ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ
Μπορεί από το 1960 και έπειτα να δηλώνουμε κράτος και από το 2004 και μετά να
δηλώνουμε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης όμως απέχουμε πάρα πολύ ακόμη από το να
είμαστε. Γενικά ζούμε σε μια κατάσταση του ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ. Φαινομενικό κράτος,
φαινομενικοί πολιτικοί και φαινομενικός πρόεδρος.
Ζούμε στην εποχή όπου ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ – ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι
ΜΟΝΟ φαινομενικά ο πρόεδρος και εμείς οι υπόλοιποι εν δυνάμει ΕΙΛΩΤΕΣ που
ανέχονται όλα τα τερτίπια των βουλευτών, των εκάστοτε υπουργών και των απανταχού
διορισμένων από την εξουσία.
Ο Μουχτάρης του Προεδρικού με δικές του αλχημείες – αν όχι και του οικογενειακού
του περίγυρου – κατάφερε την περασμένη βδομάδα να παρατείνει την απόφαση σχετικά
με τους ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ και τους λοιπούς παρατρεχάμενους του λόφου του προεδρικού.
Κάτι αισθητικοί, κάτι ΝΥΧΟΥΔΕΣ και κάτι τύποι που είδαν το ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΕΙΟ
φως πριν ακριβώς ένα χρόνο και άρπαξαν για τα καλά θέσεις και μισθούς έχουν πλέον
και την κάλυψη των κοινοβουλευτικών κομμάτων – με εξαίρεση δύο – τρεις – βουλευτές
που αντέδρασαν προκειμένου να συνεχίσουν απερίσπαστα το έργο τους πέριξ του
ΠΡΟΕΔΡΙΚΟΥ που όπως φαίνεται αποτελεί τσιφλίκι του Νίκου Χριστοδουλίδη.
Ας μην ξεχνάμε εξάλλου ότι από την πρώτη μέρα της εκλογής του στο υψηλότερο
αξίωμα – κάτι που από εκείνη τη μέρα φαίνεται φαιδρό – οι επιλογές του Προέδρου και
του στενού του περίγυρου είχαν να κάνουν με εντελώς προσωποπαγή κριτήρια διορισμού
ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ.
Με άλλα λόγια, όποιος είχε βύσμα κατάφερνε να εισέλθει σε θέσεις ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ και
μέχρι και σήμερα – αυτή την ώρα που γράφεται αυτό το κείμενο – κανένας δεν κατάφερε
να τους κουνήσει από τη θέση τους.
Τώρα θα μού πείτε, εδώ διορίστηκαν καρικατούρες Υπουργών οι ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ σου
έφταιξαν; Και, όμως, θα θέλαμε πολύ να μάθουμε τα κριτήρια με τα οποία κάποιοι
μετέβησαν στο ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ και κατσικώθηκαν στο σβέρκο των φορολογούμενων
πολιτών.
Θα θέλαμε πολύ να μάθουμε ποιος ή ποιοι από τον περίγυρο του Προέδρου αποφάσισαν
να διορίσουν συγκεκριμένα άτομα και με ποια κριτήρια…
Η φαιδρότητα και το ρουσφέτι έχουν δυστυχώς μετακομίσει για τα καλά στο λόφο του
προεδρικού και κάποιοι εκ των βουλευτών – βολεμένοι κι αυτοί άλλωστε – κάνουν
πλάτες προκειμένου να στηρίξουν αυτή τη γελοιότητα.
Πλέον η δημοκρατία μας έχει γίνει αναξιοκρατία και κανένας δεν μπορεί να τη διασώσει.
Οι ελάχιστες φωνές που αντιδρούν εντός του ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ σταδιακά σιγάζουν και
περιθωριοποιούνται.
Ας μην ψάχνουν, λοιπόν, δικαιολογίες όταν θα δουν κι αυτοί οι καρεκλοκένταυροι τις
δικές μας πλάτες…