Η διακεκριμένη Ερευνήτρια, Ακαδημαϊκός Ανδρειανή Οδυσσέως, κατέρχεται υποψήφια στις επερχόμενες εκλογές με την ΕΔΕΚ στη Λευκωσία.
Μιλώντας στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ δηλώνει πως αισθάνεται ήδη συγκλονισμένη από την ευθύνη να καλείται ουσιαστικά να συναποφασίζει για το κοινό μας μέλλον, τα οράματα, τις επιθυμίες μας, για το ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικό μας γίγνεσθαι, «γιατί όπως αντιλαμβανόμαστε από την πολύ απλή αρχαία ελληνική λέξη Βουλή που προέρχεται από τη βούληση και την επιθυμία ενός λαού να γίνεται νόμος και στην ουσία ο νόμος να γίνεται πράξη ζωής. Έχοντας αυτές τις σκέψεις για το τι σημαίνει Βουλή και Κοινοβούλιο που πρέπει να είναι κοινή βούληση έχω αποδεχτεί την πρόσκληση πρόκληση της ΕΔΕΚ να διεκδικήσω μια θέση στο Κυπριακό Κοινοβούλιο και αυτό το αισθάνομαι ως ένα ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς που θεμελίωσαν και υπερασπίστηκαν την Κυπριακή Δημοκρατία και το ιερό δικαίωμα της ψήφου και ελεύθερης επιλογής, στην ουσία σαν φόρο τιμής στους ήρωες της ελευθερίας και τους αγωνιστές της αντίστασης», δηλώνει.
«Θεωρώ τον εαυτό μου μάχιμη Ερευνήτρια, Ακαδημαϊκό, με μακρόχρονη συμμετοχή σε θέσεις διαμόρφωσης Πολιτικής και στρατηγικού σχεδιασμού στο Ευρωπαϊκό Οικοσύστημα Έρευνας και Ανάπτυξης. Πέραν από συσσωρευμένη γνώση πιστεύω ότι μπορώ και καταθέτω μια βαθιά επίγνωση της κυπριακής πραγματικότητας, τις ελλείψεις αλλά και τα βήματα προόδου που έχουν γίνει. Η Κύπρος μας είναι οι άνθρωποί της, η νέα γενιά στην οποία πιστεύω ακράδαντα συνιστά μέγιστο κεφάλαιο ύψιστης προτεραιότητας, συνεπακόλουθο αν πορευτούμε μαζί στόχος μου θα είναι να διαμορφώσουμε ένα νέο βιώσιμο πρότυπο ανάπτυξης με βάση την Παιδεία, την Έρευνα, την Καινοτομία και την τεχνολογική ανάπτυξη», αναφέρει η Δρ. Οδυσσέως.
«Είμαι η γενιά της προσφυγιάς, γεννήθηκα στην κατεχόμενη Κατοκοπιά, είμαι σαπόφοιτος του Λυκείου Κύκκου Β΄ και της Ιατρικής Σχολής Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με μεταπτυχιακή και μεταδιδακτορική εκπαίδευση στο Ινστιτούτο Αντικαρκινικής Έρευνας Dana-Farber της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Harvard, στο τμήμα Ανοσολογίας του Καρκίνου, στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Ιατρικής Σχολής Yale, στον τομέα Εσωτερικής Ιατρικής και στο Αντικαρκινικό Ερευνητικό Κέντρο Fred-Hutchinson, στπν τομέα Κλινικής Έρευνας. Παράλληλα, υπήρξε ηγετικό στέλεχος του Συνδέσμου Ελλήνων Επιστημόνων Βοστώνης και Ελλήνων Ιατρών Νέας Αγγλίας με έντονη εθνική και πολιτιστική δράση».
Ως ειδικός επιστήμονας – ακαδημαϊκός στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ανέπτυξε διεθνή καινοτόμα διαθεματικά και δια-τομεακά ερευνητικά και εκπαιδευτικά δίκτυα. Έχει προσελκύσει σημαντικό αριθμό ερευνητικών προγραμμάτων υψηλής ανταγωνιστικότητας για αναδυόμενες τεχνολογίες και καινοτόμο εκπαίδευση. Το επιστημονικό της έργο αποτυπώνεται σε πέντε διεθνή διπλώματα ευρεσιτεχνίας, πολλαπλές δημοσιεύσεις σε υψηλού κύρους επιστημονικά περιοδικά, εκατοντάδες παρουσιάσεις σε διεθνή συνέδρια και τιμητικές διαλέξεις και με το πρώτο βραβείο στον κυπριακό διαγωνισμό επιχειρηματικότητας. Ίδρυσε και διευθύνει την πρώτη στην Κύπρο διαθεματική ερευνητική μονάδα Μεταφερόμενης Νανο-ιατρικής και Νανο-βιοτεχνολογίας και τον Οργανισμό Έρευνας και Ανάπτυξης EPOS-Iasis, συμβάλλοντας καθοριστικά στην μεταφορά καινοτομίας και διαμόρφωση νέων προτύπων οικονομικής ανάπτυξης με βάση την κοινωνία της γνώσης. «Γίνεται πολύς λόγος τελευταία για Νανο-βιοτεχνολογία, Νανο-σωματίδια μέσα στο πλαίσιο της ανάπτυξης διαφόρων διαγνωστικών και θεραπευτικών ευκαιριών στην Πανδημία που αντιμετωπίζουμε άρα θεωρώ ότι σαν Ερευνήτρια έχω πρωτοστατίσει και έχω θέσει βάσεις σε αυτά που τώρα γίνονται», αναφέρει.
Εργάστηκε από διάφορες θέσεις σε πολλά Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα στην Ευρωπαϊκή Διεύθυνση Έρευνας και Ανάπτυξης, «πιστεύω ότι πέτυχα να συμβάλω ουσιαστικά και συστηματικά στη διαμόρφωση Ευρωπαϊκής πολιτικής και στρατηγικού σχεδιασμού στην ιατρο-βιολογική εκπαίδευση, καινοτομία και τεχνολογική ανάπτυξη». Διετέλεσε μέλος Επιτροπής Υψηλού Επιπέδου Εμπειρογνωμόνων στην Γ. Δ. Έρευνας της Ε.Ε. και Εθνικό Σημείο Επαφής της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω του Ιδρύματος Προώθησης Έρευνας, τώρα Ιδρύματος Έρευνας και Καινοτομίας. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρώτη αντιπρόεδρος του τομέα ανάπτυξης φαρμάκων στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Βιοτεχνολογίας και για περισσότερα από 15 χρόνια λειτουργεί ως εμπειρογνώμονας για αξιολόγηση ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων. «Δίνω ιδιαίτερη έμφαση και αναγνωρίζω τη σημασία που έχουν οι σύνδεσμοι και ομάδες ασθενών όπως ο ΠΑΣΥΚΑΦ, ο Κυπριακός Σύνδεσμος Όγκων Εγκεφάλου και ο Ευρωπαϊκός Συνασπισμός Ασθενών με Καρκίνο (ECPC)». Η διεθνής και διαθεματική συνεισφορά της έχει αναγνωριστεί με την επιλογή της ως επίτιμο μέλος στη Διεθνή Ακαδημία Ιατρικής Εκπαίδευσης (IAMED).
«Όσον αφορά την ΕΔΕΚ δεν θα μπορούσα να είχα εκφραστεί παρά μόνο μέσα από τα συλλογικά της όργανα. Οι συναγωνιστές μου με έχουν τιμήσει εκλέγοντάς με επί σειρά ετών ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και πρόσφατα στην Επαρχιακή Επιτροπή Λευκωσίας της οποίας διετέλεσα και Οργανωτικός Γραμματέας. Σήμερα είμαι μέλος του Πολιτικού Γραφείου, μέλος των Θεματικών Επιτροπών Υγείας και Παιδείας και Επικεφαλής του Γραφείου Έρευνας, Καινοτομίας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης. Τρέφω ιδιαίτερες ευαισθησίες για την ελληνοχριστιανική μας παράδοση που είναι η μόνη οδός ουσιαστικής ανάπτυξης του Κύπριου πολίτη», δηλώνει.
Αναφερόμενη στην Πανδημία δηλώνει πως «δεν μπορούσε να προβλεφθεί και δεν κρινόμαστε γιατί δεν την αναμέναμε, κρινόμαστε όμως γιατί είχαμε καλύψει με χρυσόσκονη την έλλειψη συνοχής και συντονισμού στον τομέα της Υγείας», προσθέτοντας πως όλη αυτή η κατάσταση που ζούμε «αποκάλυψε ένα τεράστιο κενό στον σχεδιασμό του ΓεΣΥ που αποξήλωσε τα Δημόσια Νοσηλευτήρια. Αυτή η αποξήλωση τεκμηριώθηκε στην πορεία είχε τον στόχο την απαξίωση των Δημόσιων Νοσηλευτηρίων, όλο αυτό βρήκε ταυτόχρονα με την αντιγραφή διαφόρων άλλων συστημάτων Υγείας, ακολουθούσαμε το τι γινόταν στο Ελληνικό Κράτος και πολλές φορές τα αντιγράφαμε. Οι πολλαπλές διαφωνίες και μεταξύ των ανθρώπων της ομάδας που συνέστησε το Υπουργείο Υγείας χωρίς την ουσία να δοθεί η δυνατότητα σε όλους να εκφράζουν άποψη εκεί και να βγαίνουν έξω με μια φωνή. Δηλαδή πολλές φορές η επιστημονική ομάδα διαφωνούσε και με τον ίδιό της τον ευατό και δημιούργησε μια φοβερή ανασφάλεια και έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ του Κυπριακού πληθυσμού, ο οποίος στην αρχή ήταν πολύ υπάκουος και πολύ συνεργάσιμος».
Παράλληλα αναφέρει πως αυτή η τρομερή αλλαγή στη ζωή μας ήταν λογικό να διαμορφώσει πολλαπλές ανησυχίες, «να μην μπορεί εύκολα ο κόσμος να δεχθεί ότι είναι δυνατόν να υπάρξει μια ριζική ανακατανομή πλούτου, να υπάρξει ολόκληρη καταστροφή της παγκόσμιας Οικονομίας και μετά να συσσωρευθούν υπερκέρδη και υπερκεφάλαια σε μερικού τύπου επιχειρήσεις, φαρμακευτικές εταιρίες, της πληροφορικής δηλαδή άλλοι να κερδίζουν τρισεκατομμύρια και άλλοι να λιμοκτονούν, άρα εξ’ ορισμού υπήρξε αυτή η αμφισβήτηση», δηλώνοντας πως δεν αδικεί κανένα που έχει απορίες από τη στιγμή που δεν του λύνονται. «Όταν ο άλλος έχει μερική γνώση για Νανο-τεχνολογία και δεν δίνουν βήμα σε κάποιον να κάτσει να εξηγήσει τι σημαίνει, πού μπορεί να εφαρμοστεί με θετικά αποτελέσματα. Από τη στιγμή που πέρασε από το μυαλού κάποιου και αναρωτιέται θα πρέπει να του δώσουμε πειστικές απαντήσεις, δεν μπορούμε να τον κακοχαρακτηρίσουμε, σαν γραφικό, σαν αρνητή».
Επιπρόσθετα, αναφέρει πως στη διαχείριση της Πανδημίας πιστεύει ότι έλειψε «η ουσιαστική συλλογικότητα, έλειψαν οι σωστές Επιστημονικές Επιτροπές για τα εμβόλια τα οποία είναι θεωρητικά το πρώτο όπλο στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε μορφής λοιμώδους νόσου. «Αυτή η επιβολή και η έλλειψη κατανόησης στα άτομα τα οποία έχουν κάθε δικαίωμα να αρνηθούν, δηλαδή το καθαρά το νομικό κενό, ότι δεν μπορείς να επιβάλεις σε κάποιον ούτε να περιοριστεί σπίτι το οποίο κρίνεται αντισυνταγματικό, έχει παρεπόμενες παρενέργειες και προβλήματα στην Υγεία και στη Ψυχολογία και στον συναισθηματικό κόσμο της νεολαίας και αναμένουμε να έχουμε εξεγέρσεις και αντιδράσεις, άρνηση της ίδιας της κοινωνικής δομής αφού η νεολαία πλέον ψάχνει τρόπους διαφυγής», αναφέρει.
«Ένα σοβαρότερο πρόβλημα το οποίο φάνηκε περισσότερο λόγω της Πανδημίας είναι οι στρεβλώσεις στην κοινωνική μας συνοχή και στην Κοινωνική Πολιτική του Κράτους. Είναι αδιανόητο άτομα τα οποία χρήζουν στήριξης να ταλανίζονται με μακροχρόνιες αιτήσεις, για παράδειγμα μια αίτηση για ΕΕΕ, οι οποία μπορεί να πάρει μέχρι και δύο χρόνια να εξεταστεί, και πώς θα ζει γι’ αυτό το χρονικό διάστημα ο άνθρωπος; Και πώς δικαιολογείται σαν βοήθεια να περιμένει ο άλλος από 12 μήνες μέχρι και δυο χρόνια;», διερωτάται, προσθέτοντας επίσης και το θέμα της σύνταξης. «Δεν μπορεί να φθάνουμε στα 65 έτη και να πρέπει να γίνεται υποβολή αίτησης για να πάρουμε σύνταξη και αυτή η αίτηση να παίρνει μήνες. Πώς γίνεται όταν πρέπει να καλέσουμε τους νέους μας στο στράτευμα να ξέρουμε αυτόματα ποιοι θα κλείσουν τα 18 χρόνια και τους καλούμε να καταταγούν, ενώ ταυτόχρονα είναι δύσκολο να ξέρουμε ποιοι κλείνουν τα 65 και να ετοιμάζεται ο φάκελος τους για να πάρουν σύνταξη; Αυτά δεν έπρεπε καν να τα συζητούμε». Παράλληλα, επισημαίνει και το θέμα του Ταμείου των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, «μια σημαντικότητα κατάκτηση της δεκαετίας του 1960 να έχει αδειάσει στην ουσία και να προσπαθεί τώρα η Υπουργός να μας πείσει ότι θα καταρρεύσει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων αν δεν κατακρατείται το 12% σαν πέναλτι για όσους θέλουν ν’ αφυπηρετήσουν για οποιονδήποτε λόγο νωρίτερα, τότε θα πρέπει αυτεπάγγελτα να παραιτηθεί η Υπουργός αν τόσο χάλια είναι το Ταμείο».
Επίσης η Δρ. Οδυσσέως τονίζει πως «πολύ σημαντικό θέμα είναι η εξάρτηση γυναίκας από τον σύζυγό της, όπου της στερείται το δικαίωμα μάνας επειδή ο σύζυγος παίρνει ΕΕΕ. Το επίδομα μάνας και το επίδομα νοικοκυράς ήταν μια κατάκτηση της ΕΔΕΚ εδώ και πολλά χρόνια, δεν μπορούμε να κάνουμε αυτούς τους διαψηφισμούς και μετά να θέλουμε ν’ αναβαθμιστεί η θέση της γυναίκας όταν την κρατώ μονίμως αιχμάλωτη των οικονομικών δεδομένων του συζύγου της». Επιπλέον, αναφέρει ότι η ηλεκτρονική διακυβέρνηση δεν πρέπει να είναι μόνο εύηχα συνθήματα «και το 8998 εν μέσω Πανδημίας. Δεν μπορεί ο Κύπριος πολίτης ο οποίος είναι συνεπής και συνεργάσιμος και δεν δημιουργεί προβλήματα στο Κράτος ν’ αφήνεται και μετά οι αντιδράσεις αυτές να διαμορφώνουν πολιτικές τάσεις αντιεξουσιαστικές τις οποίες ήδη έχουμε βιώσει και μετά να τις εκμεταλλεύονται κάποιοι για να επέλθει κατάλυση του Κράτους και κοινωνική ανισορροπία».
Επίσης, η ίδια τονίζει πως «το βασικό πρόβλημα της πατρίδας μας αυτή τη στιγμή είναι η κατοχή και ειδικά για την επαρχία Λευκωσίας τη μοναδική ημικατεχόμενη πρωτεύουσα όλα ξεκινούν και τελειώνουν εκεί. Αυτή τη στιγμή τα ουσιαστικά θέματα τα οποία έχουν ρίζες και στο πρόβλημα της κατοχής είναι καταρχάς η αξιοποίηση των νέων μας», αναφέροντας πως «δεν είναι δυνατόν ν’ αφήνουμε τους νέους επιστήμονες να εργάζονται, να καινοτομούν και να δημιουργούν σε ξένα Κράτη, εκεί να πληρώνουν τους φόρους τους και εμείς να περιοριζόμαστε σε φθηνό εργατικό δυναμικό το οποίο είναι από τρίτες χώρες», σημειώνοντας πως το 33% του Ταμείου Κοινωνικού Ασφαλίσεων «είναι από τρίτους εργάτες, οι οποίοι τα χρήματά τους τα στέλνουν πίσω στις χώρες τους, άρα χάνουμε διπλά, και αυτοί δεν μένουν για να τρέξει η βασική, καθημερινή Οικονομία και στερούμαστε από το αξιόλογο επιστημονικό και τεχνοκρατικό δυναμικό το οποίο βλέποντας τη συνεχή διαφθορά και την ανακύκλωσή της δεν θέλει να επιστρέψει πίσω». Τονίζει παράλληλα πως το βασικό μέλημα της νέας Βουλής είναι να θεσμοθετηθεί η Κοινωνική Πολιτική, «ότι παίρνει ο Κύπριος πολίτης το δικαιούται και δεν είναι ούτε χάρη και δεν μπορεί να είναι επιδόματα Χριστουγεννιάτικα, Πασχαλινά, προεκλογικά και περιστασιακά. Η Κοινωνική Πολιτική πρέπει να είναι άκρως θεσμοθετημένη και συστηματοποιημένη με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να παίρνει αυτό που δικαιούται ο Κύπριος πολίτης σε χρόνο μηδέν για να σπάσει αυτή η αλυσίδα εξάρτησης και παράλληλα μ’ αυτό πρέπει πάλι να θεσμοθετησουμε ένα νέο μοντέλο Οικονομικής ανάπτυξης για να φύγουμε από τις υπηρεσίες οι οποίες μέχρι τώρα ήταν ο βασικός πυλώνας ανάπτυξης μαζί με τον Τουρισμό οι οποίες είναι διάκριτες από κενά και άφηναν παραθυράκια για να ευδοκιμήσει και να θεριέψει η διαφθορά», εξηγεί.
Καταλήγοντας σημειώνει πως ο Κύπριος πολίτης έχει αποδείξει ότι αγαπά τη Δημοκρατία του «αν και η Κυπριακή Δημοκρατία δεν ήταν ο στόχος του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ όμως ο κόσμος μας – και ειδικά της ΕΔΕΚ- στάθηκε και την προασπίστηκε και μας την έδωσε ακέραια. Σαν θεσμός μπορεί αν είναι καρατομημένη όμως εξακολουθεί να είναι ακέραια και εγώ δεν αποδέχομαι ότι το Κράτος μας δεν είναι κανονικό. Είναι μέλος των ΗΕ, της ΕΕ και το εκτόπισμά του είναι πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθός του, με την ίδια έννοια και η ΕΔΕΚ, το μοναδικό πατριωτικό κίνημα που στάθηκε πάντα στην ορθή πλευρά της ιστορίας με τα λάθη του, τις παραλείψεις του, γιατί κάποια φορά είσαι πολύ δημοκράτης αφήνεις να εξελειχθούν και πράγματα τα οποία μπορεί να μην είναι πολύ βολικά για πολλούς και θέλω να καλέσω τον κόσμο της ΕΔΕΚ να μην αφήσει οι κόποι και οι θυσίες του να πάνε χαμένοι, να στηρίξει το Κίνημα σε αυτές τις κρίσιμες εκλογές», τονίζοντας πως κανένα κοινωνικό όραμα δεν μπορεί να έχει προοπτική χωρίς αγώνες για ελευθερία «και η κατοχή παραμένει ως η απόλυτη καθημερινότητά μας και κανένας αγώνας για ελευθερία δεν μπορεί να έχει καλό τέλος όσο τα βάρη του προσφυγικού κόσμου παραμένουν άνισα κατανεμημένα», επισημαίνοντας πως «οι νεκρές ζώνες δεν είναι νεκρές αλλά έχουν ζωντανέψει με τον μόχθο και την αντοχή του προσφυγικού κόσμου συνεπακόλουθο οι συνθήκες που διαμορφώνονται εν όψη της δήθεν άτυπης Πενταμερούς και μάλιστα σε διεθνές πολιτικό περιβάλλον που επανακαθορίζεται η αμυντική και η ιδιαιτέρα η πνευματική μας θωράκιση αποτελούν μέγιστο διακύβευμα. Θέλω να πορευτώ για να δημιουργήσουμε συνθήκες διαβίωσης και εθνικής επιβίωσης που να καταξιώνουν και την πατρίδα μας και τον λαό μας, το οφείλουμε στην ιστορία μας και δεν πρέπει να την αφήσουμε να μας προσπεράσει», δηλώνει.