Της Ελλης Αυξεντίου
Η χειρότερη βία, ίσως να είναι αυτή που σε κάνει να στέκεσαι άφωνος απέναντι στο θύτη σου.
Άφωνος απέναντι στους θύτες του στάθηκε κι ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, όπως κι ο Άλεξ, το αγόρι από τη Βέροια. Ο Άλεξ δολοφονήθηκε από μία παρέα νταήδων γιατί ήταν «γιαλαμπούκας» κι ο Βαγγέλης, γιατί μάλλον δεν ήταν σαν αυτούς τους εννέα τουλάχιστον… ο Βαγγέλης δε ζει γιατί δε μίλησε ,αν μιλούσε ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά γι αυτόν.
Ήταν Φεβρουάριος, έξι χρόνια πριν. Όλοι σε γνωρίσαμε μέσα από μία φωτογραφία, μέσα από μία οθόνη. Με μια σκούρα μπλε μπλούζα και μία στάμπα που έγραφε Italia. Όλοι ψάχναμε εκείνο το αγόρι από την λεβεντογένα Κρήτη, με τα καστανά μελαγχολικά μάτια.
Ένα μήνα μετά, η αυλαία κλείνει με αίμα. Σε σημείο, που οι αστυνομικοί είχαν ήδη περάσει. Ήταν κοντά στη γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων, στην περιοχή ανάμεσα σε Ανατολή και Κατσικά. Ένα ζευγάρι, τυχαία εντόπισε , το σώμα του Βαγγέλη και δίπλα ένα μαχαίρι. Κάποιοι φώναξαν είναι αυτοκτονία μα κάποιοι άλλοι φώναξαν ήταν και είναι δολοφονία.
Τ’ αγρίμια, της σχολής, τον Βαγγέλη, τον είχαν κρεμάσει από το παράθυρο του δευτέρου ορόφου. Τον είχαν ρίξει από τις σκάλες, τον είχαν κλείσει σε ντουλάπα δωματίου, του έκλειναν το ζεστό νερό και τον έβαζαν στην ντουλάπα και του πετούσαν κέρματα. Τον ξύριζαν παρά τη θέληση του. Τον είχαν δέσει στο πάτωμα με ένα μακρύ χοντρό σχοινί και ένας εκ των κατηγορουμένων τον χτυπούσε ανελέητα στο πρόσωπο τόσο με τα χέρια του όσο και με μια βούρτσα που γυάλιζαν τις μπότες. Βασανιστήρια, που ανατριχιάζουν ακόμα κι οι λέξεις στην περιγραφή τους. Η Γαλακτομική Σχολή Ιωαννίνων, έχει αποδειχθεί πως δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα δεύτερο Άουσβιτς.
Ο Βαγγέλης σήμερα θα ζούσε, αν είχαμε φτιάξει μια κοινωνία που δεν κωφεύει, που δεν βολεύεται, ή τουλάχιστον αν είχαμε λίγη ενσυναίσθηση και δε μοιάζαμε τόσο πολύ στο τέρας, το οποίο εμείς οι άνθρωποι δημιουργήσαμε. Πέρασαν έξι χρόνια κι όλα έγιναν χειροτέρα.
Κλείνοντας θα παραθέσω το βίωμα ενός παιδιού, το οποίο δημοσίευσε λίγο μετά το θάνατο του Βαγγέλη Γιακουμάκη κι ίσως καταφέρει και μας προβληματίσει.
«Μαμά είδα στην τηλεόραση τι έγινε με αυτό το παιδί που χάθηκε και ήθελα να σε ρωτήσω, αυτό που μου κάνει ο μπαμπάς bulling λέγεται;
Την φορά που δεν κατάφερα να βάλω το γκολ και φώναξε δυνατά μέσα στο γήπεδο ότι είμαι άχρηστος bulling λέγεται;
Εκείνη την άλλη φορά που προσπάθησα να του πω ότι δεν περνάω καλά στο σχολείο κι εκείνος απάντησε ότι αν ήμουν γιος του θα το τακτοποιούσα μόνος μου τι ήταν;
Πριν από μία δύο χρόνια που με ρώτησε αν έχω καμιά γκομενίτσα και του είπα όχι, όταν μου σήκωσε τη φωνή και μου ούρλιαξε «δεν πιστεύω να είσαι καμιά αδελφή» τι ήταν;
Δηλαδή αυτό που μου κάνει ο μπαμπάς λέγεται bulling; Όταν μετά από χρόνια του ομολόγησα ότι δεν θα παντρευτώ, δε θα κάνω παιδιά, δεν θα δω ποδόσφαιρο, δε θα κάνω σχέση με γυναίκα και είπε πως δε θέλει να ξαναπατήσω στο σπίτι bulling έκανε;
Όταν την ίδια μέρα, όρμησε πάνω σου λέγοντας πως εσύ με χάλασες και δεν έπρεπε να με χαϊδεύεις τόσο γιατί με έκανες πο@στη, bulling κι αυτό;
Οι άντρες λέει στα μέρη μας, μαμά δε χαλάνε. Τουλάχιστον όχι φανερά. Μα εγώ δεν αισθάνομαι χαλασμένος μαμά. Δεν μούχλιασα. Δεν έβγαλα σκουλήκια. Δεν είδα πουθενά πάνω μου ετικέτα με ημερομηνίας λήξης περασμένη.
Δεν ένοιωθα χαλασμένος μαμά.
Κι αν οι άντρες μαμά, είναι αυτό που είναι ο μπαμπάς γιατί να θέλω να του μοιάσω;
Κι εσύ μαμά, γιατί δεν μιλάς;
Στην προσπάθεια σου να ακούσεις τι θα πει ο κόσμος ξέχασες τι λέω εγώ.
Μαμά σε χρειαζόμουν.
Γι αυτό κι εγώ φεύγω γιατί έμαθα στην τηλεόραση πως αυτό που έκανε ο μπαμπάς λέγεται bulling.
Φεύγω για να το ξέρεις. Κι ας μη με ψάξεις. Γιατί δε θα με ψάξεις. Κι αν μάθεις πως δεν πήγαν καλά τα πράγματα μην ξεχάσεις πως έμαθα πως αυτό που μου έκανε ο μπαμπάς λέγεται bulling.
Γιατί έμαθα το δέρμα μου να το κάνω σκληρό για να με προστατεύει. Γιατί το δέρμα μπορείς να το σκληρύνεις . Το δέρμα όχι το αίμα. Το ίδιο σου το αίμα».
Και κάπως έτσι, ένα παιδί, ίσως και να έχει γίνει άλλος ένας νταής, που κάνει πλακίτσες, λούζοντας παιδιά με αλκοόλ, ή δένοντας το σε καρέκλες και παίζει σφαλιάρες μ΄αυτό.
Έτσι μωρέ, για πλάκα..!!!