ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Τραγικά όσο δεν φανταζόμασταν είναι τα πράγματα σε σχέση με τα ναρκωτικά και τη
νεολαία μας. Αυτό που κάποτε αποτελούσε την εξαίρεση – δηλαδή η συστηματική χρήση
ναρκωτικών από τους μαθητές – σήμερα αποτελεί σχεδόν τον κανόνα.
Δεκάδες αν όχι και εκατοντάδες είναι οι μαθητές που έκαναν ή που κάνουν συστηματικά
χρήση ναρκωτικών ουσιών. Γεγονός που καταδεικνύει ότι ως κοινωνία αλλά και ως
χώρα έχουμε αποτύχει.
Έχουμε αποτύχει παταγωδώς να προσφέρουμε στους νέους μας – σε όσους βρίσκονται
στην πιο τρυφερή ηλικία καθώς και σε όσους αποτελούν το μέλλον της πατρίδας μας –
ένα ασφαλές περιβάλλον.
Η ανασφάλεια, το τέλος των ονείρων για το αύριο και η γενικότερη δυσφορία και θλίψη
που επικρατεί για την επόμενη μέρα έχει ωθήσει μεγάλη μερίδα των μαθητών μας να
αφεθούν πλήρως σε μια καταστροφική μάστιγα. Σε μια μάστιγα που μέχρι πρότινος την
γνωρίζαμε από άλλες πιο μαζικές κοινωνίες και που σήμερα είναι κομμάτι της
πραγματικότητας μας.
Τα τελευταία στοιχεία που κατατέθηκαν στην Επιτροπή Νομικών στην Βουλή από τον
Διοικητή της ΥΚΑΝ Στέλιο Αριστείδου είναι άκρως ανησυχητικά για την κατάσταση
των ναρκωτικών στα παιδιά μεταξύ 14 έως 18 ετών.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:
· Το 2021 καταγράφηκαν 861 ποινικές υποθέσεις. Από αυτές οι 32 αφορούσαν
μαθητές. 23 κύπριους και 9 αλλοδαπούς.
· Το 2022 καταγράφηκαν 1017 ποινικές υποθέσεις. Από αυτές οι 49 αφορούσαν
μαθητές. 42 κύπριους και 7 αλλοδαπούς.
· Το 2023 καταγράφηκαν 1095 ποινικές υποθέσεις. Από αυτές οι 33 αφορούσαν
μαθητές. 20 κύπριους και 13 αλλοδαπούς.
Αξίζει, παράλληλα, να αναφερθεί ότι σύμφωνα με έρευνα το 9% των μαθητών
δοκίμασαν τουλάχιστον μία φορά κάνναβη ενώ από αυτούς 1 στους 5 μαθητές κάνουν
καθημερινή χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Και μην νομίζετε ότι όλα αυτά τα στοιχεία αποτελούν απλά και μόνο την σύγχρονη
ασθένεια της εποχής μας. Η χρήση των ναρκωτικών αποτελεί ένα μεγάλο σύμπτωμα της
απομάκρυνσης των νέων μας από την ίδια την κοινωνία και το κοινωνικό αλλά και το
πολιτικό γίγνεσθαι.
Η απομόνωση (οικονομική και κοινωνική) και η έλλειψη προτύπων σε μια νοσούσα
κοινωνία και σε ένα κράτος των προσωποπαγών σχέσεων δεν αφήνει τίποτα στους νέους
παρά μόνο την απομόνωση…
Ποια, αλήθεια, ήταν η τελευταία φορά όπου το κυπριακό κράτος έλαβε έστω και μια
απόφαση που θα ευνοούσε τη νεολαία μας; Πότε η Κυπριακή Δημοκρατία στάθηκε
αρωγός στις προσπάθειες των νέων;
Οικονομική κρίση, εξαθλίωση και πολιτικός καιροσκοπισμός δείχνουν την έξοδο από το
κοινωνικό σύνολο στους μαθητές μας…
Όταν η ζωή παύει να είναι θαύμα τότε μετατρέπεται σε εφιάλτη. Και όταν οι εφιάλτες
πυκνώνουν τότε οι νέοι ψάχνουν το όνειρο σε όλο και πιο λάθος δρόμους…