Ο Αλέξης Αλέκου κατέρχεται υποψήφιος στις επερχόμενες Βουλευτικές εκλογές με το ΑΚΕΛ Λάρνακας σε μια προσπάθεια να ξαναγεννηθεί η ελπίδα, όπως αναφέρει στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ, «γιατί η διχοτόμηση της πατρίδας μας δεν μπορεί να είναι το μέλλον μας και γιατί η διαφθορά και η διαπλοκή δεν ανήκουν στην Κύπρο».
Είναι κάτοχος διδακτορικού τίτλου στις Πολιτικές Επιστήμες και την Ιστορία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στις Πολιτικές Επιστήμες και την Κοινωνιολογία του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, κάτοχος πτυχίου στις Πολιτικές Επιστήμες και την Ιστορία από το Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και διετέλεσε Visiting Fellow στο University of London.
Εργάζεται ως Λειτουργός Εργασίας Α’ στο Υπουργείο Εργασίας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και είναι επίσης Ακαδημαϊκός. Διετέλεσε μέλος του Κ.Σ. της ΕΔΟΝ, Οργανωτικός Γραμματέας της Προοδευτικής Κ.Φ. Αθήνας, μέλος της Γραμματείας του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης (ΠΣΕ), μέλος της Επιτροπής Πόλης και Προαστίων ΑΚΕΛ Λευκωσίας-Κερύνειας.
Σήμερα, είναι μέλος του Κεντρικού Μορφωτικού Γραφείου της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ και μέλος Γραφείου Κομματικής Οργάνωσης Βάσης. Υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του ΡΙΚ (2012-2013), Αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Αποφυλάκισης Κρατουμένων Επ’ Αδεία (2010-2013), μέλος του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Γραμματείας ΠΑΣΥΔΥ, καθώς και μέλος του Δ.Σ. της Κυπριακής Εταιρείας Ιστορικών Σπουδών. Επιπρόσθετα, ο κος Αλέκου έχει συγγράψει αρκετά βιβλία, επιστημονικά άρθρα δημοσιευμένα στο εξωτερικό.
Όπως δηλώνει, «βλέποντας την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια η περίοδος που περνούμε είναι πάρα πολύ κρίσιμη για τον τόπο, τα κτυπήματα είναι απανωτά σε διάφορα και διαφορετικά επίπεδα». Πιο συγκεκριμένα αναφέρεται στην Πανδημίας, την Οικονομίας, τη διαφθορές, τις ηθικές κοινωνικές αξίες, και το Κυπριακό ως ένα οριζόντιο θέμα «δεν επιθυμώ να κατηγοριοποιώ το Κυπριακό ως ένα ξεχωριστό θέμα, διότι θεωρώ ότι επηρεάζει σε οριζόντια κλίμακα την Κυπριακή κοινωνία. Αυτά όλα κρίνω ότι μπορούν ν’ ανατραπούν, μπορούν ν’ αλλάξουν», δηλώνει τονίζοντας πως «ένα άτομο προφανώς και δεν μπορεί να τ’ αλλάξει ούτε και έχω την αλαζονεία να θεωρήσω ότι εγώ με την παρουσία μου στη Βουλή μπορώ να τα αλλάξω, όμως θεωρώ συνολικά ότι ο τόπος χρειάζεται πολλές αλλαγές και θα πρέπει σ’ αυτή την ανάγκη ν’ ανταποκριθούν άτομα φρέσκα με γνώσεις, όραμα για το μέλλον, έτσι κι εγώ επέλεξα να συμμετάσχω σε αυτή τη διαδικασία σε μια προσπάθεια να βοηθήσω με την παρουσία μου στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ Λάρνακας και θέλω να το κάνω παραμένοντας συνεπής και ειλικρινής σε όσα πίστευα και σε όσα εξέφραζα πάντα». Παράλληλα επισημαίνει ότι στην Πολιτική πρέπει να μπαίνουν άτομα που δεν έχουν ανάγκη την Πολιτική, «να μην είναι εξαρτημένοι για το πολιτειακό αξίωμα για το οποίο διεκδικούν».
Ο κος Αλέκου συνδυάζει δύο πράγματα τα οποία θεωρεί πως είναι χρήσιμα, την εμπειρία στη Δημόσια Διοίκηση και τα ακαδημαϊκά του προσόντα. «Βλέπω δηλαδή το πώς λειτουργεί ο Κρατικός Μηχανισμός και τα πάμπολλά του ελαττώματα που ταλαιπωρούν τον πολίτη καθημερινά, έχω άμεση επαφή με τον τρόπο που γίνονται τα νομοσχέδια, τον τρόπο που καταρτίζονται οι κανονισμοί που διέπουν τη Δημόσια Υπηρεσία που λειτουργούν τα πάντα, οπότε θεωρώ ότι ο συνδυασμός θεωρίας και πράξης θα ήταν χρήσιμος», αναφέρει.
Ο ίδιος επισημαίνει πως χρειάζεται να επανιδρυθεί ουσιαστικά το Κράτος «και μπορεί να ξεκινήσουμε από τη Βουλή, δηλαδή να θεσπιστούν τέτοιες νομοθεσίες που να προστατεύουν αποτελεσματικά τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει επαρκές Κοινωνικό Κράτος που να προστατεύει αποτελεσματικά τις οικογένειες. Υπάρχουν οικογένειες που ξεσπιτώνονται με τη μέθοδο των εκποιήσεων διότι αδυνατούσαν να πληρώσουν τα χρέη στις τράπεζες διότι τους έτυχε και η Οικονομική Κρίση μια ατυχία στη ζωή, μια απόλυση -δεν μιλώ για τους θεσμικούς κακοπληρωτές», τονίζοντας πως η επόμενη μέρα της Πανδημίας θα βρει πάρα πολύ κόσμο χωρίς δουλειά, «μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν, η ασυδοσία η εργοδοτική θα ενταθεί πατώντας πάνω στην Οικονομική Κρίση, που ήδη άρχισε να δείχνει τα δόντια της. Έτσι θα πρέπει να κτιστεί ένα θεσμικό Κράτος για να προστατέψει αυτόν τον κόσμο και ταυτόχρονα να υπάρχει και το Κράτος Δικαίου».
Πιο συγκεκριμένα ο κος Αλέκου αναφέρει πως «έχουμε κουραστεί ν’ ακούμε καθημερινά για ένα καινούριο σκάνδαλο και το κυριότερο, που εμένα προσωπικά με ενοχλεί, είναι ότι αυτά τα σκάνδαλα ακουμπούν το οικογενειακό περιβάλλον του πρώτου πολίτη αυτής της χώρας ή και του μισού Υπουργικού Συμβουλίου. Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι αντιπολιτευτική τακτική αλλά δυστυχώς είναι η πραγματικότητα και με θλίβει, δεν χαιρεκακώ που βγαίνουν σκάνδαλα για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας έτσι ώστε να μπορώ να τα χρησιμοποιήσω σε ένα τηλεοπτικό πάνελ για να κερδίσω τις εντυπώσεις», εξηγεί. Ταυτόχρονα σημειώνει πως υπάρχει ατιμωρησία «όταν ο πολίτης βλέπει τα σκάνδαλα και δεν βλέπει να τιμωρείται κάποιος του γίνεται βίωμα και υπάρχει κατάπτωση ηθικών Αξιών δηλαδή συνηθίζουμε εμείς οι ίδιοι οι πολίτες και δεν μας προκαλούν πλέον ούτε απέχθεια ούτε οργή και αυτό το πράγμα είναι τραγικό», τονίζει επισημαίνοντας πως η Βουλή θα πρέπει να περάσει τις νομοθεσίες εκείνες ούτως ώστε να εφαρμοστεί ένα Κράτος Δικαίου «που θα παρέχει διαφάνεια σε όλες τις διαδικασίες που διέπουν το Κράτος».
Συνεχίζει προσθέτοντας το Κοινωνικό Κράτος και το Κράτος Δικαίου είναι τεράστια ζητήματα που δεν μπορούν να εξαντληθούν αναφέροντας απλά δύο τρεις προτάσεις ή νομοσχέδια «είναι μια διαρκής διαδικασία η οποία δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ», τονίζοντας πως δεν θα φτάσουμε ποτέ σε επίπεδο που θα είμαστε σε θέση να πούμε ότι έχουμε Κοινωνικό Κράτος, «πάντα θα υπάρχουν ανάγκες και περιθώρια βελτίωσης», αναφέρει επισημαίνοντας πως στην Πολιτική ποτέ δεν μπορείς να είσαι ικανοποιημένος «και να ισχυριστείς ότι ολοκληρώθηκε ένα έργο, εκτός και αν είναι κάτι χειροπιαστό όπως το κτίσιμο ενός κτηρίου, αλλά όταν μιλούμε για Κοινωνικό Κράτος ή Κράτος Δικαίου τα περιθώρια βελτίωσης είναι ανεξάντλητα». Ο κος Αλέκου σχετικά με το Κράτος Δικαίου εξηγεί πως όταν αναφέρει να καταπολεμηθεί η διαφθορά δεν τρέφει τη ψευδαίσθηση ότι θα φτάσουμε στο μηδέν «πάντα θα υπάρχουν οι επιτήδειοι οι οποίοι θα προσπαθούν να εκμεταλλευτούν παραθυράκια, η διαρκής προσπάθεια να τη μειώνεις έχει σημασία, η οποία την τελευταία οκταετία έχει αυξηθεί, κάτι το οποίο δεν μας τιμά».
Επιπρόσθετα αναφέρει πως η Βουλή έχει παράξει έργο «δεν μηδενίζουμε τίποτα έχουν γίνει συνθέσεις μεταξύ των κομμάτων, υπήρξε συναίνεση σε πολλά σημεία, ένα από αυτά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης». Παράλληλα όμως υποστηρίζει πως το ζητούμενο είναι «να μην χειροκροτούμε μόνο τα θετικά, να εντοπίζουμε τα αρνητικά και να στοχεύουμε στο παρακάτω».
Αναφερόμενος στην αποχή αναφέρει πως έχουν γίνει πολλές αναλύσεις στο παρελθόν οι οποίες δείχνουν κυρίως ότι αφορά νεαρούς ψηφοφόρους σε ηλικία «και γίνεται ο αυθαίρετος χαρακτηρισμός ότι οι νέοι αδιαφορούν για την Πολιτική. Εγώ προσωπικά διαφωνώ, οι νέοι δεν είναι αδιάφοροι και γι’ αυτό απέχουν, έχουν απογοητευτεί από το γεγονός ότι έχουν πτυχία και μεταπτυχιακά, βλέπουν τους γονείς τους να δυσκολεύονται για πάρα πολλά χρόνια με δάνεια για να μπορέσουν να τους σπουδάσουν, έρχονται από τις σπουδές τους και δεν βρίσκουν δουλειά που ν’ ανταποκρίνεται και στις δυνατότητές τους αλλά και στις σπουδές τους, έχουν χαμηλούς μισθούς και ταυτόχρονα βλέπουν τα παιδιά επωνύμων να βολεύονται δεξιά και αριστερά, βλέπουν τους ίδιους επώνυμους να κλέβουν και να μην τιμωρούνται, βλέπουν τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο, βλέπουν την Κυβέρνηση να διέπεται από έναν νεποτισμό και μια αναισθησία και να μην ιδρώνει το αυτί της κανενός για όλα αυτά που μαθαίνουμε κάθε μέρα», εξηγεί, και παράλληλα βλέπουν ότι στο θέμα του Κυπριακό οδηγούμαστε στη διχοτόμηση με τραγικές συνέπειες. «Δεν ξέρω πόσοι το αντιλαμβάνονται το τι σημαίνει να έχεις σκληρό σύνορο με την Τουρκία τη Λήδρας ή τον Αστρομερίτη είναι τεράστια ζημιά», προσθέτοντας πως όλα αυτά κάνουν τους νέους ν’ απέχουν διότι θεωρούν ότι η ψήφος τους δεν θ’ αλλάξει την παρούσα κατάσταση. «Αυτό που εγώ λέω είναι ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα και πιστεύω ότι το ποσοστό αποχής θα είναι μικρότερο από αυτό του 2016, και σε αριθμούς και σε ποσοστά, γιατί υπάρχει μια κοινωνική κατακραυγή η οποία διαπερνά και όλα τα κοινωνικά στρώματα αλλά και όλους τους πολιτικούς χρωματισμούς δηλαδή ακόμη και κόσμος ο οποίος πρόκειται στην Κυβερνώσα παράταξη αγανακτεί με αυτά που βλέπει. Η αγανάκτηση από τη στιγμή που διαπερνά όλες τις βαθμίδες της κοινωνίας θεωρώ ότι μπορεί να εκφραστεί στην κάλπη». Επιπρόσθετα σημειώνει πως η ψήφος είναι ένα όπλο στα χέρια των πολιτών «και εάν δεν χρησιμοποιηθεί, θα χρησιμοποιηθεί από κάποιους άλλους. Αυτό νομίζω όταν το αντιληφθεί κάποιος θα πάει να ψηφίσει».
Καταλήγοντας αναφέρει πως θα ήθελε να δει να κτίζεται μια βάση από αυτές τις Βουλευτικές εκλογές πάνω στην οποία θα μπορούμε να φτιάξουμε ένα καινούριο Κράτος, «χρειάζεται επανίδρυση του Κράτους και μέσα από αυτή την εκλογική διαδικασία. Εγώ συνδέω αυτές τις εκλογές με τις Προεδρικές εκλογές, συνδέονται πολύ περισσότερο από ποτέ άλλοτε, και πρέπει ν’ απαντήσουν στα τρία καίρια ερωτήματα: ποιος θα κτίσει το Κοινωνικό Κράτος και το Κράτος Δικαίου που όλοι θέλουμε; ποιος θα μας καθαρίσει από τη διαφθορά; και ποιος θα μας γλυτώσει από τη διχοτόμηση; Η δική μου απάντηση είναι προφανώς οι προοδευτικές δυνάμεις με κύριο λόγο να βρίσκονται στο ΑΚΕΛ», τονίζει.