Επέλεξα να δημοσιεύσω αυτή τη φωτογραφία για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Γιατί είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια. Γιατί είναι δύσκολο να αποτυπώσει συναισθήματα. Γιατί δεν υπάρχει ακριβής λεζάντα. Θλίψη; Οργή; Γιατί; Πώς φτάσαμε σε αυτή την εικόνα; Τί από όλα αυτά και πολλά πολλά άλλα;
Μπήκα για πρώτη φορά στο Βαρώσι τον Οκτώβρη του 2020. Μία μέρα αφότου άνοιξε.
Ανοιξε…
Οχι όπως θα έπρεπε να ανοίξει αλλά όπως τελος πάντων άνοιξε.
Για την ακρίβεια πρώτα άνοιξε μέρος του παραλιακού μετώπου. Μετά η περίκλειστη. Τώρα η απόφαση για την περιοχή μεταξύ της Αγίας Αικατερίνης και της Αγίας Ζώνης.
9 μήνες μετά, πολλά έχουν αλλάξει στο Βαρώσι και όχι προς το καλύτερο. Τις τελευταίες ημέρες βρέθηκα στα κατεχόμενα για τις ανάγκες του ρεπορτάζ. Κι εκεί είδα πάρα πολλά. Ενα πράγμα όμως μου έμεινε περισσότερο από τα υπόλοιπα.
Η πρόσοψη του Λυκείου Ελληνίδων και του ελληνικού γυμνασίου, που αν και παραδομένα στο χρόνο και τη φύση, άφηναν μοναδικό αποτύπωμα του Ελληνισμού στην Αμμόχωστο αρχικά βρέθηκαν χωρίς τις επιγραφές τους στα ελληνικά.
Εδώ και λίγες ώρες, από την πρόσοψη των κτιρίων όχι μόνο έχουν αφαιρεθεί οι επιγραφές, αλλά έχουν υψωθεί σημαίες της Τουρκίας και του ψευδοκράτους.
Στο Λύκειο Ελληνίδων. Εκεί που άνθησε ο Πολιτσμός και οι Τέχνες. Εκεί που ο Ελληνισμός ήταν στο επίκεντρο με όλους τους δυνατούς τρόπους.
Η βεβήλωση συνεχίζεται ακριβώς απέναντι.
Στο δημοτικό κήπο και το ελληνικό γυμνάσιο.
Σημείο κλειδί η περιοχή που θα ανοίξει τις επόμενες εβδομάδες για ανάκτηση περιουσιών μετά τις εξαγγελίες του Τούρκου Προέδρου, μεταξύ Αγίας Αικατερίνης και Αγίας Ζώνης. Και η προσπάθεια να αποτραπεί η συνέχιση όσων έχουν ξεκινήσει θα συνεχιστεί μέχρι τέλους.
Οι εκκλήσεις της Διεθνούς Κοινότητας και οι πολιτικές – διπλωματικές αποφάσεις είναι ένα θέμα.
Ενα άλλο ωστόσο, είναι η δική μας στάση. Το τί θα κάνουμε εμείς. Το πώς θα κρατήσουμε ζωντανό το Βαρώσι. Και πρέπει. Δεν νοείται να το εγκαταλείψουμε και απλά να κλαίμε πάνω στον πόνο και την δυστυχία. Πρέπει να υπάρξουν πράξεις. Το οφείλουμε στους εαυτούς μας και στις επόμενες γενιές. Να μην ξεχάσουμε το Βαρώσι.
Σχετικό ρεπορτάζ από την ΕΡΤ