Θεωρείται και είναι από τους κορυφαίους επιθετικούς όλων των εποχών και από τους πιο έξυπνους ταυτόχρονα, γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο το προσωνύμιο αλεπού που τον συνόδευε μέχρι και την λήξη της τεράστιας του καριέρας.
Του Στ. Παπαμωϋσέως
Η αναφορά για τον Πάμπο Παπαδόπουλο πιο γνωστό σαν Παμπουλλή, που πέτυχε στην καριέρα του πολύ περισσότερα από όσα ο ίδιος οραματιζόταν όταν ξεκινούσε να γράφει την ιστορία του στον χώρο του ποδοσφαίρου.
Και έμεινε στην ιστορία σαν τεράστιος σκόρερ και στην Κύπρο και στην Ελλάδα ακόμη και στην Αμερική που αγωνίστηκε πριν κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια.
Ήταν ένας από τους 6 αδελφούς Παπαδόπουλου που αγωνίστηκαν στην ΑΕΛ, αλλά ο μόνος που έκανε μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα.
Γεννήθηκε το 1946 και σε ηλικία 17 χρονών φόρεσε την φανέλα της ΑΕΛ στην οποία μεσουρανούσε τότε ο μεγαλύτερος της οικογένειας, ο Πανίκος.
Ξεκίνημα και ..απογείωση
Για το ξεκίνημα του θυμάται λέει χαρακτηριστικά ο Παμπουλλής.
«Η αλήθεια είναι ότι θαύμαζα τότε και την ΑΕΛ και ειδικά τον αδελφό μου Πανίκο που την περίοδο που ετοιμαζόμουν να μπω στην 11αδα της ομάδας, το 1962-63, αυτός αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 24 γκολ.
Ήταν για μένα μεγάλη πρόκληση η σύγκριση μαζί του και θα έπρεπε να αποδείξω σε πολύ νεαρή ηλικία ότι άξιζα να φορέσω την φανέλα της μεγάλής εκείνης ομάδας, για αυτό και από πολύ μικρός μπήκα αμέσως στα βαθιά και αυτό με βοήθησε για την συνέχεια στην καριέρας μου».
Για τα αξέχαστα ματς στην πρώτη του παρουσία μέχρι και το 1970 στην ΑΕΛ, ο Παμπουλλής ξεχωρίζει δυο από τα πολλά…
«Ήταν ένα ματς με την Ομόνοια στο ΓΣΠ το 1965 όταν νικήσανε 5-3 και πέτυχα τρία γκολ κόντρα σε μια μεγάλη ομάδα αλλά και σε ένα εκ των κορυφαίων όλων των εποχών τερματοφύλακα, τον Νίκο Ελευθεριάδη, ενώ την χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα το 67-68 πέτυχα 5 γκολ στο 9-2 επί του Άρη».
Για την συνεργασία του με τον αρχηγό και μεγαλύτερο αδελφό του Πανίκο, αλλά και τους λοιπούς αδελφούς λέει.
«Περισσότερο συνεργάστηκα λόγω θέσης με τον Πανίκο.
Ειδικά την χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα, πετύχαμε μαζί πάνω από 50 γκολ, ήταν κάτι το εντυπωσιακό και ανεπανάληπτο και μάλιστα σε πρωτάθλημα με μόλις 22 αγωνιστικές».
Σε ότι αφορά στους δυσκολότερους αντιπάλους αλλά και τους κορυφαίους τερματοφύλακες της δεκαετίας του 60, ο Παμπουλλής ξεχωρίζει ανάμεσα στους κάλους, τους καλύτερους και τους αναφέρει.
«Θεωρώ πολύ καλοί και δυνατοί αμυντικοί υπήρχαν πολλοί, θυμούμαι όμως περισσότερο τον Κώστα της Ομόνοιας, τον Παντέλα του ΑΠΟΕΛ και τον Πανίκο Ιακώβου της Ανόρθωσης.
Για την θέση του τερματοφύλακα, επίσης πολύ καλοί υπήρχαν την δεκαετία εκείνη, γι αυτό και ο κόσμος τους θυμάται με νοσταλγία, από αυτούς ξεχωρίζω τους Βαρνάβα Χριστοφή, Μάκη Αλκιβιάδη και Νίκο Ελευθεριάδη».
Αστέρι και στον Ολυμπιακό Πειραιώς .
Η παρουσία της ΑΕΛ στην Α Εθνική στην περίοδο 1968-69, ουσιαστικά αποτέλεσε την αφορμή της μετακίνησης του που στοίχισε τότε 2000 λίρες και ήταν πολύ μεγάλο ποσό, στον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα το 1973, 74 και 75 και τρία κύπελλα 1971, 73 και 75.
Για την παραμονή του στον Πειραιά και τα επιτεύγματα του κάνει αναφορά ο Παμπουλλής, που ξεχωρίζει ανάμεσα στα πολλά γκολ που πέτυχε δυο πολύ καθοριστικά.
Λέει συγκεκριμένα.
«Στην πρώτη χρονιά στον Ολυμπιακό δεν τα πήγαμε καλά στο πρωτάθλημα, όμως στο κύπελλο τα καταφέραμε και φτάσαμε στον τελικό όταν νικήσαμε εκτός τον πολύ δυνατό τότε Ηρακλή με δικό μου γκολ και στον τελικό νικήσαμε 3-1 τον ΠΑΟΚ στο Γεώργιος Καραϊσκάκης όπου επίσης πέτυχα γκολ.
Για μένα ήταν πολύ σημαντικά στην πρώτη μου χρονιά στην ομάδα, ενώ άλλο ένα πολύ καθοριστικό ήταν στην Καβάλα με την τοπική ομάδα, την ίδια στιγμή όπου ο ΠΑΟΚ έχανε στην Τούμπα από την Παναχαϊκή του Δαβουρλή με 5-3 και ουσιαστικά κατακτήσαμε το πρωτάθλημα για πρώτη φορά από το 1967…».
Σκόραρε σε βάρος όλων των Κυπριακών ομάδων…
Με τα χρώματα του Ολυμπιακού Πειραιώς, στην πενταετία που αγωνίστηκε στην Α Εθνική, ο Παμπουλλής δημιούργησε τεράστια παράδοση και το αναφέρει ο ίδιος ενθυμούμενος σαν να ήταν χθες τις αναμετρήσεις.
«Πράγματι σκόραρα σε βάρος όλων των ομάδων της Κύπρου στο πρωτάθλημα με πιο καθοριστικό ένα γκολ κόντρα στην Ομόνοια στο ΓΣΠ τελευταία αγωνιστική που πήραμε και το πρωτάθλημα. Σκόραρα και κατά του Ολυμπιακού και κατά του ΑΠΟΕΛ αλλά και της ΕΠΑ, ακόμη πέτυχα και το γκολ της νίκης επί της Ανόρθωσης στο ΓΣΕ που μας έδωσε το Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδας όπως ονομαζόταν τότε ο αγώνας Κυπελλούχων Κύπρου και Ελλάδας».
Παρών και στην Μικτή Κύπρου…
Ο Παμπουλλής ήταν βασικό στέλεχος και στην Μικτή Κύπρου όπως ονομαζόταν τότε και μάλιστα θυμάται πολύ καλά την πρώτη μας επίσημη νίκη τον Φεβρουάριο του 1968 επί της Ελβετίας.
Λέει…
«Ήταν μεγάλο γεγονός για τον κάθε παίκτη ξεχωριστά να αγωνίζεται τότε στην ομάδα μας. Νοιώθαμε τιμή και μπόλικη χαρά που εκπροσωπούσαμε την χώρα μας στην Ευρώπη και αυτό ουσιαστικά και ο κόσμος που γέμιζε το ΓΣΠ.
Με την Ελβετία του δώσαμε μεγάλη χαρά γιατί κερδίσαμε 2-1 με γκολ του Μελή και εμένα και πραγματικά ήταν από τα ματς που δεν ξεχνιούνται ποτέ. Όπως και τρία χρόνια αργότερα η νίκη επί της Βορείου Ιρλανδίας με 1-0 με το εκπληκτικό γκολ του Κόκου Αντωνίου».
Ανάφερα ότι Παμπουλλής θεωρείται και άνθρωπος των ρεκόρ και ένα από αυτά που παραμένει στην ιστορία από το 1960 και εντεύθεν όπου κρατούνται αρχεία με μπόλικα στατιστικά είναι το ότι μαζί με τον αδελφό του Πανίκο, είναι τα μόνα αδέλφια που αναδείχτηκαν πρώτοι σκόρερ του πρωταθλήματος με τα χρώματα ίδιας μάλιστα ομάδας…
Λέει για αυτό ο Παμπουλλής.
«Πράγματι αποτελεί μεγάλη τιμή αυτό για την οικογένεια μας.
Δεν ήταν ποτέ ούτε για τον Πανίκο ούτε και για μένα αυτοσκοπός η ατομική διάκριση, αλλά το να συγκαταλεγόμαστε στους πρώτους σκόρερ και οι δυο, θεωρώ ότι είναι μεγάλο γεγονός και η αλήθεια να λέγεται δεν έψαξα στα προηγούμενα χρόνια για κάτι ανάλογο…».
Πρώτοι 6 αγώνες άσφαιρος…
Η αναφορά αυτή δίνει πάσα για να φέρει στο μυαλό το φοβερό στατιστικό με τα 31 γκολ σε μόλις 22 ματς που είναι σημείο αναφοράς μέχρι σήμερα.
Αποκαλύπτει κάτι που αξίζει τον κόπο να μαθευτεί…
Λέει συγκεκριμένα.
«Μπορεί να πέτυχα 31 γκολ, αλλά στις πρώτες 6 αγωνιστικές δεν είχα επαφή με τα δίκτυα, άρα ουσιαστικά τα γκολ τα πέτυχα μαζεμένα σε μόλις 16 αγώνες.
Η αλήθεια είναι ότι στο ξεκίνημα είχα ανησυχήσει κάπως σε προσωπικό επίπεδο, η ομάδα όμως άρχισε πολύ καλά και πήρα και εγώ μπρος σε σημείο που σχεδόν σε όλους τους υπολοίπους αγώνες πέτυχα πάνω από ένα γκολ με αποκορύφωμα τα 5 κόντρα στον Άρη στο 9-2».
Και στην Αμερική αγωνίστηκε ο Παμπουλλής όταν έφυγε από τον ΟΦΗ από τον οποίο έχει πολύ καλές αναμνήσεις.
Λέει συγκεκριμένα.
Μετά από μια γεμάτη πενταετία στον Πειραιά πήγα στην Κρήτη και στον ΟΦΗ που ανέβηκε τότε στην Α Εθνική και έφτιαξε πολύ καλή ομάδα για την οποία ακόμη μιλούν κάποιοι.
«Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί ασχολήθηκα με το άθλημα που μου άρεσε και έδωσα χαρά σε πολλούς οπαδούς και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Τα 18 χρόνια που κράτησε η καριέρα μου ήταν πραγματικά τα καλύτερα μου».
ΕΠΙΔΟΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΙΝΕΣ
Έξι αδέλφια στην 11αδα…
Έχουμε δει και έχουμε ακούσει αρκετά για αδέλφια που αγωνίστηκαν στην ίδια εποχή στην ίδια ομάδα και αφήσαν εποχή, γράφοντας ιστορία, αλλά αυτό με τους Παπαδοπουλαίους δεν έγινε ποτέ και πουθενά και ασφαλώς θα καταγραφεί στο Βιβλίο Γκίνες και μάλιστα σύντομα, αφού έδειξαν ενδιαφέρον για περισσότερες πληροφορίες οι αρμόδιοι.
Ποτέ και που συνέβη αυτό, γυρίζει το μυαλό του πίσω μισό αιώνα και θυμάται με μπόλικη περηφάνια ο Παμπουλλής.
Λέει συγκεκριμένα.
«Ήταν η περίοδος 1968-69 όταν αγωνιζόμασταν στην Α Εθνική και σε ένα ματς με τον Εθνικό στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, ο προπονητής μας παράταξε ενδεκάδα με όλους τους αδελφούς μου και να θυμίσω ηλικιακά ήταν ο Πανίκος, ο Ζήνωνας, ο Ανδρέας, εγώ, ο Άριστος και ο Ακης.
Δεν συνέβη ποτέ ξανά αυτό από ότι ξεύρω το ρεκόρ το κατείχαν με την φανέλα του Ολυμπιακού Πειραιώς οι θρυλικοί αδελφοί Ανδριανοπούλου, αλλά αυτοί ήταν πέντε και είναι αλήθεια ότι τελευταία το έχουν ανακαλύψει κάποιοι που έχουν σχέση με το βιβλίο Γκίνες και πιθανόν να καταγραφεί αυτή η ιστορική μέρα και γενικά η ιστορία που γράψαμε με τα χρώματα της ΑΕΛ τα αδέλφια».
Τα 31 γκολ σε 22 ματς
Έχει ένα ρεκόρ αξεπέραστο ο Παμπουλλής ο οποίος την χρονιά 67-68 στην ΑΕΛ Κύπρου αυτός πέτυχε 31 γκολ σε μόλις 22 αγώνες αφού τότε 12 ομάδες συμμετείχαν στον μαραθώνιο και δεν υπήρχαν τα μπαράζ.
Λέει για αυτό το επίτευγμα ο Παμπουλλής.
«Δεν ήταν αυτοσκοπός η πρώτη θέση στον πίνακα τω σκόρερ, όμως η πορεία της ομάδας ήταν τέτοια που με βοήθησε σημαντικά, στο να σκοράρω και ας μην ήμουν ο καθαρός φορ, αφού έπαιζε εκεί ο αδελφός μου ο Πανίκος που πέτυχε και αυτός αρκετά γκολ. Είχαμε την καλύτερη επίθεση με 3 γκολ ακριβώς μέσο όρο φανταστείτε να ήταν 14 ή και 16 όπως έγινε αργότερα οι ομάδες στην χρονιά εκείνη, θα ξεπερνούσαμε τα 100 γκολ, λέει με μπόλικη περηφάνια».
Τιμή μου τεράστιε ΠΑΜΠΟΥΛΛΗ που είσαι φίλος μου, τιμή μου…