Γράφει ο Καλλίνικος
Αλήθεια έχει καταλάβει κανείς – ή για να το θέσουμε καλύτερα – έχει εξηγήσει κανένας
αρμόδιος τους λόγους που διαμαρτύρονται οι γεωργοί στη χώρα μας αλλά και σε
ολόκληρη την Ευρώπη; Ασχολήθηκε τα τελευταία χρόνια κάποιος αρμόδιος – από τους
πολλούς που πληρώνουμε – με τα προβλήματα των γεωργών και των αγροτών;
Η αλήθεια δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι στις Βρυξέλλες καθώς και στα υποχείρια
των εσωτερικών κυβερνήσεων των κρατών – μελών διακυβεύονται μεγάλα συμφέροντα
και συμφωνίες με τρίτες χώρες σε βάρος των ντόπιων γεωργών.
Τα κριτήρια, βλέπετε, για την παραγωγή και την επεξεργασία των γεωργικών προϊόντων
διαφέρουν συμφεροντολογικά εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφού άλλα κριτήρια και
άλλες υποχρεώσεις έχουν οι παραγωγοί στα κράτη – μέλη (με τεράστιο κόστος στην
παραγωγή και στη διαδικασία της) και άλλες ελαφρύνσεις έχουν οι παραγωγοί σε τρίτες
χώρες που στέλνουν με χαμηλό κόστος και χωρίς δασμούς τα προϊόντα τους στην ίδια
την Ε.Ε.
Ένας γεωργός στην Κύπρο έχει συγκεκριμένες υποχρεώσεις (φυτοφάρμακα και σπόρους)
και υψηλά ημερομίσθια. Την ίδια στιγμή ένας παραγωγός από μια χώρα εκτός Ε.Ε. έχει
χαμηλότερο κόστος σε ημερομίσθια αλλά και σε απαιτήσεις παραγωγής γεγονός που
ρίχνει πολύ την τιμή και την αξία των προϊόντων τους σε βάρος της ντόπιας αγροτικής
παραγωγής.
Για τον πρωτογενή τομέα στην χώρα μας – αλλά και σε όλη την επικράτεια της Ε.Ε.- το
κόστος δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το κόστος των παραγωγών σε τρίτες χώρες με
αποτέλεσμα – και μετά την απαλλαγή των δασμών – να μην μπορούν οι Ευρωπαίοι
γεωργοί να ανταγωνιστούν τους γεωργούς της Τουρκίας, της Κίνας, της Ουκρανίας κλπ.
Αυτό έχει δημιουργήσει μια κατάσταση φτωχοποίησης του Κύπριου αγρότη ο οποίος
εκτός των άλλων έχει να ανταγωνιστεί και το λεγόμενο εμπόριο της «Πράσινης
Γραμμής» καθώς και το εμπόριο με τρίτες χώρες.
Οι κυβερνώντες – εντολοδόχοι των συμφερόντων των Βρυξελλών – ουδέποτε έχουν
ασχοληθεί πραγματικά με τον πρωτογενή τομέα. Και αυτό είναι ένα διαχρονικό
πρόβλημα που καμία μα καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να λύσει.
Χώρες όπως η Ελλάδα και η Κύπρος (χώρες ευνοημένες κλιματολογικά) όπου και θα
έπρεπε να ανθίζει ο πρωτογενής τομέας έχουν αφεθεί στις ορέξεις των μεσαζόντων και
των εμπόρων με αποτέλεσμα η γεωργία και η κτηνοτροφία να φθίνουν και κανένας να
μην θέλει να ασχοληθεί με αυτές.
Ο Κύπριος αγρότης βλέπει την τσέπη του να αδειάζει και τους κόπους του να πετιούνται
στα αζήτητα των Βρυξελλών και στα συμφέροντα ανθρώπων που δεν μόχθησαν ποτέ.
Και όλα αυτά υπό την επήρεια της συνεχούς φτωχοποίησης των καταναλωτών που
αδυνατούν να επιλέξουν αλλά «αναγκάζονται» να διαλέξουν το φθηνό και το
εισαγόμενο.
Πάντως, τέτοια είναι η κατάσταση στην Κύπρο που – ας μην το λησμονούν οι πολιτικοί
–σε λίγο θα πρέπει να φέρουν και εισαγόμενους ψηφοφόρους… Ίσως αν τους γυρίσουμε
κι εμείς την πλάτη να νιώσουν κι αυτοί τι σημαίνει απομόνωση και φτωχοποίηση.