Η απρόκλητη επίθεση της Ρωσίας έναντι μιας κυρίαρχης και ανεξάρτητης χώρας στη γειτονιά της Ευρώπης μας βρίσκει όλους ενωμένους. Καταδικάζουμε απερίφραστα τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μαζί με τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Η αναγνώριση του Ντονμπάς ως ανεξάρτητη περιοχή από μέρους της Μόσχας και η μετέπειτα επέμβαση των στρατιωτικών της δυνάμεων, ξύπνησαν άσχημες μνήμες στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, με ενιαία φωνή σπεύσαμε να επιβάλουμε κυρώσεις στην κυβέρνηση Πούτιν και καλώς πράξαμε. Θα τις εντείνουμε ακόμη παραπάνω για να υπερασπιστούμε το Διεθνές Δίκαιο και την αξιοπιστία μας. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση της Κύπρου;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που φαίνεται να αντιμετωπίζει η ΕΕ στα διεθνή θέματα είναι η απουσία κοινού πλαισίου δράσης. Από τη μία, στην εισβολή που διαπράχθηκε από τις ρωσικές δυνάμεις κατά της Ουκρανίας η ΕΕ δεν μπορούσε και δεν κράτησε στάση ουδετερότητας και καλά έκανε. Μία σειρά από μέτρα και κυρώσεις επιβλήθηκαν από την ΕΕ στη Ρωσία ως ένδειξη συμπαράστασης στην Ουκρανία αλλά και ως υπερασπιστής του Κοινοτικού Κεκτημένου και Διεθνούς Δικαίου. Όταν εισέβαλλε η Τουρκία στην Κύπρο το 1974, που ήταν η Διεθνής Κοινότητα ώστε να επιβάλει ουσιαστικές κυρώσεις και να σταθεί απέναντι στην Άγκυρα η οποία εισέβαλε με το πρόσχημα της ειρηνευτικής επέμβασης;
Γιατί όταν η Τουρκία επιτιθόταν στο έδαφος της Κύπρου, του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης και του Αρτσάχ σκοτώνοντας αμάχους και παιδιά δεν παίρνονταν άμεσα, ουσιαστικά και αποτελεσματικά μέτρα;
Επαναλαμβάνω ότι καλώς επιβάλλονται κυρώσεις στη Ρωσία απλά προκύπτουν εύλογα ερωτήματα. Γιατί δεν υπάρχουν κυρώσεις στην Τουρκία, τουλάχιστον ανάλογες με εκείνες που έχουν επιβληθεί εναντίον της Ρωσίας; Οικονομικές και ενταξιακές κυρώσεις οι οποίες θα έχουν κόστος στο καθεστώς Ερντογάν; Η φραστική αλληλεγγύη δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Αντιθέτως, ολοένα αποθρασύνει την Άγκυρα που επιχειρεί να δημιουργήσει τετελεσμένα υπό τις απειλές των όπλων. Όπως το 1974 με την εισβολή στην Κύπρο, έτσι και σήμερα η Τουρκία δρα εντελώς παράνομα χρησιμοποιώντας έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας, προσπαθώντας να εξυπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες.
Ενώ η ΕΕ στάθηκε με αποφασιστικότητα απέναντι στην εργαλειοποίηση των μεταναστών για πολιτικούς σκοπούς από την κυβέρνηση Λουκασένκο και διεύρυνε το καθεστώς κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας, δεν βλέπω να γίνεται κάτι ανάλογο στην περίπτωση του Ερντογάν και της Τουρκίας. Η Άγκυρα λαμβάνει δισεκατομμύρια από την ΕΕ για να συγκρατεί τους μετανάστες στο έδαφός της και παράλληλα απειλεί τους χρηματοδότες της ότι θα πνίξει την Ευρώπη με μαζικά κύματα προσφύγων.
Το κράτος δικαίου αποτελεί βασική αρχή των δημοκρατικών κρατών και διασφαλίζει την ανεξαρτησία του δικαστικού συστήματος. Ο σεβασμός στο κράτος δικαίου αποτελεί θεμελιακή αξία της ΕΕ. Η καταπάτηση των ευρωπαϊκών αρχών και αξιών δικαιολογεί την αντίδραση σε ευρωπαϊκό επίπεδο απέναντι σε Ουγγαρία και Πολωνία. Που είναι όμως η αντίδραση απέναντι σε μία χώρα που επιχειρεί να ενταχθεί στους κόλπους της Ένωσης και την ίδια ώρα φυλακίζει δημοσιογράφους απλά και μόνο γιατί μπορεί να εκφέρουν διαφορετική άποψη από αυτήν της κυβέρνησής τους;
Δεν είναι περίεργο που ενώ η Ευρώπη συσπειρώνεται απέναντι σε Ρωσία, Λευκορωσία αλλά και απέναντι στα ίδια της τα κράτη μέλη όπως την Πολωνία και την Ουγγαρία, δεν κάνει το ίδιο απέναντι στην Τουρκία; Που είναι οι κυρώσεις απέναντι στην Άγκυρα που αναγνωρίζει το κατεχόμενο έδαφος της Κύπρου ως ανεξάρτητη χώρα; Που είναι οι κυρώσεις την ώρα που προχωρά σε εποικισμό της Αμμοχώστου; Εκεί φαίνεται να μη λαμβάνονται υπόψη οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ας προβληματιστούμε λοιπόν όλοι για τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Ευρώπης που πλήττουν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία της απέναντι στις ιδρυτικές της αρχές και αξίες και απέναντι στους πολίτες της.