ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Έχει αλήθεια σκεφτεί κανείς από όλους αυτούς τους διαχρονικά αναρμόδιους «ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ» τι Γολγοθά ανεβαίνει η μητέρα του Θανάση Νικολάου εδώ και τόσα χρόνια; Τολμά κανείς έστω να διανοηθεί πόση δύναμη ψυχής και σθένος χρειαζόταν αυτή η γυναίκα για να παλεύει τόσα χρόνια και να φωνάζει σε κωφούς αναρμόδιους; Μια γυναίκα που έστειλε το παιδί της στο στρατό και το κυπριακό κράτος της το επέστρεψε νεκρό χωρίς καμία μα καμία έρευνα παρά μόνο θεωρώντας το συμβάν ως αυτοκτονία…
Χρόνια, μετά, και λόγω των δικών της προσπαθειών και του δικού της αγώνα αποδείχτηκε ότι η δήθεν αυτοκτονία κάθε άλλο παρά αυτοκτονία ήταν. Γεγονός που σε ευνομούμενα κράτη θα είχε ΣΙΓΟΥΡΑ φέρει παραιτήσεις, ποινικές διώξεις και φυλακίσεις δεκάδων αναρμόδιων που άφησαν μια ΜΑΝΑ να υποφέρει ενώ το παιδί της είχε δολοφονηθεί γιατί γνώριζε πράγματα που κάποιους δεν τους βόλευαν. Τι έπραξε αλήθεια το κυπριακό κράτος τόσα χρόνια;
Τι άλλο από το χρονικό της συγκάλυψης ενός απεχθούς εγκλήματος που εδώ και πολλά χρόνια παραμένει ατιμώρητο και καταδυναστεύει τις ψυχές των συγγενών του θύματος. Δυστυχώς, την ατιμωρησία τη νιώθουμε εδώ και πολλά χρόνια στο πετσί μας σε αυτόν το δύσμοιρο τόπο σε σημείο που πλέον αρχίσαμε να παραξενευόμαστε όταν υπάρχει δικαιοσύνη και όταν οι ένοχοι τιμωρούνται.
Το ερώτημα, όμως, που αιωρείται πάνω από το θάνατο του Θανάση Νικολάου είναι για το τι θα πράξει το κυπριακό κράτος και ΚΥΡΙΩΣ η κυπριακή δικαιοσύνη. Υπήρχε συγκάλυψη; Υπήρξε δόλος; Ερωτήματα που θα πρέπει να απαντηθούν άμεσα και μέσα από τη νόμιμη δικαστική διαδικασία χωρίς καμία μα καμία απόκρυψη. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που το άδικο επικρατεί στη χώρα μας. Μόνο που αυτή τη φορά το ΑΔΙΚΟ στοίχησε τη ζωή ενός νέου ανθρώπου. Φαντάστηκε ποτέ κανείς μας ότι όλοι αυτοί που τον σκότωσαν θα εξακολουθούσαν να κοιμούνται ήσυχοι και όλοι εμείς θα συνεχίζαμε τον ύπνο του δικαίου εξακολουθώντας να ζούμε υπό το κράτος της αναρχίας, του άδικου και των ευτελών θεσμών.
Ναι, λοιπόν, μία μόνο γυναίκα κατάφερε να μας δείξει τη νομοθετική και θεσμική μας γύμνια. Μία ΜΑΝΑ κατάφερε το ακατόρθωτο: Να ρίξει φως στα σκοτάδια μας και να μας φέρει τον καθρέφτη τόσο κοντά ώστε να δούμε την αναξιοπρέπεια μας και το σαθρό μας είδωλο… Οι δολοφόνοι του Θανάση δεν ήταν ούτε ένας ούτε δύο αλλά μια ολόκληρη κοινωνία…