Γράφει ο Καλλίνικος
Το έχουμε πει πολλές φορές και το έχουμε γράψει άλλες τόσες: Πιάσαμε πάτο. Η αναξιοκρατία και η προσωποπαγής πολιτική που απλώνει τα πλοκάμια της σε όλη τη δημόσια ζωή του τόπου μας έφτασε στο υψηλότερο σημείο της. Και δεν είναι ΜΟΝΟ αυτό αλλά κανένας μα κανένας δεν τολμά να πάρει την ευθύνη.
Η υπόθεση της 19χρονης η οποία χωρίς πτυχίο, χωρίς πείρα και χωρίς κανένα κριτήριο κατάφερε να πάρει μια ακριβοπληρωμένη θέση με μόνο προσόν το ότι βρισκόταν στο επιτελείο του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας Νίκου Χριστοδουλίδη καταδεικνύει ότι ο πάτος δεν έχει ΟΡΙΑ.
Διότι αν ο πάτος της ηθικής και της πολιτικής κατάπτωσης είχε όρια τότε ο Υφυπουργός Τουρισμού θα είχε παραιτηθεί και θα είχε αναλάβει την ευθύνη. Αν, πάλι, του επέβαλαν τη συγκεκριμένη 19χρονη για μια τόσο σοβαρή θέση τότε ο ίδιος ο Πρόεδρος θα έπρεπε να δώσει εξηγήσεις για όλο αυτό το σκηνικό.
Δυστυχώς από όλα τα επίσημα στόματα δεν ακούσαμε τίποτε άλλο από κουβέντες του ΚΑΦΕΝΕ. Κάτι μεταξύ πρέφας και πιλόττας, καφέ και υποβρύχιου και στη μέση ο φορολογούμενος πολίτης που καλείται να πληρώσει άλλον ένα διορισμό ενός ατόμου που δεν πληροί κανένα κριτήριο παρά μόνο αυτό της ημετεροκρατίας και του ρουσφετιού.
Μην σας φαίνεται περίεργο αυτό που συμβαίνει. Τόσα χρόνια κυριαρχεί στην Κύπρο, στη γη της ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ, της ΜΙΖΑΣ και της ΡΕΜΟΥΛΑΣ η αναξιοκρατία και η μετριοκρατία.
Έτσι γίνεται σε τριτοκοσμικά κράτη. Όποιος ουρλιάξει πιο δυνατά αυτός αναλαμβάνει και τα υψηλά πόστα. Όποιος αλυχτήσει με ορμή και θράσος αυτός και δικαιώνεται.
Όλοι οι υπόλοιποι ας συνεχίζουν να κοχλάζουν στο ζουμί τους. Ούτως ή άλλως η πλειοψηφία ΜΙΛΗΣΕ δια της ψήφου και η κάλπη ανέδειξε τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Μόνο που ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ όπως και ο κάθε ΠΡΟΕΔΡΟΣ είναι σάρκα από τη σάρκα μας.
Αυτούς εκλέγουμε γιατί – ΙΣΩΣ- αυτοί μας αξίζουν…