Γράφει ο Σκηνοθέτης
Υπήρχε αλήθεια άνθρωπος σε αυτή τη δύσμοιρη χώρα που πίστευε ότι το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ δεν θα έφτανε σε αυτό το σημείο; Ειδικότερα μετά το χαμό που έγινε σε Πάφο και Λεμεσό το καλοκαίρι αλλά και αρχές Σεπτεμβρίου υπήρξε έστω και ένας που πίστευε ότι ως κοινωνία θα μπορούσαμε να ενσωματώσουμε τις εκατοντάδες που καταφθάνουν στην Κύπρο κάθε βδομάδα;
Οι ξυλοδαρμοί στο Πουρνάρα αλλά και οι βιαιοπραγίες στην Πάφο μεταξύ ανηλίκων (;) αλλοδαπών καταδεικνύουν αυτό που λέγαμε εδώ και πολλούς μήνες, εδώ και αρκετό καιρό: Το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΌ ή ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ δεν λύνεται με ευχολόγια και δηλώσεις αλλά ούτε και με ανοιχτά σύνορα. Αφήσαμε τη χώρα δίχως σύνορα, αφήσαμε την Κύπρο έρμαιο στους λαθρέμπορους των ψυχών και τώρα ΟΛΟΙ αυτοί οι βουλευτές (για την ακρίβεια καμιά δεκαριά – δεκαπενταριά) που μιλούν περί ενσωμάτωσης και αποδοχής κρύφτηκαν και κοιτάνε εκ του ασφαλούς με τους παχυλούς μισθούς τους.
Στις Σκανδιναβικές χώρες – που μας τις έφερναν ως παράδειγμα αποδοχής αλλοδαπών – πλέον τα ΓΚΕΤΟ των μεταναστών αποτελούν κράτος εν κράτει και κανένας δεν μπορεί να τους ελέγξει. Κάπως έτσι εξελίσσονται και στη χώρα μας τα πράγματα.
Μην ακούτε τον Υπουργό Εσωτερικών. Τίποτα δεν μπορεί να κάνει. Με ποιο νομικό καθεστώς θα απελάσει τους Σύρους; Που θα τους στείλει; Ποια χώρα θα τους δεχτεί; Ξέρετε τι κάνατε όλα αυτά τα χρόνια όλοι εσείς που σιγοντάρατε το ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ; Συσσωρεύατε ψυχές σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης και σήμερα έφτασε η στιγμή να θερίσουμε όλα όσα σπείραμε…
Οπότε ας αφήσουμε τα μεγάλα λόγια και ας κάτσουμε μια φορά να βρούμε ΛΥΣΗ… Γιατί όχι μόνο ο κόμπος έφτασε στο χτένι αλλά το χάσαμε και το χτένι.