Τις προάλλες η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παρέθεσε στο Ευρωκοινοβούλιο τα σχέδιά της για την χρονιά, για να ακολουθήσουν διθύραμβοι από πολιτικά στρατευμένους και οικονομικά εξαρτώμενους υπηρεσιακούς, χωρίς ουσιαστικά να ειπωθεί κάτι νέο και σημαντικό, εκτός μιας αναφοράς για την ανάγκη Ευρωπαϊκής Αμυντικής Ένωσης, για την οποία πρωτοστατεί ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν. Συγκυριακά, η αναγκαιότητα για γεωπολιτικό ρόλο της ΕΕ στον κόσμο μέσω κοινής Ευρωπαϊκής Άμυνας, όπως επιχειρηματολογεί εδώ και χρόνια ο Γάλλος Πρόεδρος, αυτή τη φορά συνέπεσε με την εξαγγελία της τριμερούς αμυντικής συμμαχίας Αυστραλίας, ΗΠΑ και Βρετανίας έναντι της Κίνας. Δείγμα του ανύπαρκτου γεωπολιτικού ρόλου της ΕΕ είναι ότι η Πρόεδρος της Κομισιόν, όπως και η Γαλλία, με ιδιαίτερα σοβαρά συμφέροντα και ενδιαφέρον στην περιοχή, δεν είχαν καν ενημερωθεί.
Είναι αξιοσημείωτο ότι οι Συνθήκες λειτουργίας της ΕΕ προνοούν εδώ και πολλά χρόνια Ευρωπαϊκή Αμυντική Ένωση, αλλά το παρεμποδίζουν Γερμανοί και άλλοι. Για αυτό και στην εναρκτήρια τελετή της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης έθεσα το θέμα υπό μορφή διλήμματος για την ΕΕ: «Θα μείνουμε ένα οικοδόμημα κοινής αγοράς ή θα προχωρήσουμε σε ένα οικοδόμημα με στρατηγική αυτονομία και γεωπολιτικό ρόλο;»
Η σύγχρονη παγκοσμιοποίηση με οικονομικό ανταγωνισμό και γεωπολιτικό επεκτατισμό, συνεπάγεται απειλές και κινδύνους ασφάλειας, ιδιαίτερα στη Μεσόγειο. Μια ΕΕ χωρίς δικό της γεωπολιτικό ρόλο, θα παραμείνει κομπάρσος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι (από θέματα κλιματικής αλλαγής μέχρι την σταθερότητα περιοχών στην περιφέρεια της ΕΕ) και θα ικανοποιείται με ψηφίσματα και ομιλίες. Το σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον ανταγωνισμού και συγκρούσεων απαιτεί στρατηγική αυτονομία και ευρωπαϊκή κυριαρχία. Το χείριστο είναι που οι γεωπολιτικές αποτυχίες και ζημιές αλλού θα επιβαρύνουν δυσανάλογα την Ευρώπη π.χ. Συρία, Λιβύη, Κουρδιστάν, Αν. Μεσόγειο, νεο-οθωμανική Τουρκία και αλλού, λόγω γεωγραφίας και αμυντικής αδυναμίας, επιβαρύνουν δυσανάλογα τα κράτη της Μεσογείου, τη στιγμή που καθεστώτα όπως της Τουρκίας, ασκούν υβριδικό πόλεμο μέσω οργανωμένης στράτευσης μεταναστευτικών ροών για εκβιασμό της ΕΕ.
Ως ημικατεχόμενη κι αδύναμη Κύπρος οφείλουμε να κινηθούμε διορατικά, φροντίζοντας πρώτα την ενδυνάμωση της αποτρεπτικής μας ισχύος με ανάληψη της ευθύνης αυτοπροστασίας μας, ώστε να ωφεληθούμε στο υπό διαμόρφωση γεωπολιτικό παιγνίδι στην Αν. Μεσόγειο απέναντι στην τουρκική επεκτατικότητα. Τα ανταγωνιζόμενα συμφέροντα ανατρέπονται από υπέρτερα συμφέροντα με ισχύ κι όχι απλά με ευχολόγια για «λύση στο Κυπριακό» ή εκκλήσεις για ευρωπαϊκές αρχές.
Κώστας Μαυρίδης, Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S & D), Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για την Μεσόγειο
Σχόλιο για την αρχή της ελευθερίας της έκφρασης: Τις τελευταίες μέρες εμφανίστηκε αίφνης στην Κύπρο μια στρατιά από «υπέρμαχους της αρχής της ελευθερίας έκφρασης» αποτελούμενη από εμπειρογνώμονες, ακαδημαϊκούς, κομματικούς και άλλους, οι οποίοι όμως σιώπησαν εκκωφαντικά όταν επιχειρήθηκε το πλέον οργανωμένο ΘΕΣΜΙΚΟ εγχείρημα για περιορισμό της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων μέσα από το περιβόητο «Γλωσσάρι» για λεκτικό «ξέπλυμα» της τουρκικής κατοχής. Η σιωπή τους τότε, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις, αποκαλύπτει την υποκρισία και τα πραγματικά κίνητρά τους. Η αρχή της ελευθερίας της έκφρασης απαιτεί συνέπεια από όσους την προασπίζονται.