κύπρο, ενημερωνόμασταν στο αεροπλάνο από μια ανακοίνωση, η οποία ανέφερε ότι – σε περίπτωση που έχετε ταξιδέψει στην Κίνα, να περάσετε στα ιατρεία του αεροδρομίου – . Τα ιατρεία του αεροδρομίου ουδείς γνώριζε που είναι, ούτε και υπήρχε κάποια ενημέρωση , κάποιο Πρωτόκολλο από το Υπουργείο Υγείας, που αν θέλετε ως ταξιδιώτες οφείλαμε να είχαμε ακολουθήσει, όπως για παράδειγμα να τεθούμε σε αυτοπεριορισμό ή να υποβληθούμε σε μοριακό έλεγχο.
Ο κος Κόκκινος, μετά από κόπωση αισθάνθηκε μυαλγίες. Τότε υπεβλήθη σε μοριακό τεστ κι όπως ενημερώθηκε το εν λόγω τεστ έδειξε θετικό. Οι επαφές του, ήταν γύρω στα 150 άτομα και όλες ήταν αρνητικές.
Παράλληλα το Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας, παρέμεινε για τις επόμενες 48ώρες κλειστό.
Στις 11 Μαρτίου καταγράφηκαν άλλα τέσσερα κρούσματα της νόσου κι έτσι ο Υπουργός Υγείας εξήγγειλε το πρώτο διάταγμα, του περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμου με την απαγόρευση στις συγκεντρώσεις, στα θέατρα, σε σινεμά, εστιατόρια, μπαρ, παγωταρίες, αίθουσες εκδηλώσεων – πέραν των 75 συνολικά ατόμων.
Στις 13 Μαρτίου, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης, με Διάγγελμα του ανακοίνωσε αυστηρότερα μέτρα με το κλείσιμο των οδοφραγμάτων.
Στις 21 Μαρτίου τέθηκε σε ισχύ το Διάταγμα του Υπουργού Μεταφορών Γιάννη Καρούσου με το κλείσιμο των Κυπριακών Αερολιμένων και στις 23 Μαρτίου, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε δεύτερο Διάγγελμα εξήγγειλε το πρώτο γενικό lockdown της χώρας.
Το Γενικό Νοσοκομείο Αμμοχώστου μετατράπηκε σε Νοσοκομείο Αναφοράς κατά της Πανδημίας. Ο ιός μάλιστα εισέβαλε σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας κι αυτό έκανε την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη για όλους τους ασθενείς.
«Οι επόμενες δύο εβδομάδες θα είναι κρίσιμες» κι ένα χρόνο μετά «οι επόμενες δύο εβδομάδες εξακολουθούν να είναι δύσκολες». Οι άνθρωποι φεύγουν μόνοι τους στα νοσηλευτήρια, χωρίς να αποχαιρετούν τους δικούς τους. Η μοναδική επαφή μέσω βιντεοκλήσης.
Στην καθημερινότητά μας πλέον οι μάσκες, τα γάντια, τα αντισηπτικά. Το νοσηλευτικό προσωπικό στη μάχη κατά της πανδημίας, χωρίς στολή. Οι άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις, έμειναν χωρίς σωστή περίθαλψη, εξαιτίας της νόσου.
Οι φοιτητές και οι άνθρωποι που έτυχε εκείνες τις μέρες να βρεθούν στο εξωτερικό, εγκλωβίστηκαν. Το Υπουργείο Εξωτερικών, μέχρι το άνοιγμα των αερολιμένων, ανέλαβε και πραγματοποίησε γύρω στους 20.000 επαναπατρισμούς, με ομάδα ψυχολογικής στήριξης στο εξωτερικο όπως κι ομάδα έκτακτης ανάγκης που παρείχε φάρμακα, τρόφιμα αλλά και χρήματα σε ανθρώπους που έμειναν για μέρες εγκλωβισμένοι σε μακρινά σημεία της γης.
Οι επιχειρήσεις πάγωσαν και παράλληλα κι ο χρόνος. Όλος ο πλανήτης μέσω του διαδικτύου έγινε ένα.
Μοιραστήκαμε τον πόνο μας, την αγωνία μας. Ίσως σε αυτό το πρώτο κύμα πανδημίας, να γνωριστήκαμε περισσότερο με τον εαυτό μας. Βλέπαμε τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, να μετρούν χιλιάδες κρούσματα, νεκρούς, διασωληνωμένους.
Παρά το γεγονός ότι η Κύπρος είναι μια μικρή χώρα και με ένα όχι και τόσο δυνατό Σύστημα Υγείας, η κατάσταση παρέμεινε διαχειρίσιμη για τους ασθενείς που νόσησαν με κορωνοιό, ίσως όχι και τόσο διαχειρίσιμη όμως για τους ασθενείς με άλλες παθήσεις.
Το καλοκαίρι η Κύπρος έφτασε στο σημείο να σημειώσει μηδενικά κρούσματα κάτι που έφερε τα πρώτα χαμόγελα.
Μόνο τα χαμόγελα έσβησαν μαζί με τον καλοκαιρινό ήλιο, αφού το Νοέμβριο υποδεχτήκαμε το δεύτερο κύμα Πανδημίας, με τα κρούσματα της νόσου να αυξάνονται και να πληθύνονται.
Το «υποσχόμενο» 2021, το υποδεχτήκαμε με ένα δεύτερο lockdown αλλά και με ένα εμβόλιο, που φαίνεται να είναι η αρχή του τέλους. Στις 6 Μαρτίου 2021, η Κύπρος πλησίασε τους 100.000 εμβολιασμούς. Ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Νίκος Αναστασιάδης, μάλιστα έγραψε:
«Σήμερα αγγίζουμε τους 100 χιλιάδες εμβολιασμούς. Η ασπίδα προστασίας μεγαλώνει και μεγαλώνει μαζί της και η ελπίδα για επιστροφή στην καθημερινότητα μας με ασφάλεια. Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους επιστήμονες μας, στους ανθρώπους που οργάνωσαν και εφαρμόζουν το πιο μεγάλο εμβολιαστικό πρόγραμμα στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους πολίτες που εμπιστεύονται την επιστήμη και αγκαλιάζουν το πρόγραμμα. Εμβολιαζόμαστε, μειώνουμε τη διασπορά, συνεχίζουμε να τηρούμε τα μέτρα προστασίας. Μαζί ξεκινήσαμε. Μαζί θα τα καταφέρουμε».
9 Μαρτίου 2021 και οι επόμενες δυο εβδομάδες παραμένουν κρίσιμες. Κι αυτή την Πανδημία θα τη θυμόμαστε για πάντα. Ή καλύτερα, αυτήν την καραντίνα θα τη θυμόμαστε για πάντα όσο κι αν προσπαθούμε, να βγούμε απ´ αυτή, αφού μέσα απ’ αυτή ανακαλύψαμε πόσο μικρός είναι ο άνθρωπος, ακόμα κι αν οι δυνατότητες μας πολλές φορές αγγίζουν και το άπειρο.
Υπήρξαμε η γενιά που ξυπνήσαμε απότομα από μία κοινωνική ψευδαίσθηση. Υπήρξαμε απροετοίμαστοι αλλά ήταν η στιγμή μιας κοινωνικής αφύπνισης. Η Πανδημία μας δίδαξε πολλά.
Είδαμε τη μοναξιά του ανθρώπου. Τη δική μας, του διπλανού μας. Τον άνθρωπο που παλεύει μόνος του, χωρίς βοήθεια, χωρίς πρόσωπα. Η θεραπευτική αγκαλιά έγινε απαγορευτική.
Μέσα από το διαδίκτυο, γίναμε όλοι ένα. «Ακουμπάμε» τους ανθρώπους μας μέσα από τζάμια και σελοφάν. Κρατήσαμε και κρατάμε αποστάσεις, σαν αυτές που κρατάμε με τον εαυτό μας.
9 Μαρτίου 2021, και οι επόμενες δυο βδομάδες παραμένουν κρίσιμες.