Η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Μαρία Περατικού κατέρχεται στις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές υποψήφια με την ΕΔΕΚ για την επαρχία Κερύνειας.
Μιλώντας στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ η κα Περατικού εξηγεί τον λόγο πίσω από την απόφασή της για υποψηφιότητα, διεκδικώντας έτσι μια θέση στα έδρανα της Βουλής. «Η πρώτη μου σκέψη ήταν ν’ ακουστεί ξανά η Κερύνεια μου, και κατ’ επέκταση η οντότητά, η αξιοπρέπειά μας ως Κράτος, ως πολίτες αυτού του τόπου με ιστορία 2000 π.Χ.», αναφέρει.
Η ίδια εξηγεί επίσης πως δεν είναι ο άνθρωπος ο οποίος θα κάνει φασαρία γύρω από το όνομά του. «Ακόμα και ως συγγραφέας που είμαι», επισημαίνοντας πως της αρέσει η ήρεμη, σιωπηλή αλλά και τόσο άσβεστη δύναμή της για μαχητικότητα σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής «όταν θεωρώ ότι κάποιος αδικείται», αναφέροντας πως «με την πίστη πως όλα μπορούν ν’ ανατραπούν όταν έχεις θέληση προς το καλύτερο ειδικά για τον τόπο μας για εμάς τους ίδιους, τα παιδιά και τα εγγόνια μας».
Η κα Περατικού αναφέρει πως ο καθένας που περνά την πόρτα της Βουλής «πρέπει να φορέσει το παντελόνι, το πουκάμισο και τα παπούτσια των ψηφοφόρων των απλών πολιτών. Δοκώ πως ο καθένας πρωτίστως πρέπει να τιμήσει τη ψήφο του κόσμου που τον εμπιστεύτηκε, που του μετέφερε την υποχρέωση και την ευθύνη να διεκπεραιώσει αυτά τα οποία πιστεύει και που πιστεύουν οι πολίτες. Άρα να έχει κατά νου τις υποσχέσεις και να μην τους διαψεύσει όπως γίνεται μέχρι τώρα».
Παράλληλα εξηγεί πως η ίδια προτίθεται με κάθε τρόπο να αγωνιστεί για την πάταξη παρομοίων καταστάσεων που έχουμε περάσει, ειδικά τον τελευταίο χρόνο, «συνάμα θα δουλέψω για τους εργαζόμενους ούτως ώστε να στηρίζονται πάντα οι χαμηλόμισθοι, οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ένα μεροκάματο και έχουν να μεγαλώσουν και να δώσουν ζωή στα παιδιά τους». Πιο συγκεκριμένα αναφέρει πως «δεν μπορούν να υπάρχουν τόσο προκλητικά υψηλές αμοιβές σε κάποιους και να παίρνουν δύο ή τρεις συντάξεις ή δύο ή τρεις μισθούς με τα σημερινά δεδομένα της Πανδημίας, με όλη αυτή την οικονομική ανατροπή». Επιπρόσθετα, τονίζει πως θα εργαστεί ούτως ώστε να υπάρχει σύνταξη προσφύγων, «γιατί πρόσφυγες υπάρχουν είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει», ενώ προσθέτει πως οι τράπεζες θα πρέπει «να χαμηλώσουν λίγο το κεφάλι και να δώσουν χείρα βοηθείας στους καταθέτες και σε αυτούς που έχουν δανειστεί και να μην θέλουν να βάζουν το χέρι στην τσέπη όσο πιο βαθιά μπορούν ως αρπαχτικά».
Η κα Περαστικού σημειώνει πως έχει εντοπίσει λάθη που αφορούν τη Βουλή «και κατ’ επέκταση τον τόπο μας και άρα και τους ανθρώπους. Εκτός από την κατοχή και την εισβολή, τον τόπο μας τον ταλανίζει η Οικονομική κατάσταση η οποία είναι απόρροια της Πανδημίας αυτή τη φορά, πολλοί συμπολίτες μας έχουν αναγκαστεί να κλείσουν τις δουλειές τους αλλά τα δάνεια, τα ενοίκια και οι φόροι τρέχουν, αυτά αποτιμώνται από την παρούσα Βουλή όπως και το αδηφάγο των τραπεζών πρέπει επιτέλους να σταματήσει να σταθούν δίπλα στον πολίτη δίκαια και αρπαχτικά», δηλώνει προσθέτοντας πως το Κράτος δεν πρέπει να αφήνει παραθυράκια υπέρ των τραπεζών αλλά υπέρ των πολιτών, να γίνει δηλαδή μια Πολιτεία όπως την ονειρεύτηκαν ο Κλεισθένης και ο Περικλής. «Μπορούμε να την έχουμε φτάνει να μην είμαστε μόνο για το ατομικό συμφέρον».
Κληθείς να σχολιάσει τα ποσοστά αποχής, δηλώνει πως την προβληματίζουν, «κατανοώ την αγανάκτηση του κόσμου, την απαισιοδοξία του με όλα αυτά που έχουν γίνει και που βλέπει τους εκπροσώπους του, οι οποίοι έπρεπε να είναι άμεμπτοι και άριστοι (με την αρχαία έννοια του άριστου) να έχει εκπέσει τόσο πολύ, που νομίζει ότι με την αποχή θα τιμωρήσει τους Βουλευτές ή τους εκπροσώπους της Πολιτείας. Δυστυχώς όμως δεν θα γίνει αυτό το πράγμα και αν αποφασίσει την αποχή θα τον καθηλώσει περισσότερο στο περιθώριο και δεν θα έχει και το δικαίωμα να μιλά αφού απαρνήθηκε αυτή τη ψήφο, που έχουν γίνει τόσοι πόλεμοι και τόσοι αγώνες για να αποκτηθεί και να νιώθει και ο ίδιος ότι προσφέρει στον τόπο του και έχει λόγο».
Μεταξύ άλλων η κα Περατικού αναφέρεται και τους νέου οι οποίοι «είναι το μέλλον σε κάθε έκφανση της ζωής και πρέπει ο καθένας μας είτε βάζει υποψηφιότητα, είτε είναι απλός πολίτης, είτε εργοδότης, θα πρέπει να νοιάζεται για τους νέους μας δίνοντάς τους φτερά και οράματα, έτσι μόνο θα προχωρήσει η Πολιτεία, η Κοινωνία, ο Κόσμος. Πρώτιστο μέλημά μας πάντα πρέπει να είναι η νεολαία και αν η νεολαία σε κάποια φάση είναι απογοητευμένη, εμείς να έρθουμε να τους δώσουμε το χέρι μας και να τους δείξουμε δρόμους όπου θα νοιώσουν ότι ανήκουν και μπορούν να τους περπατήσουν», εξηγεί.
Καταλήγοντας αναφέρει ότι στόχος και όραμά της «είναι την επόμενα μέρα όλοι οι πολίτες να βιώνουμε καλύτερες συνθήκες ευημερίας κάτω από χλαμύδα την ομπρέλα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να έχουμε ένα πιο ευοίωνο μέλλον για τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας. Πιστεύω ακόμα ιδεολογικά στην επιστροφή των προσφύγων γιατί δικαιούνται τα σπίτια, τα χωράφια, τα περβόλια τους, τη γη των προγόνων τους. Άρα την επιστροφή στην πατρογονική μας γη προσβλέπω ότι το ευ ζην των πολιτών ότι είναι προσοδοφόρο και πρόσφορο, δεν μπορεί να μην μπορούμε να διεκδικούμε. Μπορούμε φτάνει να έχουμε θέληση, να έχουμε το εμείς σε πρώτη κατηγορία όπως το είδε και ο Μακρυγιάννης και η γερόντισσα Γαβριηλία».