Γράφει ο Σκηνοθέτης
Πάμε, λοιπόν, για κατοχύρωση των καλλιτεχνικών επαγγελμάτων. Να και κάτι καλό που αφήνει πίσω της η κρίση της πανδημίας. Μετά το φιάσκο των 900 αλλά και των 1500 ευρώ που δόθηκαν στα τυφλά (με πολλές καθυστερήσεις) πάρθηκε η απόφαση να δημιουργηθεί μητρώο ηθοποιών αλλά και καλλιτεχνών και να κατοχυρωθούν όλα τα δικαιώματα τους. Καιρός ήταν αφού πλέον ο κάθε πικραμένος δηλώνει καλλιτέχνης και φορτώνεται με εκατοντάδες ευρώ ενώ το μόνο που έχει κάνει στην καλλιτεχνική του πορεία είναι να έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή κι αυτή δεν την ξέρει ούτε η μάνα του.
Τώρα βέβαια θα μού πείτε ποιος θα ελέγχει για το ποιος είναι καλλιτέχνης; Άντε για τους ηθοποιούς υπάρχει το ζήτημα των σπουδών και της συμμετοχής σε σειρές, ταινίες, παραστάσεις. Αλλά για τους συγγραφείς; Ποιος θα αποφασίζει για το ποιος είναι επαγγελματίας συγγραφέας και ποιος όχι; Και μην μού πείτε ότι ο έλεγχος θα γίνεται μέσα από τις κοινωνικές ασφαλίσεις γιατί εδώ θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.
Κανένας δεν ζει από τα βιβλία του στην Κύπρο. Κανένας δεν μπορεί να βιοπορίζεται από την τέχνη της γραφής στη χώρα μας. Εδώ δεν μπορούν να το πετύχουν μεγάλοι Ελλαδίτες συγγραφείς σε μια χώρα όπου υπάρχουν δεκάδες σοβαρές οργανώσεις συγγραφέων και θα το πετύχουμε στην Κύπρο;
Εκτός- λέω εγώ τώρα- κι αν θα ακολουθήσουμε τη συνταγή των Πολιτιστικών Υπηρεσιών για τα κρατικά βραβεία αλλά και για τις επιχορηγήσεις των μεταφρασμένων βιβλίων. Εκεί να δείτε μητρώο καλλιτεχνών με 4-5 ονόματα που ανακυκλώνονται κάθε χρόνο. Συνταγή παλιομοδίτικη και καθαρά ελληνοκυπριακή που στηρίζεται σε «βαθιά» ρουσφετολογικά θεμέλια.