Του Μιχάλη Χατζηπαντέλα – Ευρωβουλευτής ΔΗΣΥ – ΕΛΚ
Οι Εθνικές επέτειοι της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου αποτελούν δύο λαμπρές στιγμές στην ιστορία του Ελληνισμού. Είναι ημέρες μνήμης και τιμής στους αγώνες των προγόνων μας για την ελευθερία και την εθνική αυτοδιάθεση. Αυτές οι ημερομηνίες δεν είναι απλώς ιστορικά γεγονότα, είναι ζωντανές υπενθυμίσεις ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται αλλά κατακτάτε με θυσίες. Είναι η ταυτότητα και η ψυχή ενός λαού που έμαθε να μάχεται και να διαφυλάσσει τις αξίες του, ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.
Στις 25 Μαρτίου 1821, οι Έλληνες ξεσηκώθηκαν ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, διεκδικώντας την ελευθερία τους και τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους. Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος» έγινε ο φάρος της Επανάστασης, ενώ προσωπικότητες όπως ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και ο Ανδρέας Μιαούλης ανέδειξαν τη σημασία της πίστης, της θυσίας και της ενότητας.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όντας η εμβληματική μορφή του αγώνα, μιλώντας για την αποφασιστικότητα του Ελληνικού λαού, έλεγε: «Ο Θεός έβαλε την υπογραφή του για την ελευθερία της Ελλάδας και δεν την παίρνει πίσω». Λόγια που παραμένουν ζωντανά, εμπνέοντας τους αγώνες μας μέχρι σήμερα.
Η Μάχη του Βαλτετσίου, η έξοδος του Μεσολογγίου και η Ναυμαχία του Ναυαρίνου είναι μόνο μερικά από τα ιστορικά γεγονότα που σφράγισαν την Επανάσταση. Οι θυσίες και οι νίκες εκείνης της περιόδου αποτέλεσαν τη βάση για το σύγχρονο Ελληνικό κράτος και μας υπενθυμίζουν ότι τίποτα δεν επιτυγχάνεται χωρίς αποφασιστικότητα, πάθος και θυσία.
Στην Κύπρος μας, η 1η Απριλίου 1955 σηματοδότησε την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ. Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, η Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ήταν ένας αγώνας που βασίστηκε όχι μόνο στη στρατιωτική ισχύ αλλά, κυρίως, στη δύναμη της ψυχής ενός λαού που ζητούσε την ελευθερία του.
Οι ήρωες της ΕΟΚΑ, όπως ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης και τόσοι άλλοι, έδειξαν τι σημαίνει να θυσιάζεσαι για έναν ανώτερο σκοπό. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, λίγο πριν την εκτέλεση του, δήλωσε: «Θα πάω χαρούμενος. Το ξέρω ότι θα με κρεμάσουν, μα ό,τι έκανα, το έκανα σαν Έλληνας που ζητά την ελευθερία του».
Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, στο κρησφύγετο του στον Μαχαιρά, προτίμησε να θυσιαστεί παρά να παραδοθεί. Με τη θυσία του έστειλε το μήνυμα ότι η ελευθερία δεν παζαρεύεται και δεν χαρίζεται.
Παρά τους αγώνες και τις θυσίες, η Πατρίδα μας εξακολουθεί να παραμένει μοιρασμένη. Από το 1974, το βόρειο τμήμα του νησιού μας βρίσκεται υπό την παράνομη κατοχή της Τουρκίας. Η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων αποτελεί μια ανοιχτή πληγή που θυμίζει καθημερινά τον ανολοκλήρωτο αγώνα για την επανένωση της Πατρίδας μας.
Ως Κύπριος Ευρωβουλευτής, μάχομαι αδιάκοπα για την ελευθερία και την αποκατάσταση της εδαφικής μας ακεραιότητας. Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, προβάλλω με πάθος τα δίκαια της Πατρίδας μας, καλώντας την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της. Η Κύπρος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν μπορεί να αποδέχεται τη συνέχιση της κατοχής και της διαίρεσης.
Οι εθνικές επέτειοι της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου μας καλούν να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τις θυσίες των προγόνων μας, αλλά και να αναλογιστούμε το δικό μας χρέος. Όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης: «Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ». Αυτή η παρακαταθήκη μας καλεί να αγωνιστούμε ενωμένοι για μια Κύπρο ελεύθερη, όπου οι αρχές της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης θα κυριαρχούν.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη φλόγα της ελευθερίας να σβήσει. Έχουμε χρέος να την κρατήσουμε ζωντανή, όχι μόνο ως μνήμη αλλά ως πράξη. Ο αγώνας για την ελευθερία είναι διαρκής, και το μέλλον της Πατρίδας μας εξαρτάται από τη δική μας αποφασιστικότητα και ενότητα.
Ζήτω η 25η Μαρτίου
Ζήτω η 1η Απριλίου
Ζήτω η Κύπρος