Μέχρι πρότινος είχαμε εξοικειωθεί με τις συνήθεις δαιμονοποιήσεις των εκάστοτε σχεδίων, δεικτών ή ιδεών ή πλαισίων λύσης του Κυπριακού, εκπορευομένων από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών. Εσχάτως βρισκόμαστε αντιμέτωποι με προσπάθεια δαιμονοποίησης της διαπραγματευτικής διαδικασίας αυτής καθαυτής και γενικά της όποιας διαπραγματευτικής διαδικασίας. Είχαμε, κατά καιρούς προτάσεις για λύση – επανένωση από τον ΟΗΕ που χαρακτηρίστηκαν «τουρκοφόρες», «προδοτικές», «επάρατες» και ούτω καθεξής. Τώρα τυγχάνει των ίδιων χαρακτηρισμών κάθε προσπάθεια επανέναρξης της διαπραγματευτικής διαδικασίας, κάθε προσπάθεια διεξαγωγής συνομιλίων. Όσοι επιδιώκουν, προσδοκούν ή εργάζονται για συνομιλίες θεωρούνται περίπου ριψάσπηδες, επιρρεπείς σε ανεπίτρεπτες υποχωρήσεις έναντι του εχθρού.
Και τι δεν ακούσαμε για την επικείμενη πενταμερή διάσκεψη, εάν και εφόσον φυσικά αυτή συγκληθεί. Θα σημάνει το τέλος του ελληνισμού στην Κύπρο, θα κλειδώσει τα δύο κράτη, θα παραδώσει την Κύπρο στην Τουρκία, θα αποτελέσει πράξη θανάτου για την Κυπριακή Δημοκρατία και άλλα πολλά, ηχηρά και τρομολαγνικά. Και όμως, μεσούσης διαπραγματευτικής διαδικασίας ουδέποτε είχαμε αρνητικές εξελίξεις στο Κυπριακό. Ενόσω διεξάγονταν συνομιλίες, τερματιζόταν και η προώθηση του όποιου τετελεσμένου επί του εδάφους. Άρα, ακόμα και από αυτή τη στενόκοπη σκοπιά να το δει κανείς, οι συνομιλίες για το Κυπριακό πάντοτε απέφεραν κέρδος, όφελος για τον τόπο και το λαό στο σύνολό του.
Η ε/κ πλευρά, η Κυπριακή Δημοκρατία και οι ηγέτες της ουδέποτε στο παρελθόν είχαν την πολυτέλεια να αρνηθούν την όποια πρόσκληση του ΟΗΕ για συνομιλίες στο Κυπριακό, ούτε θα την έχουν ποτέ στο μέλλον. Και δεν είναι και προς το συμφέρον μας να αρνηθούμε μια τέτοια πρόσκληση στο διηνεκές. Συνεπώς, το μίνιμουμ που θα αποφέρει η επικείμενη πενταμερής για εμάς, στη χείριστη των περιπτώσεων, θα είναι να παγοποιηθούν, έστω και προσωρινά, οι σχεδιασμοί της Άγκυρας και του Τατάρ για την Αμμόχωστο. Ασφαλώς και δεν είναι αμελητέο ακόμη και αυτό το όφελος.
Στην δε καλύτερη των περιπτώσεων – εάν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ανανήψει από τα λάθη ηθελημένα και μη του πρόσφατου παρελθόντος – τότε το πλαίσιο Γκουτέρες μπορεί να φαντάζει εκ νέου μια ουσιαστική και ελπιδοφόρα αφετηρία για νέα διαπραγμάτευση. Θα ξαναβρεθούμε και πάλι στο σημείο που αφήσαμε τις συνομιλίες στο Κραν Μοντάνα και η μπάλα θα βρίσκεται στο γήπεδο της Τουρκίας και της τ/κ ηγεσίας, να αποδείξουν πότε μπλόφαραν και πότε έλεγαν την αλήθεια, τότε στο ελβετικό θέρετρο ή τώρα παραμονές της πενταμερούς.
Σε κάθε περίπτωση το ΑΚΕΛ Αριστερά Νέες Δυνάμεις θα είναι εκεί που το έταξαν οι αρχές και ο κόσμος του, να υπενθυμίζει διαρκώς την ανάγκη διαπραγμάτευσης, να επαγρυπνεί για τυχόν νέες παλινδρομήσεις και στη μια και στην άλλη πλευρά, να παλεύει για τη λύση και την επανένωση, τη σωτηρία και την ευημερία του συνόλου του κυπριακού λαού σε έναν ευοίωνο, ειρηνικό και ελπιδοφόρο μέλλον για τις παλαιότερες αλλά κυρίως τις νεότερες και πρωτίστως τις επερχόμενες γενιές των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Μαρία Παπαλαζάρου Φράγκου
Υποψήφια βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά Νέες Δυνάμεις, στην Πάφο