Από τους πολύ καλούς φορ της εποχής του ήταν ο Γιώργος Πέτρου που έκανε σπουδαία καριέρα ειδικά στο ΑΠΟΕΛ όπου έμεινε μια γεμάτη δεκαετία, ενώ άλλη μια πενταετία αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό και από ένα χρόνο στην Ομόνοια Αραδίππου και στον Πεζοπορικό αντίστοιχα.
Διαβάστε την συνέντευξη του στο βιβλίο «Κορυφαίων αναμνήσεις» του Στέλιου Παπαμωϋσέως.
Από σπόντα στο ΑΠΟΕΛ …
Ο Γιώργος Πέτρου γεννήθηκε στις 22 Ιουλίου του 1958 στην Αλάμπρα και μαζί με τον αδελφικό του φίλο Ανδρέα Σταύρου που έκανε μεγάλη καριέρα σε ΑΠΟΕΛ και Δόξα Δράμας στην Α Εθνική κατηγορία, πήγαν να δοκιμαστούν στον Ολυμπιακό που ήταν τότε πολύ δυνατός. Τελικά κατέληξαν στο ΑΠΟΕΛ και ο Γιώργος Πέτρου εξηγεί το πώς…
«Ξεκινήσαμε με τον Ανδρέα για το ΓΣΠ και για τον Ολυμπιακό για δοκιμαστικά. Ήμασταν παιδικοί φίλοι και συγγενείς και στις αλάνες συμπαίκτες. Εκείνη την ημέρα δεν είχε προπόνηση ο Ολυμπιακός και απογοητευμένοι ξεκινήσαμε να φύγουμε για το χωριό. Μας είδε ο Ανδρέας Λαζαρίδης ανάμεσα σε άλλους της ηλικίας μας, μας φώναξε να προπονηθούμε, φαίνεται αρέσαμε και αμέσως καταλήξαμε στο ΑΠΟΕΛ . Η συνέχεια γνωστή» λέει ο Πέτρου για το πώς εξελίχτηκαν τα πράγματα εκείνη την ημέρα και σημάδεψαν ουσιαστικά την καριέρα του, αλλά και του Ανδρέα Σταύρου…
Ονειρικό ντεμπούτο στα 16 του με δυο γκολ στο 3-1 επί του Πεζοπορικού 1974-75…
Ο Γιώργος έκανε το ντεμπούτο που ονειρεύεται κάθε νεαρός παίκτης, ειδικά όταν αγωνίζεται σε μεγάλη ομάδα. Μόλις στα 16 του ήταν όταν ο Ανδρέας Λαζαρίδης του εμπιστεύτηκε φανέλα βασικού και αυτός δεν άφησε να πάει χαμένη η ευκαιρία.
Θυμάται και λέει.
«Ήταν όντως εντυπωσιακό το ντεμπούτο μου στο ΑΠΟΕΛ. Κόντρα στον ΠΟΛ που χρησιμοποιούσε τότε έδρα το γήπεδο του Χαλκάνορα στο Δάλι, επέτυχα δυο γκολ και νικήσαμε 3-1. Την επομένη ο τύπος έγραψε πολλά κολακευτικά σχόλια, ευτυχώς δεν επηρεάστηκα και συνέχισα την σκληρή δουλειά, έχοντας κατά νου ότι είχα ήδη εισέρθει στα βαθιά νερά και οι ευθύνες μεγάλωναν απότομα. Δεν το κρύβω ότι η εμφάνιση αλλά και τα δυο γκολ μου έδωσαν την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμουν στο ξεκίνημα σε μια ομάδα που είχε στις τάξεις της παίκτες τεράστιους σε όλες τις γραμμές και βέβαια ανταγωνισμό μεγάλο.
Προσωνύμιο Καλκαντέρα…
Ο Πέτρου έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο Καλκαντέρα του παίκτη που την χρονιά που ξεκινούσε στο ΑΠΟΕΛ, ο ξένος του Εθνικού Πειραιώς, έκανε μεγάλη χρονιά και αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της Α εθνικής κατηγορίας με 20 γκολ όσα επέτυχε και ο Αντώνης Αντωνιάδης του Παναθηναϊκού. Πως πρόεκυψε αυτό;
Ο Πέτρου θυμάται.
Μετά το ματς με τον Πεζοπορικό, ο συμπαίκτης μου Κολοκάσης μου είπε ότι μοιάζω σε φυσιογνωμία αλλά και σε στυλ παιγνιδιού με τον Καλκαντέρα και έτσι διαδόθηκε αυτό αμέσως ανάμεσα στους συμπαίκτες μου και μέχρι σήμερα πολλοί με αναφέρουν με αυτό το επίθετο. Το συνήθισα πλέον, λέει ο Πέτρου.
Τρία κύπελλα και ένα πρωτάθλημα σε μια τετραετία…
Μετά το ξεκίνημα, ο Πέτρου αποτέλεσε βασικό στέλεχος του ΑΠΟΕΛ μέχρι και το 1983 που μεταγράφηκε στον Πεζοπορικό. Στο διάστημα αυτό κέρδισε τρία κύπελλα και ένα πρωτάθλημα με την ομάδα του. Κάνει απολογισμό και λέει ο Καλκαντέρα.
«Με εξαίρεση τις δυο τελευταίες μου χρονιές που τερματίσαμε στην τρίτη θέση, στις υπόλοιπες ήμασταν δεύτεροι πίσω από την Ομόνοια και βέβαια το 79-80 κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Πήραμε και τρία κύπελλα, ενώ θα μπορούσαμε για τουλάχιστον άλλο ένα πρωτάθλημα, γιατί τα τρία του 77, 79 και 81 το χάσαμε στις λεπτομέρειες. Είχαμε όμως πολύ δυνατή ομάδα με μόλις δυο ξένους και με πολύ καλούς Κύπριους» λέει ο Πέτρου.
Πρώτος σκόρερ του ΑΠΟΕΛ με 14 γκολ το 1979-80
Η χρονιά 79-80 ήταν ιστορική για το ΑΠΟΕΛ αλλά και τον Γιώργο Πέτρου σε προσωπικό επίπεδο και οι λόγοι ευνόητοι. Ο Καλκάντερα τους αναφέρει.
Ήταν η χρονιά που με δραματικό τρόπο, στην τελευταία αγωνιστική και με διαφορά ενός γκολ, στεφτήκαμε πρωταθλητές μετά από έξι συνεχόμενες κατακτήσεις από την Ομόνοια. Ήταν η δικαίωση των προσπαθειών και από τις προηγούμενες χρονιές. Σε προσωπικό επίπεδο έκανα ρεκόρ σκοραρίσματος, επέτυχα συνολικά 14 στο πρωτάθλημα και ήμουν πρώτος σκόρερ του ΑΠΟΕΛ, άρα εκείνη η χρονιά ήταν η καλύτερη ανάμνηση για έμενα, παραδέχεται ο Γιώργος Πέτρου.
Γκολ με Δυναμό Βερολίνου και παρ’ ολίγο, ιστορική ανατροπή το 1980…
Το ΑΠΟΕΛ στο κύπελλο πρωταθλητριών κληρώθηκε το 1980 με την δυνατή τότε Δυναμό Βερολίνου και έστω και αν έχασε εκτός 3-0, πάλεψε μέχρι το τέλος στο Μακάρειο για την ιστορική ανατροπή. Ο Πέτρου που επέτυχε το δεύτερο γκολ σε εκείνο το ματς, θυμάται και λέει.
«Ήμασταν το αουτσάιντερ και μετά το 3-0 στο Βερολίνο, κυνηγούσαμε νίκη γοήτρου. Παίξαμε πολύ καλή μπάλα, προηγηθήκαμε 2-0 και προς το τέλος ο Άντρος Μιαμηλιώτης έχασε τεράστια ευκαιρία για το 3-0. Αντί αυτού στο φινάλε οι Γερμανοί μείωσαν σε 2-1 και ο παρ’ ολίγο μέγας θρίαμβος μετατράπηκε σε νίκη γοήτρου που έτσι κι αλλιώς ήταν σημαντική επιτυχία» λέει ο Γιώργος Πέτρου.
Τέλος το 1983 από ΑΠΟΕΛ και νέο οδοιπορικό…
Μετά από μια γεμάτη δεκαετία ο Πέτρου φεύγει από το ΑΠΟΕΛ και βοηθά ένα χρόνο τον Πεζοπορικό και την Ομόνοια Αραδίππου και στη συνέχεια μένει μια γεμάτη πενταετία στον Ολυμπιακό. Λέει για αυτή την πορεία.
«Είχα κάποια προβλήματα τραυματισμού, έσφιξα τα δόντια, έχασα όμως κάποιο έδαφος, έτσι έφυγα από το ΑΠΟΕΛ στην καλύτερη μου ηλικία. Πέρασα από τον ΠΟΛ και την Ομόνοια Αραδίππου από μια περίοδο, και κατέληξα στον Ολυμπιακό στον οποίο θα άρχιζα και την καριέρα μου. Έμεινα εκεί μια πενταετία, συνδέθηκα πολύ με συμπαίκτες και κόσμο και έδωσα τα πάντα για αυτή την ιστορική ομάδα. Στα 32 μου τερμάτισα την καριέρα μου, έχοντας πολύ καλές αναμνήσεις και κάποιες απογοητεύσεις , συναισθήματα όχι σπάνια στον χώρο του ποδοσφαίρου» λέει ο Γιώργος Πέτρου.
Αποθεώνει τον Ανδρέα Λαζαρίδη…
Ο Πέτρου θυμάται όλους τους προπονητές που συνεργάστηκε, αλλά ξεχωρίζει και αποθεώνει ένα, τον αείμνηστο Ανδρέα Λαζαρίδη και εξηγεί το γιατί. Λέει.
«Ήταν ο άνθρωπος που πίστεψε και σε μένα και στον Ανδρέα Σταύρου στο ξεκίνημα και μας βοήθησε πολύ. Δεν ήταν απλά ένας προπονητής, ήταν δάσκαλος και πατέρας. Του οφείλω πολλά και του το είχα αναφέρει. Βοήθησε πολύ γενικά το ποδόσφαιρο αλλά ειδικά το ΑΠΟΕΛ καθώς ήταν και προπονητής στην ιστορική περίοδο 1979-80 που στεφτήκαμε πρωταθλητές» λέει ο Γιώργος Πέτρου που κλήθηκε αρκετές φορές στην Εθνική Κύπρου, αγωνίστηκε όμως μια φορά αλλά στα 16 χρόνια καριέρας, κέρδισε την εκτίμηση αρκετών εντός και εκτός γηπέδων..
Οι κορυφαίοι αντίπαλοι
Ο Γιώργος Πέτρου τοποθετείται φέρνοντας στη μνήμη του τις ρομαντικές εποχές του αθλήματος και μιλά για τους αντιπάλους που τον εντυπωσίασαν κατά την ποδοσφαιρική του καριέρα είτε αυτοί είναι τερματοφύλακες και προσπαθούσε να τους νικήσει, είτε ήταν στην ίδια πάνω –κάτω θέση με αυτών στη μεσαία γραμμή. Δεν φοβάται να εκθειάσει αντιπάλους, εξάλλου τότε δεν υπήρχε τόση αντιπαλότητα αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι ήταν διαφορετικά τα πράγματα την τότε εποχή. Όλοι οι ποδοσφαιριστές ήταν φίλοι ανεξαρτήτου ομάδας. Ήταν αντίπαλοι μόνο για 90 λεπτά και τίποτα περισσότερο. Αναφέρεται συγκεκριμένα σε ποδοσφαιριστές του ΑΠΟΕΛ, της Ανόρθωσης, της ΑΕΛ και της ΕΠΑ δείχνοντας τον τεράστιο σεβασμό του.
Στο κλασσικό ερώτημα για τους κορυφαίους στις θέσεις που ζητάμε απαντά ο Γιώργος Πέτρου και λέει.
«Υπήρχαν όντως μεγάλοι στις θέσεις αυτές, αλλά για μέσους θαύμαζα από Λεμεσό μεριά το τρίο Λοΐζος Μαυρουδής της ΑΕΛ, Γιαννάκης Γιαγκουδάκης του Απόλλωνα και Μάριος Τσίγκης του Άρη και για τερματοφύλακες ξεχώρισα τους Ανδρέα Κωνσταντίνου της ΑΕΛ, Φάνο Στυλιανού της Ανόρθωσης και του Πεζοπορικού και Δήμο Κωνσταντίνου της Ένωσης Νέων Παραλιμνίου».