Γράφει ο Βαγγέλης Γέττος, Νομικός
Πρόσφατα διάβασα ένα πανηγυρικό post ότι ο κ. Θεοπέμπτου “ήταν πρώτη γραμμή στην Κερύνεια”. Στην έναρξη της ομιλίας του στη Βουλή στις 19/3, ο ίδιος φρόντισε να μας το υπενθυμίσει. Επιδίωξε ένα είδος συναισθηματικού εκβιασμού προς τους συνομήλικούς του ή θεώρησε ότι η αξιότιμη εμπλοκή του στο μέτωπο πρέπει να προταχθεί σε μια ακόμα συζήτηση κορυφής για το Κυπριακό;
Σε άλλη του αποστροφή, ο κ. Θεοπέμπτου αναφέρθηκε στους ξένους πολιτικούς στην που συναισθάνονταν το πρόβλημά «μας» (των ε/κ και των τ/κ ή μόνο των πρώτων;) και οι οποίοι δεν υπάρχουν πια. Προσπαθώ να θυμηθώ ποιοι ήταν αυτοί. Οι Βρετανοί πολιτικοί που υποδαύλισαν σταθερά τις εθνοτικές συγκρούσεις; Ο Κίσινγκερ που χάραξε τον δρόμο της εισβολής; Ο Καραμανλής με το «Η Κύπρος κείται μακράν»; Ο Μπρέζνιεφ με το σχέδιο πρόκλησης έντασης στον νοτιοανατολικό σκέλος του ΝΑΤΟ; Τον Καντάφι που από «φίλος» έγινε προμηθευτής όπλων για την εισβολή; Ο κ. Θεοπέμπτου, μάλλον εμπνεόμενος από τα 200 χρόνια της Επανάστασης του 1821, ανακινεί τα παραμυθιακά αφηγήματα για τα «ξανθά γένη» που θα έσωζαν μεσσιανικά την Κύπρο.
Περαιτέρω, υποπίπτοντας σε μια στρατηγική αντίφαση, ο κ. Θεοπέμπτου απεμπολεί εξ ονόματος της Κύπρου το δικαίωμά της να υποστηριχθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ευρωσκεπτικισμός – που μπορεί να εδράζεται σε εν μέρει πραγματικά δεδομένα – είναι το τελευταίο που χρειάζεται η κυπριακή εξωτερική πολιτική αυτή τη στιγμή. Η Κύπρος έχει ήδη ανοιχτά μέτωπα. Είναι δυνατόν να αποζητά και άλλα; Όντως «η Κύπρος γελοιοποιήθηκε παγκοσμίως με τα διαβατήρια», όπως ανέφερε στην ομιλία του. Ωστόσο δεν αντιλαμβάνεται ότι η Ε.Ε. αναζητούσε ανέκαθεν ένα άλλοθι ώστε η διασύνδεση των μεγάλων οικονομιών της με την Τουρκία (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία μέχρι το Brexit) να απαλλαγεί από το ιστορικό βάρος του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων;
Σε άλλο σημείο, ζητά να γίνει σαφές τί ζητάμε ως Κύπρος. Δεν ξέρω σε ποιά ιστορική κάψουλα ζει το κίνημα, αλλά η ΔΔΟ είναι η ιστορικά, ηθικά, νομικά και θεσμικά τεκμηριωμένη και δίκαιη λύση που αποτελεί τόσο εθνική γραμμή όσο και το διεθνώς προκρινόμενο πλαίσιο. Ακόμα κι έτσι, ένα κόμμα που αποζητά την αύξηση των βουλευτών του, άρα και της πολιτικής του επιρροής, θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται ότι την διαπραγματευτική σου γραμμή, ακόμα και αν ως επικεφαλής έχεις τον χειρότερο Πρόεδρο που πέρασε ποτέ, δεν την διαφημίζεις ούτε την περιφέρεις στα δημόσια πολιτικά fora. Άλλωστε ο κ. Θεοπέμπτου θα είναι στην Γενεύη. Αν κρίνει ότι ο Αναστασιάδης επιδιώκει προώθησης προσωπικής ατζέντας μπορεί να καταγγείλει και να αποχωρήσει.
Όσον αφορά στο εκτός τόπου και χρόνου ερώτημά του σχετικά με την πολιτική ισότητα όπως καταγράφεται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ («θα την κρατήσουμε; Θα την πολεμήσουμε; Θα την αλλάξουμε;), μόνο ως αναπαραγωγή καφενειακής κουβέντας μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η πολιτική ισότητα στο Κυπριακό αποτυπώνεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο στην αναφορά της 3.4.1992 του Γ.Γ. του ΟΗΕ προς το Συμβούλιο Ασφαλείας: «Αν και η πολιτική ισότητα δεν σημαίνει ίση αριθμητική συμμετοχή σε όλα τα τμήματα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και διοίκησης, θα έπρεπε να νοηθεί, μεταξύ άλλων, με διάφορους τρόπους: ότι η επικύρωση ή η υιοθέτηση του Συντάγματος θα πρέπει να έχει την συναίνεση και των δύο κοινοτήτων, ότι και οι δύο κοινότητες θα συμμετάσχουν αποτελεσματικά σε όλα τα όργανα και τις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ότι θα υπάρξουν εγγυήσεις ώστε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν θα έχει την ευχέρεια να λαμβάνει μέτρα εναντίον των συμφερόντων κάποιας κοινότητας, ότι οι εξουσίες και οι θεσμικές λειτουργίες των δύο ομόσπονδων κρατών θα είναι ίσες και ίδιες.».
Είναι αξιοπερίεργο το ότι ο κ. Θεοπέμπτου θεωρεί ότι το status quo δεν θα αλλάξει, την ώρα που τα οδοφράγματα παραμένουν κλειστά και τα σύνορα μπαίνουν de jure στον Αστρομερίτη. Από την άλλη, το «ούτε αριστερά, ούτε δεξιά, μόνο Πράσινα» του (philenews.com – 21.2.2021) αναπαράγει ετεροχρονισμένα τις αποτυχημένες συνταγές και τα συνθήματα που λάνσαρε το ’70 και το ’80 κυρίως η γερμανική οικολογία. Ο ιστορικός ηγέτης της, Γιόσκα Φίσερ, υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών όταν η Γερμανία υποστήριξε τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβίας το 1999. Τόνοι απεμπλουτισμένου ουρανίου σκέπασαν τα δυτικά Βαλκάνια. Ο κ. Θεοπέμπτου βεβαίως δεν συγκρίνεται επουδενί με το εκτόπισμα του Φίσερ. Τέτοιες λυκειακές εκθέσεις ιδεών από το βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων απογοητεύουν ακόμα και όσους συμπαθούν την μετριοπαθή προσωπικότητά του. Το παράδειγμα παρατίθεται για να υπογραμμιστεί η αμοραλιστική και σοβινιστική εξωτερική πολιτική που μπορεί να γεννήσει ένα υποτιθέμενο μη-στρατευμένο οικολογικό κίνημα.
Οι Οικολόγοι κατάφεραν να συγκεντρώσουν αξιόλογους υποψηφίους που σε καμία περίπτωση δεν ασπάζονται αυτή την προσκόλληση στην αφασία. Οι γερές «προσθήκες» μοιάζουν με χτίσιμο ποδοσφαιρικής ομάδας και όχι με διεύρυνση πολιτικά συγκροτημένου χώρου. Γι’ αυτό πολύ φοβάμαι ότι το αξιόλογο ορισμένων ανθρώπων δεν αρκεί για να αλλάξει ρότα αυτό το μόρφωμα. Κρίμα για αυτούς και για όλους εμάς που αναζητούμε μία πραγματικά εναλλακτική προοδευτική δύναμη που θα εκφράσει την ανερχόμενο ακηδεμόνευτο λαϊκό παράγοντα, μακριά και εκτός του συστήματος διαπλοκής που στήθηκε από τα ιστορικά κόμματα της Κύπρου.