Γράφει ο Σκηνοθέτης
Περιμένουμε εδώ και μέρες να κοπάσει κάπως όλος αυτός ο δημοσιογραφικός έως και γραφικός ντόρος για το θάνατο της Ελισάβετ αλλά τζάμπα περιμένουμε.
Μια τα δελτία ειδήσεων, μια τα ειδησεογραφικά site, μια οι εφημερίδες και μια τα περιοδικά όλο και κάτι βρίσκουν ή εφευρίσκουν αναφορικά με τη βασιλική οικογένεια της Αγγλίας.
Αν ήμασταν μια οποιαδήποτε άλλη χώρα θα μπορούσα να το καταλάβω (αν και εν έτει 2022 να υπάρχουν ακόμα βασιλιάδες και γαλαζοαίματοι είναι τουλάχιστο φαιδρό) αλλά σε μια χώρα όπως η Κύπρος που αντιμετώπισε για περισσότερα από 50 χρόνια τη βρετανική μάστιγα δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό.
Τι μας ενδιαφέρει εμάς εδώ στη μπανανία της Μεσογείου αν η Ελισάβετ πέθανε από γηρατειά, αν ο Κάρολος θύμωσε με το στυλό που δεν έγραφε και τι μας νοιάζει για όλα αυτά τα αθκιασερά παράσιτα (κοινώς τσιβίτζια).
Πρέπει, λοιπόν, όλοι οι δημοσιογραφίσκοι – και είναι πολλοί που κατέχουν αυτόν τον «τιμητικό» τίτλο – να αντιληφθούν ότι δεν είναι δυνατό η «κολόνια» της Ελισάβετ να διατηρείται επ’ άπειρον.
Έστω κι αν υπάρχουν δεκάδες – αν όχι και περισσότεροι- στη μεγαλόνησο που αναπολούν τα χρόνια της αγγλοκρατίας ή αλλιώς της βασιλικής οχλοκρατίας των λόρδων.
Τι να κάνουμε, όμως; Η φάτσα της Ελισάβετ πλέον έχει στοιχειώσει τις οθόνες μας.