Γράφει ο Σκηνοθέτης
Δεν είναι καινούριο φαινόμενο η βία (λεκτική ή σωματική) κατά των γυναικών. Δεν άρχισε να συμβαίνει στις μέρες μας και σίγουρα δεν θα τερματιστεί από τη μια μέρα στην άλλη.
Το πρόβλημα αυτό υπάρχει σε όλες τις κοινωνίες και παρατηρήθηκε σε όλες τις εποχές. Απλά σήμερα άρχισαν τα θύματα να σπάνε τη σιωπή τους και να ζητούν βοήθεια.
Στις μέρες μας υπάρχει το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης οπότε τίποτα δεν μένει κρυφό. Όλα βγαίνουν στο φως. Θύματα και δράστες μέσα σε ένα λεπτό γίνονται πρώτη είδηση.
Η βία, το ξυλοφόρτωμα και η κακομεταχείριση του γυναικείου φύλου πηγάζει από τον ίδιο τον αυτοσεβασμό του θύτη. Όταν ο θύτης δεν σέβεται τον εαυτό του σίγουρα δεν μπορεί να σεβαστεί ούτε τη σύντροφο του.
Κι εδώ είναι που η πολιτεία πρέπει να εφαρμόσει όλες τις αυστηρές νομοθεσίες που ήδη υπάρχουν. Το παράδειγμα της Ελλάδας με τις συνεχείς γυναικοκτονίες δημιουργεί την ανάγκη να δράσουμε άμεσα ως χώρα και ως κοινωνία αφού στην Κύπρο μαθαίνουμε πολύ εύκολα να κρύβουμε τα πάντα κάτω από το χαλί.
Κανένας άνθρωπος δεν περισσεύει και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιεί τον άλλο σαν σάκο του μποξ για να εκτονώνεται.
Αστυνομία και Πολιτεία οφείλουν να έχουν τον πρώτο λόγο.