Το τέλος της Ατυπης Πενταμερούς για το Κυπριακό βρίσκει την Κύπρο στην χειρότερή της στιγμή σε ό,τι αφορά το Εθνικό της θέμα χωρίς καμία αμφιβολία.
Μια στιγμή που η ελληνοκυπριακή πλευρά προσήλθε με κρυστάλλινη θέση σε ό,τι αφορά την μορφή του πλαισίου λύσης του Κυπριακού στην βάση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
Προσήλθε με την ιδιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτος-μέλος της ΕΕ. Των εργασιών που συντελέστηκαν στο παρελθόν , με συγκλίσεις που δεν είναι δυνατόν να διαγραφούν από την μία στιγμή στην άλλη, με επίσημες αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ. Με επιστημονική προσέγγιση και όχι απλά με πολιτική θέση.
Από την άλλη, Τουρκία και Τουρκοκύπριοι δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης πέραν της λύσης των δύο κρατών , θέση την οποία υποστήριξαν με επίσημο έγγραφο. Ηταν και είναι η γραμμή που από την πρώτη στιγμή της εκλογής του, ο εκλεκτός του Προέδρου Ερντογάν και φυσικά του Μεβλούτ Τσαβούσογλου προιδέασε ότι θα στηρίξει και το αυτό έπραξε, βάζοντας ταφόπλακα σε οποιασδήποτε μορφής επανένωση. Τονίζοντας συνεχώς ότι η λύση της Ομοσπονδίας έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.
Πέραν της επίσημης ηγεσίας, η οποία τοποθετήθηκε σε εξαιρετικά έντονο ύφος μέσω του Προέδρου Αναστασιάδη, οι πολίτες εκφράζουν τεράστια απογοήτευση. Πικρία. Δυσαρέσκεια. Προβληματισμό για το μέλλον. Οχι μόνο με βάση την Πενταμερή, αλλά και προς τα πρόσωπα πολλών Προέδρων της Δημοκρατίας. Και κατά τα ψέμματα, το μέλλον δεν προδιαγράφεται ευοίονο για το Κυπριακό. Και δεν είναι μόνο ότι κάθε προηγούμενη λύση έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ήταν καλύτερη από την επόμενη. Δεν είναι καν οι δηλώσεις του Ραούφ Ντενκτάς ότι αν περάσουν δύο γενιές, το Κυπριακό θα λυθεί από μόνο του, εννοοώντας ότι θα δημιουργηθούν τέτοια τελελεσμένα που η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη.
Η κατάσταση ως έχει αυτήν την στιγμή δεν προδικάζει τίποτα θετικό σε ό,τι αφορά την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το άμεσο μέλλον. Κανένας κοινός παρονομαστής. Κανένα κοινό εδαφος, κανένα ίχνος σύγκλισης. Ηταν ένα αποτέλεσμα το οποίο επήλθε όχι μόνο εξαιτίας της τωρινής ηγεσίας των Τουρκοκυπρίων. Επήλθε ως αποτέλεσμα άστοχων ενεργιών και κωλυσιεργιών του παρελθόντος από την πλειοψηφία των ηγετών μας.
Εκτός και αν με την πραγματοποίηση της επόμενης Πενταμερούς διαφανεί πιο ξεκάθαρη εικόνα.
Σε ό,τι αφορά τέλος, το ρόλο του ΓΓ του ΟΗΕ για τον οποίο πολύς λόγος έγινε, σαφέστατα ουδείς αμφισβητεί τις προθέσεις του ή το ρόλο του. Παρά το ότι δεν είχε το περιθώριο να ξεφύγει από το συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, ονόμασε Ατυπη την Πενταμερή για να δώσει την ευκαιρία σε όλα τα εμπλεκόμενα μέρη να υποβάλλουν τις προτάσεις τους. Εξ’ου και η τουρκική προσέγγιση. Σε κάθε περίπτωση, γνώριζε τις θέσεις με τις οποίες θα προσέλθει η κάθε πλευρά και τόσο ο ίδιος όσο και γενικότερα των Ηνωμένα Εθνη όφειλαν να προετοιμαστούν για πιθανό τέλμα.
Η λεπτομέρεια είναι ότι στο βάθος και την τελευταία στιγμή, περιμέναμε η άλλη πλευρά να κάνει κάτι διαφορετικό προς όφελος της διαδικασίας, κάτι το οποίο τελικά δεν έγινε.
Επιτρέψτε μου τέλος να σημειώσω τον διακαή πόθο της πλειοψηφίας των πολιτών, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για λύση. Πριν από λίγες ημέρες, ταυτόχρονες ειρηνικές πορείες πραγματοποιήθηκαν σε ελεύθερες και κατεχόμενες περιοχές με κύριο θέμα την επιθυμία λύσης του Κυπριακού και την Ειρήνη στην περιοχή μας. Που σημαίνει πολλά.
Κι αν η υπογράφουσα, αν μη τι άλλο όπως όλοι μας, προσδοκά σταθερότητα και ευημερία, δεν ξέρω τελικά ποσο εφικτό ή ρεαλιστική είναι η λύση του Κυπριακού μπροστά σε μια διαδικασία που φαντάζει πιο απογοητετική από ποτέ.