Γράφει ο Καλλίνικος
Από τις πιο σημαντικές στον τομέα της ΠΑΙΔΕΙΑΣ στη χώρα μας αποτελεί η
μεταρρύθμιση για μείωση της προσχολικής ηλικίας αναφορικά με την υποχρεωτική και
δωρεάν εκπαίδευση. Η όλη αυτή μεταρρύθμιση έρχεται σε μια εποχή όπου η παιδεία
στην Κύπρο βάλλεται πανταχόθεν με αποτέλεσμα να κρίνεται αναγκαία η όλη αυτή
στρατηγική.
Οι εποχές όπου η παιδεία αρκούνταν στα τετριμμένα και στα ήδη γνωστά έχουν περάσει
προ πολλού και πλέον χρειάζεται όραμα ούτως ώστε τα παιδιά στη χώρα μας να
ενταχθούν σε ένα πρόγραμμα δια βίου μάθησης που θα τους επιτρέπει να είναι
ανταγωνιστικά στο ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ αλλά και στο ΔΙΕΘΝΕΣ περιβάλλον χωρίς να
υστερούν απέναντι στους ξένους συνομήλικους τους.
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου, ότι η δωρεάν φοίτηση αφορά σε σχεδόν 35 χιλιάδες παιδιά σε
δημόσια αλλά και σε κοινοτικά νηπιαγωγεία.
Σίγουρα, υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν προκειμένου ο τομέας της παιδείας στην
Κύπρο να αναδείξει τεχνικές οι οποίες θα ελκύουν τους νέους και θα δημιουργούν τις
προϋποθέσεις ώστε κανένας να μην μένει κοινωνικά στάσιμος και αναξιοποίητος.
Διότι η αλήθεια είναι ότι στην Κύπρο – όπως και σε μεγάλο βαθμό στην Ελλάδα – η
παιδεία επικεντρώνεται στη συνεχόμενη ροή στείρων και κοινότυπων πληροφοριών
εκπαιδευτικού χαρακτήρα χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις δυνατότητες και τα
χαρίσματα του κάθε μαθητή.
Αυτό έχει ως βασικό αποτέλεσμα να δημιουργούνται μαθητές δύο ταχυτήτων οι οποίοι
εξαναγκάζονται να συμβιώσουν σε τμήματα με μονοδιάστατη μαθησιακή προοπτική.
Πότε ήταν, αλήθεια, η τελευταία φορά όπου ένας μαθητής μπόρεσε να «εκμεταλλευτεί»
το ταλέντο του ή τις δυνατότητες του σε ένα αντικείμενο και να μην παρακολουθεί απλά
γενικού περιεχομένου μαθήματα;
Τι γίνεται με τους χαρισματικούς μαθητές; Ποιες υποδομές υπάρχουν στη χώρα μας και
πως αυτοί προωθούνται μετέπειτα στην ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Σίγουρα, η δωρεάν, όπου αυτό είναι το πιο σημαντικό, υποχρεωτική εκπαίδευση από την
ηλικία των 4 ετών αποτελεί μια καινοτομία που πιστώνεται στους ανθρώπους τόσο της
προηγούμενης κυβέρνησης όσο και αυτής και αναμένεται να αλλάξει κατά πολύ το
χάρτη της υποχρεωτικής παιδείας.
Αξίζει μόνο να αναφέρουμε και τον κοινωνικό αντίκτυπο που θα έχει αφού πλέον θα
αυξάνεται και κρατική φροντίδα και μέριμνα.
Δυστυχώς, όμως, υπάρχουν πολλά ακόμα να γίνουν. Πράγματα που σε άλλες χώρες
έχουν ήδη θεσμοθετηθεί και τα άμεσα αποτελέσματα τους έχουν ήδη καρποφορήσει…
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η μεταρρύθμιση θα είναι ΜΟΝΟ η αρχή…